Polyglotbijbel

Een polyglotbijbel is een bijbel die in meerdere talen is geschreven of gedrukt. Tot de beroemdste edities behoren:

• De Hexapla van Origenes (vóór 245): bevat het Oude Testament in zes parallelle kolommen, met resp. het Hebreeuws, een transliteratie van het Hebreeuws in Griekse karakters, en vier vertalingen in het Grieks (door Aquila van Sinope, Symmachos de Ebioniet, de Septuagint en de Theodotion).

• De Complutensische polyglot (1514-1517): bevat het Oude Testament in drie kolommen (Hebreeuws, Latijn en Grieks) met onderaan een Aramese versie voor de Pentateuch, en het Nieuwe Testament in het Grieks en Latijn.

• De Antwerpse polyglot of Biblia Polyglotta (1569-1572) verschenen bij Christoffel Plantijn: voegde voor het Nieuwe Testament Syrisch toe aan de Complutense en aan het Oude Testament nieuwe boeken in het Aramees.

• De Parijse polyglot (1645) bewerkt door Guy Michel Lejay: voegde voor het Oude Testament Arabisch en Syrisch toe en voor de Samaritaanse Pentateuch Samaritaans Hebreeuws.

• De Londense polyglot (1657): deze laatste grote polyglotbijbel, uitgegeven door Brian Walton, vulde de Parijse aan met een Perzische versie.