David Pinto: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting Label: Ongedaan gemaakt |
Prof. David Pinto, nogmaals: louter de wensen van de beschrevene zijn niet leidinggevend voor wat het biografische artikel over die persoon wordt vermeld; dat kan anders zijn in geval van controverses en/of onbetrouwbare bronnen, maar daarvan is in dit geval niet sprake; deze bewerking herhalen gaat u een deelblokkade opleveren Label: Ongedaan maken |
||
| Regel 5: | Regel 5: | ||
| bijnaam = |
| bijnaam = |
||
| volledige naam = |
| volledige naam = |
||
| geboren = omstreeks [[1942]] |
|||
| geboorteplaats = [[Midelt (plaats)|Midelt]] |
|||
| overleden = |
|||
| land = {{NL}} |
| land = {{NL}} |
||
| jaren-actief = |
| jaren-actief = |
||
| Regel 14: | Regel 17: | ||
}} |
}} |
||
'''David Pinto''' is een [[Marokko|Marokkaans]]-[[Jodendom|joodse]] opiniemaker en auteur, die bekend is geworden door zijn uitspraak dat ‘minderheden in Nederland worden doodgeknuffeld'. |
'''David Pinto''' ([[Midelt (plaats)|Midelt]], omstreeks<ref>{{Citeer web|url=https://www.groene.nl/artikel/david-pinto|titel=David pinto|bezochtdatum=2019-11-28|werk=De Groene Amsterdammer|taal=nl}}</ref> [[1942]])<ref>[https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/-alleen-ja-als-nare-kanten-wijzigen-~bc690c64/ 'Alleen ja als nare kanten wijzigen'], [[De Volkskrant]], 16 juli 2002</ref> is een [[Marokko|Marokkaans]]-[[Jodendom|joodse]] opiniemaker en auteur, die bekend is geworden door zijn uitspraak dat ‘minderheden in Nederland worden doodgeknuffeld'. |
||
== Loopbaan == |
== Loopbaan == |
||
Het gezin Pinto emigreerde in de jaren 1960 naar [[Israël]]. Pinto leerde daar zijn toekomstige, uit Nederland afkomstige echtgenote kennen en verhuisde in 1967 met haar naar Nederland.<ref>[https://www.groene.nl/artikel/david-pinto David Pinto], [[De Groene Amsterdammer]], 30 oktober 1996</ref> Hij werkte eerst als schoonmaker maar studeerde vervolgens semitische letteren aan de [[Rijksuniversiteit Groningen]] en promoveerde in 1993 aan de zelfde universiteit op "Onderwijs over cultuurverschillen. Effecten van cursussen Inter-Culturele Communicatie". Hij kreeg landelijke bekendheid met zijn uitspraak uit 1988 dat in Nederland minderheden worden doodgeknuffeld. Het minderhedenprobleem, zo luidt de stelling van Pinto, is niet van sociaal-economische aard maar van culturele aard. Deze opvatting werd leidend voor Pinto's maatschappelijke activiteiten. |
Het gezin Pinto emigreerde in de jaren 1960 naar [[Israël]]. Pinto leerde daar zijn toekomstige, uit Nederland afkomstige echtgenote kennen en verhuisde in 1967 met haar naar Nederland.<ref>[https://www.groene.nl/artikel/david-pinto David Pinto], [[De Groene Amsterdammer]], 30 oktober 1996</ref> Hij werkte eerst als schoonmaker maar studeerde vervolgens semitische letteren aan de [[Rijksuniversiteit Groningen]] en promoveerde in 1993 aan de zelfde universiteit op "Onderwijs over cultuurverschillen. Effecten van cursussen Inter-Culturele Communicatie". Hij kreeg landelijke bekendheid met zijn uitspraak uit 1988 dat in Nederland minderheden worden doodgeknuffeld. Het minderhedenprobleem, zo luidt de stelling van Pinto, is niet van sociaal-economische aard maar van culturele aard. Deze opvatting werd leidend voor Pinto's maatschappelijke activiteiten. Het maakte hem tevens tot een controversieel auteur. |
||
Pinto werd in 1998 [[buitengewoon hoogleraar]] [[Interculturaliteit|interculturele]] communicatie (tot 2008) aan de faculteit politieke en sociaal-culturele wetenschappen van de [[Universiteit van Amsterdam]] <ref>[https://www.trouw.nl/home/david-pinto-mag-zich-professor-noemen-van-een-nutteloze-leerstoel~a0fb483f/ David Pinto mag zich professor noemen van een nutteloze leerstoel], [[Trouw (krant)|Trouw]], 28 oktober 1998</ref>, betaald door de "Stichting Leerstoel Interculturele Communicatie". Pinto is tevens directeur en zaakvoerder van het Intercultureel Instituut (ICI), een commercieel bedrijf dat hij in 1982 oprichtte,<ref>[https://joop.bnnvara.nl/opinies/de-opportunist-professor-pinto De opportunist ‘professor’ Pinto - Pinto blijkt onbekend op de Israëlische universiteit waar hij aangesteld zou zijn], [[Joop (website)|Joop]], Jaap Hamburger, publicist, 9 juli 2015</ref><ref>[https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/david-pinto~be6c3822/ David Pinto], [[De Volkskrant]], 24 oktober 1998</ref> Pinto publiceerde onder meer 'Interculturele Communicatie, Conflicten en Management' (2003), 'De wereld volgens Pinto' (2004) en 'Interculturele communicatie: Een stap verder' (2007). |
Pinto werd in 1998 [[buitengewoon hoogleraar]] [[Interculturaliteit|interculturele]] communicatie (tot 2008) aan de faculteit politieke en sociaal-culturele wetenschappen van de [[Universiteit van Amsterdam]] <ref>[https://www.trouw.nl/home/david-pinto-mag-zich-professor-noemen-van-een-nutteloze-leerstoel~a0fb483f/ David Pinto mag zich professor noemen van een nutteloze leerstoel], [[Trouw (krant)|Trouw]], 28 oktober 1998</ref>, betaald door de "Stichting Leerstoel Interculturele Communicatie". Pinto is tevens directeur en zaakvoerder van het Intercultureel Instituut (ICI), een commercieel bedrijf dat hij in 1982 oprichtte,<ref>[https://joop.bnnvara.nl/opinies/de-opportunist-professor-pinto De opportunist ‘professor’ Pinto - Pinto blijkt onbekend op de Israëlische universiteit waar hij aangesteld zou zijn], [[Joop (website)|Joop]], Jaap Hamburger, publicist, 9 juli 2015</ref><ref>[https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/david-pinto~be6c3822/ David Pinto], [[De Volkskrant]], 24 oktober 1998</ref> Pinto publiceerde onder meer 'Interculturele Communicatie, Conflicten en Management' (2003), 'De wereld volgens Pinto' (2004) en 'Interculturele communicatie: Een stap verder' (2007). |
||
Nadat hij eerder lid was de PvdA, D66 en de VVD <ref> https://www.trouw.nl/nieuws/david-pinto-mag-zich-professor-noemen-van-een-nutteloze-leerstoel~b0fb483f/</ref>, was Pinto in 2002 kandidaat lijsttrekker voor de [[Tweede Kamerverkiezingen]] bij [[Leefbaar Nederland (1999-2007)|Leefbaar Nederland]] maar verloor de interne verkiezing van [[Pim Fortuyn]] |
Nadat hij eerder lid was de PvdA, D66 en de VVD <ref> https://www.trouw.nl/nieuws/david-pinto-mag-zich-professor-noemen-van-een-nutteloze-leerstoel~b0fb483f/</ref>, was Pinto in 2002 kandidaat lijsttrekker voor de [[Tweede Kamerverkiezingen]] bij [[Leefbaar Nederland (1999-2007)|Leefbaar Nederland]] maar verloor de interne verkiezing van [[Pim Fortuyn]] met 19 stemmen.<ref>Crisis binnen Leefbaar Nederland, 2Vandaag, 24 oktober 2001</ref> Bij de [[Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen 2014]] was hij lijsttrekker van de lokale partij OMA Amsterdam. Deze haalde iets meer dan 1.000 stemmen (0,2%).<ref>[https://www.trouw.nl/home/op-een-dag-zou-ik-professor-worden-david-pinto~a62798dc/ Op een dag zou ik professor worden - David Pinto], [[Trouw (krant)|Trouw]], 15 maart 2014</ref> In 2015 was hij kortstondig actief bij [[VoorNederland]]. |
||
== Structurentheorie == |
== Structurentheorie == |
||
Versie van 1 jan 2023 04:05
| David Pinto | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | omstreeks 1942 | |||
| Geboorteplaats | Midelt | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Werk | ||||
| Genre | interculturele communicatie | |||
| Website | ||||
| ||||
David Pinto (Midelt, omstreeks[1] 1942)[2] is een Marokkaans-joodse opiniemaker en auteur, die bekend is geworden door zijn uitspraak dat ‘minderheden in Nederland worden doodgeknuffeld'.
Loopbaan
Het gezin Pinto emigreerde in de jaren 1960 naar Israël. Pinto leerde daar zijn toekomstige, uit Nederland afkomstige echtgenote kennen en verhuisde in 1967 met haar naar Nederland.[3] Hij werkte eerst als schoonmaker maar studeerde vervolgens semitische letteren aan de Rijksuniversiteit Groningen en promoveerde in 1993 aan de zelfde universiteit op "Onderwijs over cultuurverschillen. Effecten van cursussen Inter-Culturele Communicatie". Hij kreeg landelijke bekendheid met zijn uitspraak uit 1988 dat in Nederland minderheden worden doodgeknuffeld. Het minderhedenprobleem, zo luidt de stelling van Pinto, is niet van sociaal-economische aard maar van culturele aard. Deze opvatting werd leidend voor Pinto's maatschappelijke activiteiten. Het maakte hem tevens tot een controversieel auteur.
Pinto werd in 1998 buitengewoon hoogleraar interculturele communicatie (tot 2008) aan de faculteit politieke en sociaal-culturele wetenschappen van de Universiteit van Amsterdam [4], betaald door de "Stichting Leerstoel Interculturele Communicatie". Pinto is tevens directeur en zaakvoerder van het Intercultureel Instituut (ICI), een commercieel bedrijf dat hij in 1982 oprichtte,[5][6] Pinto publiceerde onder meer 'Interculturele Communicatie, Conflicten en Management' (2003), 'De wereld volgens Pinto' (2004) en 'Interculturele communicatie: Een stap verder' (2007).
Nadat hij eerder lid was de PvdA, D66 en de VVD [7], was Pinto in 2002 kandidaat lijsttrekker voor de Tweede Kamerverkiezingen bij Leefbaar Nederland maar verloor de interne verkiezing van Pim Fortuyn met 19 stemmen.[8] Bij de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen 2014 was hij lijsttrekker van de lokale partij OMA Amsterdam. Deze haalde iets meer dan 1.000 stemmen (0,2%).[9] In 2015 was hij kortstondig actief bij VoorNederland.
Structurentheorie
Pinto ontwikkelde de zogenaamde structurentheorie die bedoeld is om culturen te analyseren en te begrijpen. Over deze theorie zijn weinig wetenschappelijke publicaties verschenen. Wel heeft de huisarts Hans Harmsen deze als basis voor een behandelingspraktijk voor niet-Westerse patiënten gebruikt en daarover gepubliceerd. [10] Volgens dezestructurentheorie bestaan er twee soorten sociale stelsels. In de 'eerste wereld' zou deze een grofmazige structuur hebben: een los sociaal stelsel met veel aandacht voor het individu. De 'derde wereld' zou een fijnmaziger structuur kennen: een sociale structuur waarin de familie en de clan belangrijk zijn en strakke omgangscodes en gedragsregels worden gehanteerd. Tussen beide structuren bevinden zich volgens deze theorie culturen in bijvoorbeeld Oost-Europa en Zuid-Amerika die een mengvorm hebben.[11] Waar de piramide van Maslov zich richt op zelfontwikkeling als hoogste trap in de ontwikkeling van mensen, heeft Pinto een eigen piramide opgesteld die volgens hem meer aansluit bij culturen met een fijnmazige structuur: hier is familie-eer de hoogste trap.[11]
Externe links
- ↑ David pinto. De Groene Amsterdammer. Geraadpleegd op 28 november 2019.
- ↑ 'Alleen ja als nare kanten wijzigen', De Volkskrant, 16 juli 2002
- ↑ David Pinto, De Groene Amsterdammer, 30 oktober 1996
- ↑ David Pinto mag zich professor noemen van een nutteloze leerstoel, Trouw, 28 oktober 1998
- ↑ De opportunist ‘professor’ Pinto - Pinto blijkt onbekend op de Israëlische universiteit waar hij aangesteld zou zijn, Joop, Jaap Hamburger, publicist, 9 juli 2015
- ↑ David Pinto, De Volkskrant, 24 oktober 1998
- ↑ https://www.trouw.nl/nieuws/david-pinto-mag-zich-professor-noemen-van-een-nutteloze-leerstoel~b0fb483f/
- ↑ Crisis binnen Leefbaar Nederland, 2Vandaag, 24 oktober 2001
- ↑ Op een dag zou ik professor worden - David Pinto, Trouw, 15 maart 2014
- ↑ Marc Bruijnzeels & Hans Harmsen , 2005, Etnisch-cultureel verschillende patiënten op het spreekuur, maakt het wat uit? Huisarts & Wetenschap, 4, 166-170
- ↑ a b Overduin, Hans, Goed volk | David Pinto. Sargasso (10 december 2018).