Republic F-84 Thunderjet: verschil tussen versies
lidwoord toegevoegd Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele app |
links |
||
Regel 13: | Regel 13: | ||
| Startgewicht=8200 |
| Startgewicht=8200 |
||
| Maxgewicht=10585 |
| Maxgewicht=10585 |
||
| Motor= 1× Allison J35-A-29 turbojet |
| Motor= 1× Allison J35-A-29 [[turbojet]] |
||
| Stuwkracht=25 |
| Stuwkracht=25 |
||
| Topsnelheid=1000 km/ |
| Topsnelheid=1000 km/h |
||
| Klimsnelheid=19,1 |
| Klimsnelheid=19,1 |
||
| Actieradius=1600 |
| Actieradius=1600 |
||
| Bereik=3200 |
| Bereik=3200 |
||
| Dienstplafond=12350 |
| Dienstplafond=12350 |
||
| Boordgeschut=6× 12 |
| Boordgeschut=6× 12,7 mm [[Browning Arms Company|Browning]] M3 [[mitrailleur]]s |
||
| Bommen=tot 2020 kg |
| Bommen=tot 2020 kg |
||
| Raketten=8× 127mm raketten |
| Raketten=8× 127mm raketten |
||
}} |
}} |
||
De '''Republic F-84 Thunderjet ''' was een Amerikaanse straaljager die vlak na de [[Tweede Wereldoorlog]] werd gebouwd. Hij werd opgevolgd door de [[Republic F-84 Thunderstreak]] en de [[Thunderflash]]. Hoewel het met zijn rechte vleugel en zijn |
De '''Republic F-84 Thunderjet ''' was een Amerikaanse straaljager die vlak na de [[Tweede Wereldoorlog]] werd gebouwd. Hij werd opgevolgd door de [[Republic F-84 Thunderstreak]] en de [[Republic F-84 Thunderflash]]. Hoewel het met zijn rechte vleugel en zijn gering motorvermogen voor hedendaagse begrippen een slecht toestel was, verdient de F-84 Thunderjet een belangrijke plaats in de annalen van diverse luchtmachten ter wereld. |
||
== Ontwikkeling == |
== Ontwikkeling == |
||
In 1944 besloot de [[Republic Aviation Company]] in [[Farmingdale (New York)]] tot de bouw van een [[straaljager]], nadat het Amerikaanse leger hiervoor belangstelling had getoond. De eerste vluchten van de ''Republic XP-84 Thunderjet'' vonden plaats in februari 1946. |
In 1944 besloot de [[Republic Aviation Company]] in [[Farmingdale (New York)]] tot de bouw van een [[straaljager]], nadat het Amerikaanse leger hiervoor belangstelling had getoond. De eerste vluchten van de ''Republic XP-84 Thunderjet'' vonden plaats in februari 1946. |
||
Vanaf het begin was de Thunderjet te zwaar en de constructie op sommige punten te licht; de huid had daarom neiging tot plooien. Het probleem werd groter door de uitrusting. De cockpit had airconditioning en een [[schietstoel]] die zo onbetrouwbaar waren dat het gebruik niet was toegestaan. De Thunderjet had vier zware mitrailleurs in de neus en twee in de vleugels. Aan de vleugels kwamen ook twee ''[[hardpoint]]s'' voor 500 pond bommen en niet-afwerpbare tiptanks. Die verdubbelden de tankinhoud en gaven de Thunderjet een |
Vanaf het begin was de Thunderjet te zwaar en de constructie op sommige punten te licht; de huid had daarom neiging tot plooien. Het probleem werd groter door de uitrusting. De cockpit had airconditioning en een [[schietstoel]] die zo onbetrouwbaar waren dat het gebruik niet was toegestaan. De Thunderjet had vier zware mitrailleurs in de neus en twee in de vleugels. Aan de vleugels kwamen ook twee ''[[hardpoint]]s'' voor 500 pond bommen en niet-afwerpbare tiptanks. Die verdubbelden de tankinhoud en gaven de Thunderjet een groter vliegbereik, maar ze verergerden het stabiliteitsprobleem. |
||
Medio 1947 begon de aflevering van operationele P-84B’s aan de 14e Fighter Group op Dow Field in [[Maine]], hoewel de problemen niet waren opgelost. Ondanks een snelheids- en een belastingslimiet voor de Thunderjet gebeurden er ongelukken en in mei 1948, enkele weken voor de [[USAF]] de letter ''P van Pursuit'' veranderde in de ''F van Fighter'', kreeg de P-84 een [[vliegverbod]]. |
Medio 1947 begon de aflevering van operationele P-84B’s aan de 14e Fighter Group op Dow Field in [[Maine]], hoewel de problemen niet waren opgelost. Ondanks een snelheids- en een belastingslimiet voor de Thunderjet gebeurden er ongelukken en in mei 1948, enkele weken voor de [[USAF]] de letter ''P van Pursuit'' veranderde in de ''F van Fighter'', kreeg de P-84 een [[vliegverbod]]. |
||
Regel 36: | Regel 36: | ||
Er werden 226 F-84B’s gebouwd, maar volgens een officieel rapport was het toestel niet in staat een missie behoorlijk uit te voeren. Hetzelfde gold voor de F-84C, waarin de brandstoftoevoer en het elektrisch circuit veranderd waren. Er werden 191 F-84C’s gebouwd en 80 geannuleerd. Al in 1952 werden deze toestellen buiten dienst gesteld. |
Er werden 226 F-84B’s gebouwd, maar volgens een officieel rapport was het toestel niet in staat een missie behoorlijk uit te voeren. Hetzelfde gold voor de F-84C, waarin de brandstoftoevoer en het elektrisch circuit veranderd waren. Er werden 191 F-84C’s gebouwd en 80 geannuleerd. Al in 1952 werden deze toestellen buiten dienst gesteld. |
||
De volgende versie, 154 F-84D’s, hadden een J35 motor met meer |
De volgende versie, 154 F-84D’s, hadden een J35 motor met meer stuwkracht. Daardoor kon de constructie worden verzwaard. Ook werd een simpele, effectieve oplossing gevonden voor het stabiliteitsprobleem met de tiptanks: een horizontale vin achteraan de tanks. Wel bleef de Thunderjet onderhoudsgevoelig en was er een tekort aan reserveonderdelen. |
||
Proeven wezen uit dat de F-84D |
Proeven wezen uit dat de F-84D beter was dan de eerdere versies. Vliegbereik en laadvermogen waren groter dan bij andere vroege straaljagers. De USAF zag de Thunderjet dan ook als escortejager en jachtbommenwerper, terwijl de [[F-86 Sabre]] met pijlvleugel de onderschepper moest worden. |
||
De F-84E, die zijn eerste vlucht maakte in mei 1949, kon twee 1000-ponders meenemen of twee grote ongeleide Tiny Tim-raketten. De hardpoints konden ook voor [[droptank]]s worden gebruikt, terwijl er inwendig meer ruimte was voor brandstof. De vlieger had ook meer ruimte in de 30 cm langere romp en kon bij het schieten met mitrailleurs een beroep doen op een vizier met radio-afstandmeter. |
De F-84E, die zijn eerste vlucht maakte in mei 1949, kon twee 1000-ponders meenemen of twee grote ongeleide [[Tiny Tim]]-raketten. De hardpoints konden ook voor [[droptank]]s worden gebruikt, terwijl er inwendig meer ruimte was voor brandstof. De vlieger had ook meer ruimte in de 30 cm langere romp en kon bij het schieten met mitrailleurs een beroep doen op een vizier met radio-[[afstandmeter]]. |
||
Tegenover het hogere startgewicht kon de fabrikant van de J35 geen groter vermogen stellen, daarom kreeg de F-84E beugels achter op de romp voor twee startraketten die elk |
Tegenover het hogere startgewicht kon de fabrikant van de J35 geen groter vermogen stellen, daarom kreeg de F-84E beugels achter op de romp voor twee startraketten die elk 5 [[Newton (eenheid)|kN]] stuwkracht leverden. |
||
== Inzet == |
== Inzet == |
||
Eind 1950 werd de 27e Fighter Escort Wing met F-84D’s en E’s naar [[Zuid-Korea]] gebracht ter versterking van de 5e Amerikaanse Luchtmacht, die met [[P-51 Mustang]]s en [[Lockheed P-80 Shooting Star|P-80 Shooting Stars]] opereerde. Op 7 december 1950 vloog de F-84 zijn eerste missie: vier toestellen beschoten een rangeerterrein in [[Noord-Korea]]. |
Eind 1950 werd de 27e Fighter Escort Wing met F-84D’s en E’s naar [[Zuid-Korea]] gebracht ter versterking van de 5e Amerikaanse Luchtmacht, die met [[P-51 Mustang]]s en [[Lockheed P-80 Shooting Star|P-80 Shooting Stars]] opereerde. Op 7 december 1950 vloog de F-84 zijn eerste missie: vier toestellen beschoten een [[rangeerterrein]] in [[Noord-Korea]]. |
||
In juni 1951 werd de 27e Wing afgelost. In 7 maanden tijd waren 12000 missies gevlogen, waaronder veel aanvalsvluchten, hoewel de eigenlijke taak van de escortewing van het [[Strategic Air Command]] het begeleiden van |
In juni 1951 werd de 27e Wing afgelost. In 7 maanden tijd waren 12000 missies gevlogen, waaronder veel aanvalsvluchten, hoewel de eigenlijke taak van de escortewing van het [[Strategic Air Command]] het begeleiden van [[bommenwerper]]s was. |
||
Toen de [[Mikoyan-Gurevich MiG-15|MiG-15]] tegen de Amerikanen werd ingezet bleek de F-84 onmachtig. In november 1951 werden acht [[B-29 Superfortress]] bommenwerpers onderschept die vlogen met een escorte van 50 F-84’s. Er werden drie |
Toen de [[Mikoyan-Gurevich MiG-15|MiG-15]] tegen de Amerikanen werd ingezet bleek de F-84 onmachtig. In november 1951 werden acht [[B-29 Superfortress]] bommenwerpers onderschept die vlogen met een escorte van 50 F-84’s. Er werden drie B-29 neergehaald; de andere vijf raakten zwaar beschadigd. |
||
Nog vaker gingen Thunderjets verloren bij operationele ongelukken doordat ze rechtdoor gingen aan het eind van de startbaan. Maar de zwaarste tol eiste de vijandelijke luchtafweer. In totaal verloren de Amerikanen 335 Thunderjets in Korea. In april 1952 had de 49e Wing nog 40 van de 75 F-84E’s over. De F-84 legde zich nu toe op |
Nog vaker gingen Thunderjets verloren bij operationele ongelukken doordat ze rechtdoor gingen aan het eind van de startbaan. Maar de zwaarste tol eiste de vijandelijke [[luchtafweer]]. In totaal verloren de Amerikanen 335 Thunderjets in Korea. In april 1952 had de 49e Wing nog 40 van de 75 F-84E’s over. De F-84 legde zich nu toe op [[luchtsteun]], waarbij hij succes boekte. |
||
Vanwege problemen met de opvolger van de Thunderjet, de ''F-84F Thunderstreak'', werd de simpeler te produceren Thunderjet F-84G gebouwd. Er zijn 3024 F-84G’s gebouwd en 842 F-84E’s. De 4455e en laatste Thunderjet kwam op 27 juli 1953 uit de fabriek, de laatste dag van de Koreaanse Oorlog. |
Vanwege problemen met de opvolger van de Thunderjet, de ''F-84F Thunderstreak'', werd de simpeler te produceren Thunderjet F-84G gebouwd. Er zijn 3024 F-84G’s gebouwd en 842 F-84E’s. De 4455e en laatste Thunderjet kwam op 27 juli 1953 uit de fabriek, de laatste dag van de Koreaanse Oorlog. |
||
De F-84G had de sterkere J35-A motor, maar bleef een slechte jager voor de escortewings van het [[SAC]]. Wel kon de F-84G een bommenlast vervoeren van |
De F-84G had de sterkere J35-A motor, maar bleef een slechte jager voor de escortewings van het [[SAC]]. Wel kon de F-84G een bommenlast vervoeren van 2000 kg, plus raketten en tiptanks. De F-84G had een [[automatische piloot]] en een [[Instrument Landings Systeem]](ILS). |
||
In juli 1952 maakte het nieuwe model zijn opwachting in Korea en de Thunderjet bleef de noordelijke verbindingen bestoken tot de laatste dagen van de oorlog. |
In juli 1952 maakte het nieuwe model zijn opwachting in Korea en de Thunderjet bleef de noordelijke verbindingen bestoken tot de laatste dagen van de oorlog. |
||
== Koude Oorlog == |
== Koude Oorlog == |
||
Het 9e squadron van de 49e wing werd eind 1952 uit Korea teruggetrokken om te oefenen voor een nieuwe taak: ''afwerpen van tactische nucleaire bommen''. De F-84G was het eerste tactische gevechtsvliegtuig dat voorzieningen voor [[kernwapen]]s kreeg. Daarmee vervulde de F-84G in het midden van de [[1950-1959|jaren |
Het 9e squadron van de 49e wing werd eind 1952 uit Korea teruggetrokken om te oefenen voor een nieuwe taak: ''afwerpen van tactische nucleaire bommen''. De F-84G was het eerste tactische gevechtsvliegtuig dat voorzieningen voor [[kernwapen]]s kreeg. Daarmee vervulde de F-84G in het midden van de [[1950-1959|jaren 50]] een belangrijke rol in de Amerikaanse strategie van nucleaire vergelding. Honderd F-84E’s en 2000 F-84G’s kwamen beschikbaar voor bondgenoten van de Verenigde Staten. |
||
[[Nederland]] kreeg in het kader van het [[Mutual Defense Assistance Program]] (MDAP) in 1951 zijn eerste 21 F-84E’s die als 311 en 312 [[squadron]] gelegerd werden op de [[vliegbasis Volkel]]. Al snel werd dit type afgelost door 166 F-84G’s. De beginjaren werden gekenmerkt door veel fatale ongelukken als gevolg van onervarenheid. De [[Koninklijke Luchtmacht]] verloor 50 Thunderjets in vijf jaar tijd. In augustus 1956 vloog voor het laatst een Thunderjet in de Nederlandse kleuren. De F-84G van 315 squadron werd begeleid door zes exemplaren van zijn opvolger: de ''[[Republic F-84 Thunderstreak|F-84F Thunderstreak]]''. |
[[Nederland]] kreeg in het kader van het [[Mutual Defense Assistance Program]] (MDAP) in 1951 zijn eerste 21 F-84E’s die als 311 en 312 [[squadron]] gelegerd werden op de [[vliegbasis Volkel]]. Al snel werd dit type afgelost door 166 F-84G’s. De beginjaren werden gekenmerkt door veel fatale ongelukken als gevolg van onervarenheid. De [[Koninklijke Luchtmacht]] verloor 50 Thunderjets in vijf jaar tijd. In augustus 1956 vloog voor het laatst een Thunderjet in de Nederlandse kleuren. De F-84G van 315 squadron werd begeleid door zes exemplaren van zijn opvolger: de ''[[Republic F-84 Thunderstreak|F-84F Thunderstreak]]''. |
Versie van 29 sep 2017 11:18
F-84 Thunderjet | ||||
---|---|---|---|---|
Algemeen | ||||
Rol | Jager-bommenwerper | |||
Bemanning | 1 | |||
Varianten | XP-84,XP-84A,YP-84A,P-84B(F-84B),EF-84B,F-84C,F-84D F-84E,EF-84E,F-84F,GRF-84F,RF-84F,YF-84F F-84G,EF-84G,XF-84H,YF-84J,F-84KX | |||
Status | ||||
Gebruik | VS (1947-1952), Nederland (1951-1970) België (1951-1972) West-Duitsland, Italië | |||
Afmetingen | ||||
Lengte | 11,60 m | |||
Hoogte | 3,84 m | |||
Spanwijdte | 11,10 m | |||
Vleugeloppervlak | 24 m² | |||
Gewicht | ||||
Leeggewicht | 5200 kg | |||
Startgewicht | 8200 kg | |||
Max. gewicht | 10585 kg | |||
Krachtbron | ||||
Motor(en) | 1× Allison J35-A-29 turbojet | |||
Stuwkracht | 25 kN | |||
Prestaties | ||||
Topsnelheid | 1000 km/h | |||
Klimsnelheid | 19,1 m/s | |||
Vliegbereik | 3200 km | |||
Actieradius | 1600 km | |||
Dienstplafond | 12350 m | |||
Bewapening | ||||
Boordgeschut | 6× 12,7 mm Browning M3 mitrailleurs | |||
Bommen | tot 2020 kg | |||
Raketten | 8× 127mm raketten | |||
|
De Republic F-84 Thunderjet was een Amerikaanse straaljager die vlak na de Tweede Wereldoorlog werd gebouwd. Hij werd opgevolgd door de Republic F-84 Thunderstreak en de Republic F-84 Thunderflash. Hoewel het met zijn rechte vleugel en zijn gering motorvermogen voor hedendaagse begrippen een slecht toestel was, verdient de F-84 Thunderjet een belangrijke plaats in de annalen van diverse luchtmachten ter wereld.
Ontwikkeling
In 1944 besloot de Republic Aviation Company in Farmingdale (New York) tot de bouw van een straaljager, nadat het Amerikaanse leger hiervoor belangstelling had getoond. De eerste vluchten van de Republic XP-84 Thunderjet vonden plaats in februari 1946.
Vanaf het begin was de Thunderjet te zwaar en de constructie op sommige punten te licht; de huid had daarom neiging tot plooien. Het probleem werd groter door de uitrusting. De cockpit had airconditioning en een schietstoel die zo onbetrouwbaar waren dat het gebruik niet was toegestaan. De Thunderjet had vier zware mitrailleurs in de neus en twee in de vleugels. Aan de vleugels kwamen ook twee hardpoints voor 500 pond bommen en niet-afwerpbare tiptanks. Die verdubbelden de tankinhoud en gaven de Thunderjet een groter vliegbereik, maar ze verergerden het stabiliteitsprobleem.
Medio 1947 begon de aflevering van operationele P-84B’s aan de 14e Fighter Group op Dow Field in Maine, hoewel de problemen niet waren opgelost. Ondanks een snelheids- en een belastingslimiet voor de Thunderjet gebeurden er ongelukken en in mei 1948, enkele weken voor de USAF de letter P van Pursuit veranderde in de F van Fighter, kreeg de P-84 een vliegverbod.
Er werden 226 F-84B’s gebouwd, maar volgens een officieel rapport was het toestel niet in staat een missie behoorlijk uit te voeren. Hetzelfde gold voor de F-84C, waarin de brandstoftoevoer en het elektrisch circuit veranderd waren. Er werden 191 F-84C’s gebouwd en 80 geannuleerd. Al in 1952 werden deze toestellen buiten dienst gesteld.
De volgende versie, 154 F-84D’s, hadden een J35 motor met meer stuwkracht. Daardoor kon de constructie worden verzwaard. Ook werd een simpele, effectieve oplossing gevonden voor het stabiliteitsprobleem met de tiptanks: een horizontale vin achteraan de tanks. Wel bleef de Thunderjet onderhoudsgevoelig en was er een tekort aan reserveonderdelen.
Proeven wezen uit dat de F-84D beter was dan de eerdere versies. Vliegbereik en laadvermogen waren groter dan bij andere vroege straaljagers. De USAF zag de Thunderjet dan ook als escortejager en jachtbommenwerper, terwijl de F-86 Sabre met pijlvleugel de onderschepper moest worden.
De F-84E, die zijn eerste vlucht maakte in mei 1949, kon twee 1000-ponders meenemen of twee grote ongeleide Tiny Tim-raketten. De hardpoints konden ook voor droptanks worden gebruikt, terwijl er inwendig meer ruimte was voor brandstof. De vlieger had ook meer ruimte in de 30 cm langere romp en kon bij het schieten met mitrailleurs een beroep doen op een vizier met radio-afstandmeter.
Tegenover het hogere startgewicht kon de fabrikant van de J35 geen groter vermogen stellen, daarom kreeg de F-84E beugels achter op de romp voor twee startraketten die elk 5 kN stuwkracht leverden.
Inzet
Eind 1950 werd de 27e Fighter Escort Wing met F-84D’s en E’s naar Zuid-Korea gebracht ter versterking van de 5e Amerikaanse Luchtmacht, die met P-51 Mustangs en P-80 Shooting Stars opereerde. Op 7 december 1950 vloog de F-84 zijn eerste missie: vier toestellen beschoten een rangeerterrein in Noord-Korea.
In juni 1951 werd de 27e Wing afgelost. In 7 maanden tijd waren 12000 missies gevlogen, waaronder veel aanvalsvluchten, hoewel de eigenlijke taak van de escortewing van het Strategic Air Command het begeleiden van bommenwerpers was.
Toen de MiG-15 tegen de Amerikanen werd ingezet bleek de F-84 onmachtig. In november 1951 werden acht B-29 Superfortress bommenwerpers onderschept die vlogen met een escorte van 50 F-84’s. Er werden drie B-29 neergehaald; de andere vijf raakten zwaar beschadigd.
Nog vaker gingen Thunderjets verloren bij operationele ongelukken doordat ze rechtdoor gingen aan het eind van de startbaan. Maar de zwaarste tol eiste de vijandelijke luchtafweer. In totaal verloren de Amerikanen 335 Thunderjets in Korea. In april 1952 had de 49e Wing nog 40 van de 75 F-84E’s over. De F-84 legde zich nu toe op luchtsteun, waarbij hij succes boekte.
Vanwege problemen met de opvolger van de Thunderjet, de F-84F Thunderstreak, werd de simpeler te produceren Thunderjet F-84G gebouwd. Er zijn 3024 F-84G’s gebouwd en 842 F-84E’s. De 4455e en laatste Thunderjet kwam op 27 juli 1953 uit de fabriek, de laatste dag van de Koreaanse Oorlog.
De F-84G had de sterkere J35-A motor, maar bleef een slechte jager voor de escortewings van het SAC. Wel kon de F-84G een bommenlast vervoeren van 2000 kg, plus raketten en tiptanks. De F-84G had een automatische piloot en een Instrument Landings Systeem(ILS). In juli 1952 maakte het nieuwe model zijn opwachting in Korea en de Thunderjet bleef de noordelijke verbindingen bestoken tot de laatste dagen van de oorlog.
Koude Oorlog
Het 9e squadron van de 49e wing werd eind 1952 uit Korea teruggetrokken om te oefenen voor een nieuwe taak: afwerpen van tactische nucleaire bommen. De F-84G was het eerste tactische gevechtsvliegtuig dat voorzieningen voor kernwapens kreeg. Daarmee vervulde de F-84G in het midden van de jaren 50 een belangrijke rol in de Amerikaanse strategie van nucleaire vergelding. Honderd F-84E’s en 2000 F-84G’s kwamen beschikbaar voor bondgenoten van de Verenigde Staten.
Nederland kreeg in het kader van het Mutual Defense Assistance Program (MDAP) in 1951 zijn eerste 21 F-84E’s die als 311 en 312 squadron gelegerd werden op de vliegbasis Volkel. Al snel werd dit type afgelost door 166 F-84G’s. De beginjaren werden gekenmerkt door veel fatale ongelukken als gevolg van onervarenheid. De Koninklijke Luchtmacht verloor 50 Thunderjets in vijf jaar tijd. In augustus 1956 vloog voor het laatst een Thunderjet in de Nederlandse kleuren. De F-84G van 315 squadron werd begeleid door zes exemplaren van zijn opvolger: de F-84F Thunderstreak.