Satijnblauwe prieelvogel
| Satijnblauwe prieelvogel IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2012) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Satijnblauwe prieelvogel (Ptilonorhynchus violaceus) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Ptilonorhynchus violaceus (Vieillot, 1816) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Satijnblauwe prieelvogel op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De satijnblauwe prieelvogel (Ptilonorhynchus violaceus) is een zangvogel uit de familie Ptilonorhynchidae (prieelvogels).
Kenmerken
Deze vogel heeft een glanzend blauwzwart verenkleed en een lichtgele snavel. De lichaamslengte bedraagt 31 cm.
Leefwijze
Het voedsel bestaat uit insecten en vruchten.
Prieelbouw
Het volwassen mannetjes besteedt het grootste gedeelte van zijn tijd aan zijn ‘prieel’. Op een klein gebied van de bosbodem bouwt hij een nauwe gang van takken, die zwart gemaakt worden met houtskool en speeksel. Daarna wordt de plek versierd met bij voorkeur helder blauwe of gele attributen. Daarna maakt hij een passerend vrouwtje het hof met kirrende geluiden, terwijl hij haar in zijn snavel mooie voorwerpen aanbiedt. Na de paring verlaat het wijfje hem om de jongen alleen groot te brengen.
Verspreiding en leefgebied
Deze soort is endemisch in het noordoosten en zuidoosten van Australië en telt 2 ondersoorten:
- P. v. violaceus: van zuidoostelijk Queensland tot zuidelijk Victoria.
- P. v. minor: noordoostelijk Queensland.
Bronnen, noten en/of referenties
|