Otagoaalscholver
| Otagoaalscholver IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Leucocarbo chalconotus Gray, 1845 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de Stewartaalscholver. | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Otagoaalscholver op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De stewartaalscholver (Leucocarbo chalconotus, synoniem: Phalacrocorax chalconotus) is een vogel uit de familie Phalacrocoracidae (Aalscholvers).
Herkenning
Deze aalscholver is 68 cm lang. Er bestaan twee kleurvarianten, een zwart-wit gekleurde en een bronskleurige variant. De eerste variant is zwart van boven en heeft een witte borst en buik en een brede, witte vleugelstreep. De andere kleurfase is bruinzwart met een groenblauwe metaalglans in het verenkleed. De poten zijn roze en aan de snavelbasis zitten oranje lellen.
Verspreiding en leefgebied
Deze soort is endemisch in Nieuw-Zeeland en broedt in het zuiden van het Zuidereiland en op Stewarteiland. Er zijn ongeveer 9 broedkolonies van 10 tot 500 paar per kolonie. Ze broeden op eilanden of aan de kusten van het Zuidereiland, waar ze van zeewier en takjes nesten maken.
Status
De stewartaalscholver heeft een beperkt broedgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 1981 geschat op 1800 tot 2000 paren en de broedpopulatie neemt af door verstoring door toeristen. Als de aalscholvers wegvliegen van de broedplaatsen, worden de eieren en kuikens door meeuwen gepredeerd. Verder is de visserij met staande netten in de buurt van de kolonies een gevaar. Om deze redenen staat deze soort als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
| Bronnen, noten en/of referenties |