Spike (raket)

Spike
	Spike-lanceerinstallatie met dummy-raket.
Algemeen
Land	Israël
Producent	Rafael Advanced Defense Systems
Type	Antitankraket
Jaar	1987
Productiejaren	1997+
Platform	- Draagbare lanceerder; - Voertuig
Gebruikers	Zie #Gebruikers
Varianten	SR, MR, LR, LR-II, ER, ER-II, NLOS
Productieaantal	30.000
Maten
Diameter	13 cm (MR/LR) / 17 cm (ER/NLOS)
Lengte	1,20 m (MR/LR) 1,67 m (ER/NLOS)
Gewicht	8/12,7/14/34/70 kg
Bereik	50-8000 m
Specificaties
Aandrijving	Vastebrandstofmotor
Geleiding	Infrarood/elektro-optisch
Springkop	Tandem-High Explosive antitank
Ontsteking	Inslag

Spike is een familie van geleide antitankraketten van Israëlische makelij. De raket is ontwikkeld door Rafael Advanced Defense Systems. Hoewel primair bedoeld als antitankraket, kunnen de meeste varianten ook luchtdoelen en ongepantserde gronddoelen bestrijden.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Reeds in de jaren 1970 stelde Rafael de ontwikkeling van een geleide antitankraket voor aan het Israëlische defensieleger (IDF). Het contract voor dergelijke ontwikkeling ging echter naar Israel Aerospace Industries (IAI) dat de lasergeleide antitankraket MAPATS ontwikkelde. Desondanks ging Rafael door met haar ontwikkeling en in 1987 mocht het bedrijf van het IDF een ontwikkelprogramma opstarten. Vijf jaar en honderd miljoen nieuwe sjekel later vonden eerste lanceertesten plaats. In 1992 werd het programma geannuleerd toen de commandant van het Israëlische grondleger opgevolgd werd.

Ook nu ging de ontwikkeling door. In 1994 werden zowel grond- als helikoptertesten met succes afgerond. Toen in datzelfde jaar de commandant van het grondleger opnieuw vervangen werd ging het programma opnieuw van start. In 1998 introduceerde Rafael de NT-raket bij het IDF. Er waren drie varianten: de NT-G Gil, de NT-S Spike en de NT-D Dandy. In 2002 werden deze van naam veranderd en werden ze de Spike in MR-, LR en ER-variant.

In mei 2000 koos Finland voor het Spike-systeem, in augustus 2001 gevolgd door Nederland. Er volgden nog vele andere Europese en andere landen. In juni 2004 werd in Duitsland werd het bedrijf EuroSpike GmbH opgericht om de raket in Europa te verkopen. De overeenkomst hiertoe werd reeds in november 1998 gesloten. EuroSpike is eigendom van Diehl BGT Defence (40%), Rheinmetall Defence Electronics (40%) en via de Nederlandse dochteronderneming ERCAS (20%) ook Rafael zelf. De raket wordt in Europa verkocht onder de naam STN Atlas EuroSpike.

Werking[bewerken | brontekst bewerken]

Het systeem bestaat uit twee delen: de lanceerinrichting met optische doelzoeker en het vuurcontrolesysteem en de raket zelf. Het systeem is draagbaar. Een MR/LR-raket weegt veertien kilogram en de lanceerinrichting negen kilogram. De ER en NLOS-systemen hebben zwaardere lanceerinstallaties. Het systeem is ook te installeren op voertuigen en helikopters. Het Finse leger heeft het ook op marineschepen geplaatst. Het Spike-systeem kan in drie verschillende modi gebruikt worden:

Fire and Forget: Nadat een doelwit werd gevonden wordt de doelzoeker hierop ingesteld en de raket afgevuurd waarmee de taak van de operator afgerond is.
Fire, Observe and Update: De raket klimt na het afvuren naar boven en laat toe dat op een doelwit buiten het zicht gemikt wordt.
Fire and Steer (enkel LR ER en NLOS): De raket wordt afgevuurd zonder ingesteld doelwit. De operator bestuurt dan de raket naar een vrij doel of stelt tijdens de vlucht een doelwit in en gaat dan verder als fire and forget.

Varianten[bewerken | brontekst bewerken]

Van de raket bestaan de volgende varianten:^[1]

Naam	Bereik	Massa raket	Omschrijving
Spike-SR	50-1.500 m	8 kg	Korte afstand, voor infanteristen
Spike-MR NT-Gil	200-2.500 m	14 kg	Middellange afstand
Spike-LR NT-Spike	200-4.000 m	14 kg	Lange afstand; ook tegen voertuigen
Spike-LR-II Gil-2	200-5.500 m	12,7 kg	Verbeterde versie van de LR; ook tegen voertuigen
Spike-ER NT-Dandy	400-8.000 m	34 kg	Vergroot bereik; ook tegen voertuigen en helikopters
Spike-ER-II	400-10.000 m	34 kg	Verbeterde versie van de ER; ook tegen voertuigen en helikopters
Spike-NLOS Tamuz	600-25.000 m	70 kg	Ultra lange afstand; "non line of sight" voor doelen buiten direct zicht van de schutter

Gebruikers[bewerken | brontekst bewerken]

Chili: 2600 raketten
Colombia
Duitsland: 440 LR-lanceerders
Finland: 100 MR- en 18 ER-lanceerders + optie voor 70 MR-lanceerders
Israël
Italië
Nederland: In 2001 werd besloten om de M47 Dragon (in dienst bij verkenningseenheden) en TOW (in dienst bij pantserinfanterie) te vervangen met de "Gill MRAT".^[2] De eerste leveringen werden eind 2002 verwacht. In totaal werden 297 lanceerinrichtingen en 2433 raketten gekocht. De Koninklijke Landmacht nam 237 lanceerinrichtingen en 1974 raketten voor haar rekening, terwijl de Koninklijke Marine 60 lanceerinrichtingen en 459 raketten in dienst nam.^[3] De eerste wapens werden in 2004 overhandigd aan leden van het Regiment van Heutsz.^[4]
Polen: 264 LR-lanceerders + 2675 raketten
Roemenië: ER-lanceerders
Singapore
Slovenië
Spanje: 260 lanceerders + 2600 MR- en LR-raketten
Turkije: LR-lanceerders
België: 60 LR-lanceerders

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Rafael systems, SPIKE 5ᵗʰ Gen Precision Guided Tactical Missiles. www.rafael.co.il. Geraadpleegd op 31 mei 2020.
↑ Gill-antitankraket. Defensie.nl. Ministerie van Defensie. Geraadpleegd op 13 februari 2018.
↑ van Hoof, H.A.L., nr. 45 BRIEF VAN DE STAATSSECRETARIS VAN DEFENSIE (22 juni 2001). Gearchiveerd op 13 februari 2018. Geraadpleegd op 13 februari 2018.
↑ van Westerhoven, Leo, Gill op schot. Dutch Defence Press. Geraadpleegd op 13 februari 2018.

[1] Rafael systems, SPIKE 5ᵗʰ Gen Precision Guided Tactical Missiles. www.rafael.co.il. Geraadpleegd op 31 mei 2020.

[2] Gill-antitankraket. Defensie.nl. Ministerie van Defensie. Geraadpleegd op 13 februari 2018.

[3] van Hoof, H.A.L., nr. 45 BRIEF VAN DE STAATSSECRETARIS VAN DEFENSIE (22 juni 2001). Gearchiveerd op 13 februari 2018. Geraadpleegd op 13 februari 2018.

[4] van Westerhoven, Leo, Gill op schot. Dutch Defence Press. Geraadpleegd op 13 februari 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]