Scharlaken wasplaat

Scharlaken wasplaat
	Taxonomische indeling
Rijk:	Fungi (Schimmels)
Stam:	Basidiomycota (Steeltjeszwam)
Klasse:	Agaricomycetes
Onderklasse:	Agaricomycetidae
Orde:	Agaricales (Plaatjeszwam)
Familie:	Hygrophoraceae
Geslacht:	Hygrocybe
	Soort
	Hygrocybe coccinea; (Schaeff.) P. Kumm (1871)
	Synoniemen
	Hygrophorus coccineus
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal	Biologie ; Schimmels

De scharlaken wasplaat (Hygrocybe coccinea) is een schimmel behorend tot de familie Hygrophoraceae. Hij leeft saprotroof op de grond in oude, schrale, mosrijke graslanden. Hij komt vooral voor in de duinen, soms in wegbermen en in oude gazons op kerkhoven, op zwak zure tot basische, zand-, leem- en kleibodems.

Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]

De scharlakenrode wasplaat werd voor het eerst beschreven als Agaricus coccineus door de Duitse mycoloog Jacob Christian Schäffer in 1774, voordat hij in 1838 door Elias Magnus Fries werd overgebracht naar het geslacht Hygrophorus en ten slotte naar het geslacht Hygrocybe door Paul Kummer in 1871. De soortnaam coccinea is Latijn voor 'karmozijnrood'.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Hoed

De hoed heeft een diameter van 2-5 cm breed. De vorm is aanvankelijk klokvormig en later afplat. De kleur is scharlakenrood. Het oppervlak van de hoed is licht gegroefd. Bij vochtige omstandigheden is de hoed glanzend en bij droogte mat.

Lamellen

De lamellen zijn breed aangehecht (adnate). Ze staan ver uit elkaar. De lamellen zijn aanvankelijk roodachtig oranje met gelige lamelsnede. Later worden geler oranje naarmate het vruchtlichaam ouder wordt, maar ze behouden hun gele snede.

Steel

De ringloze steel is 2-5 cm lang en 0,3-1 cm breed, rood met een geelachtige basis. De vorm is cilindrisch, afgeplat, basis iets versmald. Het oppervlak is oppervlak glad, vezelig. De kleur is karmozijnrood tot oranjerood, wit naar de basis toe. Hij is breekbaar en hol aan de binnenkant.

Geur en smaak

Het vruchtvlees is geelachtig rood en de geur en smaak zijn zwak.

Sporenprint

De sporenprint is wit.

Sporen

De sporen zijn ellipsvormig tot amandelvormig, soms iets ingesnoerd en meten 9-11 × 5,5-7 µm. De basidia zijn meestal 4-sporig en meten Meestal 40-68 μm lang × 6-9 μm diameter. De pileipellis bestaat zowel uit ixotrichodern en ixocutis met een dikte van 130 μm.