Rene Simpson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Norine Karen Simpson
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Canada Canadese
Geboorteplaats Sarnia, Ontario, Canada
Geboortedatum 14 januari 1966
Lengte 1,75 m[1]
Gewicht 65 kg[1]
Profdebuut 1988
Met pensioen 1998
Overleden 17 oktober 2013 in Park Ridge, IL, VS
Slaghand links, backhand tweehandig[2]
Totaal prijzengeld 485.389 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 161–133
Titels 0 WTA, 4 ITF[3]
Hoogste positie 70e (10 april 1989)[3]
Olympische Spelen 1e ronde (1992)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1989, 1992, 1994)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1989)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (1989, 1992, 1994, 1997)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1992, 1993)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 99–119
Titels 3 WTA, 3 ITF[3]
Hoogste positie 32e (21 augustus 1995)[3]
Olympische Spelen 2e ronde (1992)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1992–1998)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1997)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1998)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (1996)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 2–8
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1996)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (1995–1997)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (1995)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1995)
Laatst bijgewerkt op: 8 december 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1988 134
1989 109 237
1990 185 115
1991 135 113
1992 105 140
1993 122 90
1994 153 84
1995 188 43
1996 148 54
1997 108 78
1998 541 164

Norine Karen (Rene) Simpson[1] (Sarnia, 14 januari 1966 – Park Ridge, 17 oktober 2013)[1] was een tennisspeelster uit Canada. Simpson speelde links­handig en had een twee­handige back­hand. Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1988 tot en met 1998.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Simpson debuteerde in 1988 op het ITF-toernooi van Virginia Beach (VS). Zij stond in 1989 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Fayetteville (VS) – zij verloor van de Amerikaanse Kimberly Po. In 1990 veroverde Simpson haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Waco (VS), door de Amerikaanse Jeri Ingram te verslaan. In totaal won zij vier ITF-titels, de laatste in 1996 in Fayetteville (VS).

In 1988 speelde Simpson voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Montreal – zij bereikte er de tweede ronde. Later dat jaar stond zij in een WTA-finale, op het toernooi van Guarujá – zij verloor van de Argentijnse Mercedes Paz. In 1989 had Simpson haar grandslamdebuut, op het Australian Open waar zij in de tweede ronde verloor van Steffi Graf.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op Roland Garros 1989 waar zij verloor van Jana Novotná. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 70e plaats, die zij bereikte in april 1989.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Simpson behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1988 op het ITF-toernooi van Roanoke (VS), samen met landgenote Teresa Dobson. Zij stond in 1990 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Waco (VS), samen met de Amerikaanse Tory Plunkett – zij verloren van de Amerikaanse zussen Lindsay en Shelley Bartlett. Ook met de Nederlandse Hellas ter Riet bereikte zij nog een ITF-finale, in 1991 in Key Biscayne nabij Miami. In 1995 veroverde Simpson haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Mississauga nabij Toronto (Canada), samen met landgenote Caroline Delisle, door het duo Kirstin Freye en Anique Snijders te verslaan. In totaal won zij drie ITF-titels, de laatste in 1996 in Newport Beach (VS).

In 1988 speelde Simpson voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Montreal, samen met landgenote Jane Young. Zij stond in 1994 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Taipei, samen met de Australische Michelle Jaggard-Lai – hier veroverde zij haar eerste titel, door het koppel Nancy Feber en Alexandra Fusai te verslaan. In totaal won zij drie WTA-titels, de laatste in 1995 in Zagreb, samen met de Argentijnse Mercedes Paz. In 1990 had Simpson haar grandslamdebuut, op Roland Garros met de Amerikaanse Anne Grousbeck aan haar zijde.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het US Open 1996 geflankeerd door landgenote Sonya Jeyaseelan. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 32e plaats, die zij bereikte in augustus 1995.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 1988–1998 maakte Simpson deel uit van het Canadese Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 20–16. Van 2001 tot 2010 was zij captain van het Canadese Fed Cup-team.[4]

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Op 15 september 1990 trad Simpson in het huwelijk met Barry Alter – in de periode 1991–1994 speelde zij onder de namen Rene Simpson-Alter en Rene Alter; daarna werd het weer Simpson. Na maart 2005 ging zij een tweede huwelijk aan, met Jason Collins.[2]

In 2011 werd Simpson opgenomen in de Canadian Tennis Hall of Fame.[4] Zij overleed op 17 oktober 2013 op 47-jarige leeftijd aan de gevolgen van hersenkanker, in een voorstad van Chicago (Illinois, VS).[5]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score ref
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 1988-11-13 Vlag van Brazilië WTA Guarujá hardcourt Vlag van Argentinië Mercedes Paz 5-7, 2-6 [6]

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score ref
gewonnen finales
1. 1994-11-20 Vlag van Taiwan WTA Taipei hardcourt Vlag van Australië Michelle Jaggard-Lai Vlag van België Nancy Feber
Vlag van Frankrijk Alexandra Fusai
6-0, 7-6 [7]
2. 1995-03-05 Vlag van Puerto Rico WTA San Juan hardcourt Vlag van Duitsland Karin Kschwendt Vlag van Italië Laura Golarsa
Vlag van Verenigde Staten Linda Harvey-Wild
6-2, 0-6, 6-4 [8]
3. 1995-04-30 Vlag van Kroatië WTA Zagreb gravel Vlag van Argentinië Mercedes Paz Vlag van Italië Laura Golarsa
Vlag van Roemenië Irina Spîrlea
7-5, 6-2 [9]
verloren finales
1. 1995-04-16 Vlag van Verenigde Staten WTA Houston gravel Vlag van Duitsland Wiltrud Probst Vlag van Verenigde Staten Nicole Arendt
Vlag van Nederland Manon Bollegraf
4-6, 2-6 [10]

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Bron: [11]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 1990-01-21 Vlag van Verenigde Staten Waco $10.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Jeri Ingram 6-7, 6-4, 6-4
2. 1992-10-11 Vlag van Verenigde Staten Leawood $25.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Caroline Kuhlman 7-6, 1-6, 6-3
3. 1993-06-13 Vlag van Canada Vancouver $25.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Audra Keller 6-2, 4-6, 7-6
4. 1996-07-28 Vlag van Verenigde Staten Fayetteville $25.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Lilia Osterloh 6-4, 7-5

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Bron: [11]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond partner tegenstandsters in finale score
1. 1995-08-06 Vlag van Canada Mississauga $25.000 hardcourt Vlag van Canada Caroline Delisle Vlag van Duitsland Kirstin Freye
Vlag van Nederland Anique Snijders
6-3, 6-2
2. 1996-07-28 Vlag van Verenigde Staten Fayetteville $25.000 hardcourt Vlag van Canada Sonya Jeyaseelan Vlag van Verenigde Staten Jane Chi
Vlag van Verenigde Staten Kelly Pace
3-6, 6-4, 6-2
3. 1996-10-06 Vlag van Verenigde Staten Newport Beach $25.000 hardcourt Vlag van Argentinië Mercedes Paz Vlag van Verenigde Staten Erika deLone
Vlag van Australië Nicole Pratt
6-3, 6-1

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1997 1998
Vlag van Australië Australian Open 2R 2R 1R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R 2R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 2R 2R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 1R 1R 1R 3R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 3R 2R 2R KF 2R 2R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1992 1995 1996 1997
Vlag van Australië Australian Open 1R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]