Sjakohoenders en hokko's
| Sjakohoenders en hokko's | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Spix' sjakohoen | |||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
| Familie | |||||||||
| Cracidae Vigors, 1825 | |||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||
Sjakohoenders en hokko's op  Wikispecies
| |||||||||
| |||||||||
Sjakohoenders en hokko's (Cracidae), ook Craciden genoemd, zijn een familie van hoendervogels. Deze dieren leven in Centraal- en Zuid-Amerika en het zijn de tegenhangers van de fazanten en pauwen uit de Oude Wereld. De familie telt 54 soorten.[1]
Kenmerken
Sjakoehoenders zijn grote, vaak boombewonende bosvogels met een lange brede staart en stompe vleugels. De grootste soort is de bruine hokko (Crax rubra) die bijna een meter lang wordt. De mannetjes zijn zwartgekleurd en hebben een gele snavel, terwijl vrouwelijke hokko’s een zwart-witte kop en een roodbruin of donkerbruin verenkleed hebben.
Echte hokko's zijn meestal zwart of bruin (alleen de nachthokko is oranjekleurig). De meeste soorten leven meestal 's nachts, zeker de nachthokko. Andere soorten zijn de zwarte hokko, bruine hokko en geelknobbelhokko. De zwarte en geelknobbelhokko lijken sprekend op elkaar. Ze verschillen van elkaar doordat de ene een witte staartpunt heeft.
Leefwijze
Het sjakoehoen bewoont vochtige en half-droge bossen. Gedurende de dag zoekt deze sjakoehoen op de bosbodem naar allerlei zaden, vruchten, bladeren en insecten, maar verder houdt de bruine hokko zich verscholen in de bomen. Gewoonlijk leven deze dieren in paren, maar soms komt het voor dat hokko's kleine familiegroepjes vormen.
Half-droge gebieden en bossen in het laagland van Midden-Amerika worden bewoond door de circa 45 cm grote kuifsjakohoen (Penelope purpurascens). Het is een schuw dier dat zich wel verraadt door zijn krassende roep, die vaak te horen is in de ochtend- en avondschemering. De kuifsjakoehoen voedt zich met jonge zachte blaadjes en bessen, en hij loopt al etend over de takken.
In vochtige regenwouden tot een hoogte van 1000 m, kan de bruine chachalaca (Ortalis vetula) gevonden worden. Deze vogel is vooral actief in de schemering. Paarsgewijs lopen of rennen de chachacala’s dan over de takken, op zoek naar wilde vijgen, bessen en sappige bladeren.
Taxonomie
- Geslacht Aburria
- Geslacht Chamaepetes
- Geslacht Crax
- Geslacht Mitu
- Geslacht Nothocrax
- Geslacht Oreophasis
- Geslacht Ortalis
- Ortalis araucuan
- Ortalis canicollis (Chaco-chachalaca)
- Ortalis cinereiceps (Grijskopchachalaca)
- Ortalis columbiana
- Ortalis erythroptera (Roodkopchachalaca)
- Ortalis garrula (Roodvleugelchachalaca)
- Ortalis guttata (Gevlekte chachalaca)
- Ortalis leucogastra (Witbuikchachalaca)
- Ortalis motmot (Kleine chachalaca)
- Ortalis poliocephala (Westmexicaanse chachalaca)
- Ortalis ruficauda (Roodbuikchachalaca)
- Ortalis ruficeps
- Ortalis squamata
- Ortalis superciliaris (Geelbrauwchachalaca)
- Ortalis vetula (Bruine chachalaca)
- Ortalis wagleri (Wagler-chachalaca)
- Geslacht Pauxi
- Geslacht Penelope
- Penelope albipennis (Witvleugelsjakohoen)
- Penelope argyrotis (Bandstaartsjakohoen)
- Penelope barbata (Baardsjakohoen)
- Penelope dabbenei (Roodmaskersjakohoen)
- Penelope jacquacu (Spix' sjakohoen)
- Penelope jacucaca (Witbrauwsjakohoen)
- Penelope marail (Marailsjakohoen)
- Penelope montagnii (Andessjakohoen)
- Penelope obscura (Grijspootsjakohoen)
- Penelope ochrogaster (Rossig sjakohoen)
- Penelope ortoni (Ortons sjakohoen)
- Penelope perspicax (Cauca-sjakohoen)
- Penelope pileata (Witkuifsjakohoen)
- Penelope purpurascens (Kuifsjakohoen)
- Penelope superciliaris (Witvoorhoofdsjakohoen)
- Geslacht Penelopina
- Geslacht Pipile
| Bronnen, noten en/of referenties |
· 
· 