Terschellings volkslied
Oan Schylge is het volkslied van Terschelling (lokaal Fries: Schylge, Standaardfries: Skylge). Het lied is geschreven in 1855 door Jacob Sijbrands Bakker van West-Terschelling. Over het algemeen wordt gedacht dat de melodie zoals hij nu bestaat werd gecomponeerd door Hendrik Rotgans (1851-1910), maar het kon ook een ouder lied zijn. Vandaag de dag wordt gewoonlijk niet de hele tekst gezongen; het is gebruikelijker om slechts het eerste en laatste couplet te zingen.
De taal van de liedtekst is het Friese dialect Westers.
- Oan Schylge
- O, Schylge myn lântse,
- wat hab ik dy jeaf
- |: Al wa dy net priizet,
- dy fynt my toch deaf:|
- Dan slút ik myn earen,
- of geet it te bont
- |: Dan kan ik net swye,
- mar straf se terstont:|
- O Schylge, myn lântse,
- sò droeg en sò heag
- |: Wat leisto dir froalik,
- de Noardsee yn't eag :|
- Hò trots bin dyn dunen,
- hò wyt is dyn sân
- |: Hò grien bin dyn helmen,
- myn jeaf Schylgerlân :|
- O Schylge, myn lântse,
- do leist my oant hort
- |: Wa dy net ris priizet,
- dy dogt dy te kort :|
- Sò lang asto steeste,
- sò fest op dyn sân
- |: Wês fol brave minsken,
- myn jeaf Schylgerlân :|
· 
· 