Prabowo Subianto
| Prabowo Subianto | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Prabowo Subianto
| ||||
| Geboren | 17 oktober 1951 Jakarta, Indonesië | |||
| Politieke partij | Gerindra | |||
| Handtekening | 
| |||
| Minister van Defensie | ||||
| Huidige functie | ||||
| Aangetreden | 23 oktober 2019 | |||
| Voorganger | Ryamizard Ryacudu | |||
| ||||
Prabowo Subianto Djojohadikusumo (Jakarta (Indonesië), 17 oktober 1951) is een Indonesisch politicus, militair en zakenman. In het verleden was hij zowel een belangrijke kandidaat voor het presidentschap als voor het vicepresidentschap. Sinds 23 oktober 2019 is hij minister van defensie.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Zijn vader Sumitro Djojohadikusumo, diende als minister voor Onderzoek en Technologie in de regering van president Soeharto. Prabowo werd vernoemd naar zijn oom die in de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog in de strijd tegen de Nederlanders het leven verloor. In zijn jeugd woonde Prabowo een paar jaar met zijn familie in Londen.
Militair[bewerken | brontekst bewerken]
Prabowo studeerde aan de Indonesische Militaire Academie in Magelang. Aan de Academie waren veel studenten, waaronder de latere president Susilo Bambang Yudhoyono, die in de toekomst een belangrijke plek in de Indonesische politiek zouden innemen. Na zijn afstuderen in 1974 werd hij aangesteld aan het hoofd van een commando-eenheid die actief was op Oost-Timor. Prabowo leidde de zoektocht naar Nicolau dos Reis Lobato, de eerste premier van Oost-Timor. Oost-Timor had in 1975 haar onafhankelijkheid gekregen van haar kolonisator Portugal, maar direct na het uitroepen van de onafhankelijkheid viel Indonesië binnen en bezette het land.
In 1983 trouwde Prabowo met Siti Hediati Hariyadi, de dochter van president Soeharto. Samen kregen zij een zoon. De schoonzoon van de president maakte verder carrière binnen de rangen van het Indonesische leger en klom op tot de rang van majoor-generaal. In de jaren negentig probeerde hij de Timoreese onafhankelijkheidsbeweging te vernietigen, onder meer met de inzet van irreguliere commando’s die in de nacht in ninja-outfit aanvallen organiseerden. Mensenrechten werden bij deze acties meerdere malen geschonden.
Prabowo leidde in 1996 een missie die er op gericht was 11 gegijzelde wetenschappers, waaronder vier Britten, een Nederlander en een zwangere Duitse vrouw, te bevrijden. De wetenschappers waren in handen van de Organisatie voor een vrij Papoea (OPM). Twee Indonesische gijzelaars verloren bij de verder geslaagde bevrijdingsactie het leven.
Aftreden van Soeharto[bewerken | brontekst bewerken]
Rond 1998 begon de publieke opinie zich tegen president Soeharto te keren. Er was veel sociale onrust vanwege de desastreuse gevolgen van Aziatische financiële crisis voor de Indonesische economie. Prabowo was op dat moment hoofd van de Strategische Reserve in de hoofdstad Jakarta. In mei 1998 deed de majoor-generaal een beroep op Wiranto, commandant van de Indonesische strijdkrachten, om zijn Strategische Reserve de straat op te mogen sturen en zo een einde te maken aan de protesten tegen de regering. Wiranto gaf hier geen toestemming voor, maar Prabowo werd er wel van verdacht dat hij zijn contacten binnen het leger gebruikte om andere legeronderdelen ertoe over te halen om geweld te gebruiken tegen de activisten. Verschillende activisten werden daadwerkelijk ontvoerd en voor langere periode gevangen gehouden.
President Soeharto trad op 21 mei 1998 af. Prabowo eiste dat diens opvolger vicepresident Habibie hem zou benoemen tot opperbevelhebber van het leger. In plaats daarvan zette Habibie hem terug in rang. Zijn rivaal Wiranto bleef opperbevelhebber en minister van Defensie. Vervolgens zette Prabowo met een contingent gewapende soldaten koers richting de kantoren van Habibie. De toegang werd geblokkeerd. In plaats daarvan ging hij langs bij zijn schoonvader die hem terechtwees. Daarna kreeg hij een niet-gevechtsfunctie bij een militair opleidingsinstituut in Bandung. Na Soeharto’s aftreden eindigde het huwelijk tussen diens dochter en Prabowo, hoewel niet bekend is sinds wanneer precies. Beide voormalige huwelijkspartners weigerden daar uitspraken over te doen.
Een paar maanden later stelde het parlement een onderzoekscommissie aan die onderzoek deed naar het geweld voorafgaand aan het aftreden van Soeharto. Er waren daarbij veel verdenkingen richting Prabowo. Zo zou het zijn doel zijn geweest om zijn schoonvader op te volgen. Door het geweld te stimuleren zou Prabowo het gezag van opperbevelhebber Wiranto hebben willen ondermijnen. In 1999 gaf hij toe dat hij opdracht had gegeven tot de ontvoering van de activisten en werd vervolgens uit het leger gezet.
Zakenman[bewerken | brontekst bewerken]
Na zijn vertrek uit het leger keerde Prabowo aanvankelijk in vrijwillige ballingschap naar Jordanië. Ook ging hij samen met zijn broer in zaken. Zij kochten het bedrijf Kiani Kertas, een plantage- en papierverwerkingsbedrijf. Later zou zijn imperium verder uitgroeien met onder ander een groot energie- en visbedrijf. Zijn vermogen groeide uit tot boven de honderd miljoen euro.
Politicus[bewerken | brontekst bewerken]
Na een aantal jaren keerde Prabowo terug uit zijn zelfverkozen ballingschap en werd politiek actief binnen Golkar, de partij van Soeharto. Hij wilde in 2004 namens die partij meedoen aan de presidentsverkiezingen, maar had daarvoor te maken met vier opponenten. Bij de interne partijverkiezingen eindigde hij als laatste.
Vier jaar later verliet Prabowo met een aantal politieke zielsverwanten Golkar en startte een nieuwe partij Gerindra genaamd. Namens die partij was hij in 2009 presidentskandidaat. In het parlement had hij echter te weinig steun – slechts 26 stemmen – om op eigen kracht mee te doen aan de presidentsverkiezingen. In plaats daarvan was hij runningmate voor het vicepresidentschap naast de voormalige president Megawati Soekarnoputri. Het duo verloor de verkiezingen met een groot verschil van Susilo Bambang Yudhoyono en Boediono.
Gerindra schoof de oud-schoonzoon van Soeharto bij de presidentsverkiezingen van 2014 opnieuw naar voren als kandidaat. De partij was in het parlement intussen zodanig in omvang gegroeid dat Prabowo genoeg stemmen ontving om daadwerkelijk mee te doen aan de verkiezingen. Zijn running mate was Hatta Rajasa. Tijdens de verkiezingen nam hij het op tegen de snel populair geworden gouverneur van Jakarta Joko "Jokowi" Widodo. Tijdens de campagnes bleven Prabowo’s misstappen begaan tijdens zijn periode als militair hem achtervolgen.
Jokowi behaalde 53.15 procent van de stemmen, maar volgens Prabowo was er op grote schaal sprake van fraude. Internationale waarnemers spraken dit tegen en stelden dat de verkiezingen eerlijk waren verlopen. De oud-generaal vroeg het Constitutioneel Hof de uitslag ongeldig te verklaren. De negen rechters waren eenduidig in het afwijzen van diens claim en Widodo won dus de verkiezingen. Prabowo legde zich vervolgens neer bij de uitslag.
In augustus 2018 maakte Gerindra, samen met twee coalitiepartijen, bekend dat voor de presidentsverkiezingen die in april 2019 worden gehouden Subianto wederom haar kandidaat is voor het presidentschap. Sandiaga Uno, vicegouverneur van Jakarta was zijn running mate.[1] Ook deze verkiezingen gingen werden door hem verloren; het duo behaalde 43,5 procent van de stemmen.[2] Na de verkiezingen braken rellen uit met verschillende doden tot gevolg. Jokowi en Subianto begroeven vervolgens de strijdbijl, waarna Jokowi de oud-generaal in oktober 2019 opnam in zijn nieuwe kabinet als minister van Defensie.[3] Als minister van Defensie zetten Prabowo op in de uitbreiding van de Indonesische munitie-industrie, omdat hij vond dat Indonesië in staat moest zijn om munitie voor eigen gebruik te produceren. Prabowo lanceerde in januari 2023 zijn verkiezingscampagne in aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2024.
In februari 2024 won hij de Indonesische Presidentsverkiezingen.
| Bron:
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Prabowo Subianto op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
|