Naar inhoud springen

Michelle Jaggard

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Michelle Jaggard-Lai)
Michelle Jaggard
Brisbane Hardcourt Championships 1994
Brisbane Hardcourt Championships 1994
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Australië Australische
Geboorteplaats Sydney, NSW, Australië
Geboortedatum 6 mei 1969
Woonplaats Sydney, NSW, Australië
Lengte 1,63 m
Gewicht 57 kg
Profdebuut 1984
Met pensioen 1994
Slaghand rechts, dubbele backhand
Totaal prijzengeld 406.279 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 179–178
Titels 0 WTA, 2 ITF
Hoogste positie 83e (10 mei 1993)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1989)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1989, 1990)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (1987–1989, 1993)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (1993)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 147–138
Titels 3 WTA, 7 ITF
Hoogste positie 42e (4 februari 1991)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1992)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1987, 1988, 1990, 1992)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1986, 1988, 1989, 1991)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1993)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 23–19
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1987, 1989)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (1987)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1991)
Laatst bijgewerkt op: 20 september 2019
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1985 213
1986 187 134
1987 130 86
1988 140 85
1989 127 142
1990 147 54
1991 198 85
1992 155 79
1993 90 100
1994 120 68

Michelle Jaggard (Sydney, 6 mei 1969), vanaf april 1992 Michelle Jaggard-Lai, is een voormalig tennis­speelster uit Australië. Jaggard speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand. Zij was actief in het proftennis van 1984 tot en met 1994.

In 1987 won Jaggard een grandslamtitel in het meisjesenkelspel, op het Australian Open – in de finale versloeg zij landgenote Nicole Provis, in twee sets. Enkele maanden later bereikte zij op Roland Garros de meisjesdubbelspelfinale, samen met Provis – zij verloren de eindstrijd echter van het Sovjet-koppel Natalia Medvedeva en Natallja Zverava.

Jaggard debuteerde in 1984 op het ITF-toernooi van Sat Wyong (Australië).[1] Zij stond in 1986 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Lee-on-Solent (VK) – zij verloor van de Nederlandse Hellas ter Riet. In 1990 veroverde Jaggard haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Mount Gambier (Australië), door landgenote Tracey Morton te verslaan. In totaal won zij twee ITF-titels, de andere in 1993 in Port Pirie (Australië).

In 1985 kwalificeerde Jaggard zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Brisbane, dat toen nog op gras werd gespeeld.[2] Zij speelde voor het eerst op een grandslamtoernooi op het Australian Open 1987, waarvoor zij een wildcard had gekregen – zij verloor daar in de eerste ronde van de Amerikaanse Hu Na, met wie zij in 1989 een WTA-dubbelspeltitel zou winnen, in Schenectady. Haar beste resultaat op de WTA-toernooien is het bereiken van de halve finale, op het Tier III-toernooi van Brisbane in 1993, dat inmiddels was overgestapt op hardcourt – zij won US$ 6.300 prijzen­geld op dit toernooi.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op het Australian Open 1989, waar zij uiteindelijk verloor van de Nederlandse Brenda Schultz. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 83e plaats, die zij bereikte in mei 1993.

Jaggard behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1984 op het ITF-toernooi van Sat Wyong (Australië), samen met de Zweedse Mimmi Wikstedt. Zij stond in 1986 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Chiba (Japan), samen met de Nieuw-Zeelandse Belinda Cordwell – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Japanse duo Kumiko Okamoto en Naoko Satō te verslaan. In totaal won zij zeven ITF-titels, de laatste in 1992 in Machida (Japan).

In december 1985 speelde Jaggard voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Auckland, samen met landgenote Vicki Marler. Zij bereikten er de tweede ronde. Zij nam voor het eerst deel aan een grandslamtoernooi op Roland Garros 1986. Zij stond in 1987 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Indianapolis, samen met landgenote Jenny Byrne – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Amerikaanse koppel Beverly Bowes en Hu Na te verslaan. Op Roland Garros 1992 en Wimbledon 1992 speelde Jaggard-Lai samen met de Nederlandse Caroline Vis, en op het US Open 1992 met Nicole Muns-Jagerman. In totaal won zij drie WTA-titels, de laatste in november 1994 in Taipei, samen met de Canadese Rene Simpson-Alter – met deze overwinning sloot Jaggard haar loopbaan als beroepsspeelster af.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het Australian Open 1992 samen met de Japanse Kimiko Date. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 42e plaats, die zij bereikte in februari 1991.

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline bereikte Jaggard viermaal de kwartfinale op de grandslamtoernooien: met landgenoot Shane Barr op het Australian Open 1987, met Mark Woodforde op Roland Garros 1987, en met landgenoot Broderick Dyke op zowel het Australian Open 1989 en als Wimbledon 1991. Op het Australian Open 1993 speelde Jaggard-Lai samen met Nederlander Jacco Eltingh.

Tennis in teamverband

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1993 maakte Jaggard deel uit van het Australische Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 2–2. Zij bereikten de finale, die zij verloren van de Spaanse dames.

Jaggard trad op 21 maart 1992 in het huwelijk met Gershwin Lai,[3] een Nederlands voetballer[4] die in 1984 als aanvaller voor de Amsterdamse club Rood-Wit speelde.[5] Na haar huwelijk schreef zij zich op toernooien in als Michelle Jaggard-Lai.

Jaggard en haar man Lai runnen een tennisschool annex zaalvoetbalaccommodatie, genaamd Wakehurst Tennis, in Seaforth, een voorstad van Sydney.[6]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1987-11-01 Vlag van Verenigde Staten WTA Indianapolis hardcourt (i) Vlag van Australië Jenny Byrne Vlag van Verenigde Staten Beverly Bowes
Vlag van Verenigde Staten Hu Na
6-2, 6-3
2. 1989-07-30 Vlag van Verenigde Staten WTA Schenectady hardcourt Vlag van Verenigde Staten Hu Na Vlag van Verenigde Staten Sandra Birch
Vlag van Verenigde Staten Debbie Graham
6-3, 6-2
3. 1994-11-20 Vlag van Taiwan WTA Taipei hardcourt Vlag van Canada Rene Simpson-Alter Vlag van België Nancy Feber
Vlag van Frankrijk Alexandra Fusai
6-0, 7-6
verloren finales
1. 1990-02-11 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Wellington hardcourt Vlag van Nieuw-Zeeland Julie Richardson Vlag van Sovjet-Unie Natalia Medvedeva
Vlag van Sovjet-Unie Leila Meschi
3-6, 6-2, 4-6
2. 1990-04-14 Vlag van Japan WTA Japan (Tokio) hardcourt Vlag van Verenigde Staten Hu Na Vlag van Verenigde Staten Kathy Jordan
Vlag van Australië Elizabeth Smylie
0-6, 6-3, 1-6

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 1990-11-11 Vlag van Australië Mount Gambier $ 25.000 hardcourt Vlag van Australië Tracey Morton 7-6, 6-3
2. 1993-11-21 Vlag van Australië Port Pirie $ 25.000 hardcourt Vlag van Australië Jane Taylor 6-3, 6-1

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi dotatie ondergrond partner tegenstandsters in finale score
1. 1986-10-12 Vlag van Japan Chiba $ 25.000 hardcourt Vlag van Nieuw-Zeeland Belinda Cordwell Vlag van Japan Kumiko Okamoto
Vlag van Japan Naoko Satō
6-2, 7-6
2. 1986-11-02 Vlag van Australië Sydney $ 10.000 hardcourt Vlag van Australië Lisa O'Neill Vlag van Australië Louise Field
Vlag van Australië Nicole Provis
3. 1990-09-23 Vlag van Japan Chiba $ 50.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Marianne Werdel Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Eva Pfaff
Vlag van Nieuw-Zeeland Julie Richardson
6-4, 6-7, 7-6
4. 1991-11-10 Vlag van Australië Port Pirie $ 25.000 hardcourt Vlag van Australië Jo-Anne Faull Vlag van Australië Kerry-Anne Guse
Vlag van Australië Justine Hodder
6-2, 7-5
5. 1992-05-10 Vlag van Portugal Porto $ 50.000 gravel Vlag van Spanje Virginia Ruano Pascual Vlag van Verenigde Staten Jennifer Fuchs
Vlag van Zweden Maria Strandlund
6-3, 7-5
6. 1992-11-01 Vlag van Indonesië Jakarta $ 50.000 gravel Vlag van Australië Kristine Radford Vlag van Australië Kristin Godridge
Vlag van Australië Nicole Pratt
3-6, 6-3, 6-2
7. 1992-11-08 Vlag van Japan Machida $ 50.000 gras Vlag van Nieuw-Zeeland Julie Richardson Vlag van Nederland Ingelise Driehuis
Vlag van Japan Maya Kidowaki
6-3, 7-5

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 2R 3R 1R 1R 2R 1R 1R 4-8
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 2R 2R 1R 1R 1R 2-6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 1R 0-4
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 0-1

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994  w-v 
Vlag van Australië Australian Open g.t. 3R 1R 2R 3R KF 3R 1R 10-7
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 2R 2R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 4-9
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 2R 2R 1R 2R 1R 3R 2R 7-9
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 2R 1R 3R 2R 4-6

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994  w-v 
Vlag van Australië Australian Open KF 1R KF 2R 2R 6-5
Vlag van Frankrijk Roland Garros KF 1R 1R 3R 2R 1R 2R 3R 8-7
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 3R 3R 2R KF 2R 1R 9-7
Vlag van Verenigde Staten US Open 0-0
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Michelle Jaggard-Lai.