Koloniale Tentoonstelling (Parijs, 1931): verschil tussen versies
kleine aanvulling + start Nederlands paviljoen |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 57: | Regel 57: | ||
Om aandacht te schenken aan de kolonies van Frankrijk en andere Europese mogendheden werd een koloniale tentoonstelling in het Bois de Vincennes in Parijs georganiseerd die de hele zomer van 1931 open was. Tussen 6 mei en 6 november bezochten acht miljoen bezoekers de tentoonstelling. Naast Frankrijk namen ook de Verenigde Staten en de Europese koloniale mogendheden Denemarken, België, Nederland, Italië en Portugal deel aan de tentoonstelling. |
Om aandacht te schenken aan de kolonies van Frankrijk en andere Europese mogendheden werd een koloniale tentoonstelling in het Bois de Vincennes in Parijs georganiseerd die de hele zomer van 1931 open was. Tussen 6 mei en 6 november bezochten acht miljoen bezoekers de tentoonstelling. Naast Frankrijk namen ook de Verenigde Staten en de Europese koloniale mogendheden Denemarken, België, Nederland, Italië en Portugal deel aan de tentoonstelling. |
||
==Tegengeluiden== |
|||
In augustus 1931 werd de tegen-tentoonstelling ''La vérité sur les colonies'' geopend, die was georganiseerd door de [[Franse Communistische Partij]] (PCF), die van mening was dat Frankrijk zijn koloniën exploiteerde. Deze trok in acht maanden tijd 5000 bezoekers. |
|||
In april 1931 verscheen het pamflet 'Le veritable Guide de l'Exposition coloniale, l'oeuvre civilisatrice de la France magnifiée en quelques pages'. In een oplage van 500.000 exemplaren verhaalde het pamflet over de misstanden in verschillende Franse kolonies. |
|||
In de maand voor de opening van de koloniale tentoonstelling publiceerden twaalf surrealisten het manifest 'Ne visitez pas l'exposition koloniale' als aanklacht tegen de koloniale tentoonstelling. [[Andre Breton]], [[Louis Aragon]], [[Paul Eluard]], [[Benjamin Péret]], [[Georges Sadoul]], [[Pierre Unik]], [[André Thirion]], [[René Char]], [[Maxime Alexandre]], [[Yves Tanguy]] en [[Georges Malkine]] , die onder andere was georganiseerd door de , die van mening was dat Frankrijk haar koloniën exploiteerde. |
|||
Al in jaren voor het begin van de koloniale tentoonstelling in Parijs werden door verschillende organisaties tegengeluiden tegen het kolonialistische imperialisme van Frankrijk geuit. Zo deed de in 1927 door de [[Komintern]] opgerichte 'Liga tegen imperialistische onderdrukking en voor koloniale onafhankelijkheid' een oproep voor het inrichten van een tegen-tentoonstelling. In juli 1931 werd de tegen-tentoonstelling ''La vérité sur les colonies'' geopend als aanklacht tegen de exploitatie van de Franse kolonies. Op deze tentoonstelling Deze tegen-tentoonstelling trok in acht maanden tijd vijfduizend bezoekers. |
|||
== Nederlandse paviljoen == |
== Nederlandse paviljoen == |
||
Versie van 21 jul 2020 23:51
| EXPO 1931 Parijs | ||
|---|---|---|
| ||
Het Nederlands paviljoen
| ||
| BIE-classificatie | Niet erkende tentoonstelling | |
| Ligging | ||
| Land | Frankrijk | |
| Locatie | Bois de Vincennes | |
| Data | ||
| Openingsdatum | 6 mei 1931 | |
| Sluitingsdatum | 15 november 1931 | |
De Koloniale Tentoonstelling van Parijs was een koloniale tentoonstelling die plaatsvond in Parijs van 6 mei tot 6 november 1931[1] rondom het Lac Daumesnil in het Bois de Vincennes in het oosten van de stad.
Het Franse koloniale rijk in West-Azië was aan het einde van de 19de eeuw behoorlijk uitgebreid. In oktober 1887 was Frans Indochina werd gevormd waar in 1893 ook Laos onder viel. Ook de invloed van Frankrijk in Noord-Afrika was uitgebreid. Na de Eerste Wereldoorlog waren ook de mandaatgebieden Syrië, Libanon, Togo en Kameroen toegevoegd aan het Franse koloniale gebied in Afrika.
Om aandacht te schenken aan de kolonies van Frankrijk en andere Europese mogendheden werd een koloniale tentoonstelling in het Bois de Vincennes in Parijs georganiseerd die de hele zomer van 1931 open was. Tussen 6 mei en 6 november bezochten acht miljoen bezoekers de tentoonstelling. Naast Frankrijk namen ook de Verenigde Staten en de Europese koloniale mogendheden Denemarken, België, Nederland, Italië en Portugal deel aan de tentoonstelling.
Tegengeluiden
In april 1931 verscheen het pamflet 'Le veritable Guide de l'Exposition coloniale, l'oeuvre civilisatrice de la France magnifiée en quelques pages'. In een oplage van 500.000 exemplaren verhaalde het pamflet over de misstanden in verschillende Franse kolonies.
In de maand voor de opening van de koloniale tentoonstelling publiceerden twaalf surrealisten het manifest 'Ne visitez pas l'exposition koloniale' als aanklacht tegen de koloniale tentoonstelling. Andre Breton, Louis Aragon, Paul Eluard, Benjamin Péret, Georges Sadoul, Pierre Unik, André Thirion, René Char, Maxime Alexandre, Yves Tanguy en Georges Malkine , die onder andere was georganiseerd door de , die van mening was dat Frankrijk haar koloniën exploiteerde.
Al in jaren voor het begin van de koloniale tentoonstelling in Parijs werden door verschillende organisaties tegengeluiden tegen het kolonialistische imperialisme van Frankrijk geuit. Zo deed de in 1927 door de Komintern opgerichte 'Liga tegen imperialistische onderdrukking en voor koloniale onafhankelijkheid' een oproep voor het inrichten van een tegen-tentoonstelling. In juli 1931 werd de tegen-tentoonstelling La vérité sur les colonies geopend als aanklacht tegen de exploitatie van de Franse kolonies. Op deze tentoonstelling Deze tegen-tentoonstelling trok in acht maanden tijd vijfduizend bezoekers.
Nederlandse paviljoen
Op de tentoonstelling was ook een Nederlands paviljoen opgebouwd: het bestond uit het hoofdpaviljoen waar omheen een aantal kleinere paviljoens waren geplaatst. Tijdens de koloniale tentoonstelling brak er brand uit in het Nederlandse paviljoen waardoor verschillende tentoongestelde objecten beschadigd raakten.[2]
Noten
- ↑ [https://pure.uva.nl/ws/files/3679662/48430_UBA002000446_11.pdf Koloniale vertoningen : de verbeelding van Nederlands-Indië op de wereldtentoonstellingen (1880-1931)]. Geraadpleegd op 21 juli 2020.
- ↑ Willem H. Rassers, Overzicht van de geschiedenis van het Rijksmuseum voor Volkenkunde, 1837-1937, pagina 56 (1937)
