Richard Deacon

Richard Deacon
	Richard Deacon (2017)
Persoonsgegevens
Geboren	15 augustus 1949
Geboorteland	Verenigd Koninkrijk
Beroep(en)	Beeldhouwer
Oriënterende gegevens
Stijl(en)	Abstract
	RKD-profiel
	(en) IMDb-profiel
	Website
Portaal	Kunst & Cultuur

Richard Deacon (Bangor (Wales), 15 augustus 1949) is een Britse beeldhouwer.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Richard Deacon studeerde achtereenvolgens aan het Somerset College of Art in Taunton (1968-1969), de St Martin's School of Art (nu bekend als Central Saint Martins College of Art and Design) in Londen (1969-1972) en het Royal College of Art, eveneens in Londen (1974-1977). Deacon was een leerling van Anthony Caro en zijn medestudenten waren onder meer Tony Cragg en Bill Woodrow. Hij verliet het Royal College om zijn studie tot 1978 parttime te vervolgen aan de Chelsea School of Art. Deacon had zijn eerste solotentoonstelling eveneens in 1978 in Brixton. In 2001/2002 had hij een dubbeltentoonstelling met zijn vriend, de Nederlandse beeldhouwer Henk Visch in het Stedelijk Museum Schiedam.

Het werk van Deacon is abstract, maar er zijn steeds verwijzingen naar anatomische functies (lichaamsdelen en vooral zintuigen als ogen en oren), hetgeen ook uit de dubbelzinnige titels blijkt. Hij gebruikt voor zijn kunstwerken bij voorkeur alledaagse en industriële materialen, een werkwijze waaruit de beïnvloeding door de opvattingen van Donald Judd blijkt, zoals gelamineerd multiplex en hij noemt zichzelf eerder een ambachtsman dan een beeldhouwer.

Deacon werd in 1986 uitgenodigd voor de kunstmanifestatie Sonsbeek '86 in Arnhem. In 1987 won hij de prestigieuze Turner Prize met zijn sculptuur To My Face No. 1. In hetzelfde jaar vond een solotentoonstelling plaats in het Bonnefantenmuseum in Maastricht. Eveneens in 1987 nam hij deel aan Skulptur.Projekte in Münster en in 1992 aan documenta 9 in Kassel. In 1999 werd hij onderscheiden met de benoeming tot Commandeur in de Orde van het Britse Rijk. In 2001 nam hij deel aan een expositie in MoMA PS1 in New York en vertegenwoordigde in 2007 Wales bij de Biënnale van Venetië.

De kunstenaar leeft en werkt in Londen.

Werken in musea[bewerken | brontekst bewerken]

Bonnefantenmuseum in Maastricht: 4 werken, o.a. Bounds of Sense (1987)
MuHKA in Antwerpen: Body of Thought No. 2 (1988)
Caldic Collection in Wassenaar: Pipe
Musée d'art moderne de Villeneuve d'Ascq in Villeneuve-d'Ascq: Between Fiction and Fact (1992)

Kunst in de openbare ruimte (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Once Upon a Time, Redheugh Bridge in Gateshead
When the Landmasses First Appeared (1986), Cass Sculpture Foundation in Goodwood
Like a Snail A en Like a Snail B (1987) voor Skulptur.Projekte 1987 in Münster - het werk "A" bevindt zich in Tokio en het werk "B" in Tate Modern in Londen
Between the Eyes (1990), Yonge Square in Toronto
Moor (1990), Victoria Park in Plymouth
Nobody Here But Us (1991) in Auckland
Let's Not Be Stupid (1991), University of Warwick in Coventry
Building from the Inside (1992), Volaplatz in Krefeld
One Step, Two Step, project Kunstwegen in de Vechte Nordhorn - beide werken zijn verloren gegaan, maar worden vervangen
This Is Not a Story (1992), Waiblingen
Now and Then (1993), Mexicoplatz in Wenen
One is Asleep, One is Awake (1996), International Forum in Tokio
No Stone Unturned (1999), UBS in Liestal
Can't see the Wood for the Trees (2002) bij het Rottepolderplein
Slippery When Wet (2004), Museo Würth La Rioja in Agoncillo (La Rioja)
The Same But Different 2-delig werk (2006) langs de N381
Rock 'n Roll (2014), Helperzoom, Groningen