Willem C. van Unnikgebouw

Willem C. van Unnikgebouw
Het gebouw vanuit het zuidwesten
Algemene gegevens
Aannemer(s)	HBM NV Rijswijk
Architect(en)	Lucas & Niemeijer
Bouwstijl	Jackblocksysteem
Constructie	1967-1969
Opening	2 oktober 1969
Locatie	Heidelberglaan 2 De Uithof (Utrecht)
Coördinaten	52° 5′ NB, 5° 10′ OL
Eigenaar	Universiteit Utrecht
Technische gegevens
Hoogte	75,67 meter
Materiaal	Glas Staal Beton
Etages	22
Het universiteitslogo op het dak
Portaal    Civiele techniek en bouwkunde

Het Willem C. van Unnikgebouw (voorheen Transitorium II of Trans II) is een flatgebouw in het Utrecht Science Park, een onderdeel van de Utrechtse wijk De Uithof. Met 75,7 meter is het de hoogste toren van de Universiteit Utrecht, en de op zeven na hoogste toren van de stad. Het pand, gebouwd tussen 1967 en 1969, is vernoemd naar de Utrechtse hoogleraar in de theologie Willem Cornelis van Unnik en herbergt tegenwoordig alleen nog de faculteit Geowetenschappen.

Bouw

Het kantoorgebouw is een van de oudste bouwwerken van het universiteitscentrum, dat gebouwd werd naar aanleiding van de grote toename van het aantal universitaire studenten en het chronische ruimtegebrek in de binnenstad. Er was op korte termijn veel nieuwe werkruimte nodig, hetgeen de toenmalige voorzitter van het universitaire bouwbureau, de heer A.J.R. Dijkstra, er toe bracht dit gebouw te creëren aan de hand van een reeds bestaand ontwerp van de architecten Lucas en Niemeijer.

De bouw, begonnen in september 1967, kwam tot stand volgens het nu achterhaalde maar destijds kortstondig populaire jackblocksysteem. Een kelder werd uitgegraven, en in de daar ontstane werkput werden 127 hydraulische vijzels geplaatst. Vervolgens werd het betonnen dak gestort, waarna er telkens één etage omhoog werd gevijzeld. Zo was men in staat het Transitorium binnen twee jaar op te leveren. De gebruikte bouwmethode was kort daarvoor al twee keer eerder uitgevoerd in Nederland; als eerste voor de bouw van het ministerie van CRM in Rijswijk. De tweede maal was in Den Haag met het Transitorium als gebouw voor de tijdelijke huisvesting van diverse ministeries.

Huidige staat

Hoewel vrij modern voor zijn tijd, is het Van Unnikgebouw tegenwoordig vooral een kostenpost voor de universiteit. Het vraagt veel onderhoud en is slecht geïsoleerd. Daarnaast vormt de grote hoeveelheid asbest in het pand een potentieel gezondheidsrisico. Eind jaren nul besloot men daarom het pand stapsgewijs te verlaten, waarbij de verschillende departementen worden ondergebracht in reeds bestaande gebouwen of in nog op te leveren nieuwbouw. Daarna wordt besloten wat er met de kantoorflat gedaan wordt; hergebruik, verkoop of sloop en vervanging.

Momenteel wordt het gebouw gebruikt door enkele departementen van de faculteit Geowetenschappen, waaronder sociale geografie. De afdelingen sociologie zijn in de loop van 2013 uit het gebouw vertrokken; ook theologie is naar andere gebouwen overgegaan.. De kantoorruimtes fungeren als werkplek voor stafmedewerkers en assistenten in opleiding. Daarnaast vindt men er meerdere onderwijslokalen en computerzalen, met name op de onderste verdiepingen.

Begin 2011 herbergde de flat het laserkunstproject Sol Lumen.

Externe links

• (nl) Staalkaart van het Willem C. van Unnikgebouw

Mediabestanden

Zie de categorie Willem C. van Unnikgebouw van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.