The Senior Open Championship 2010

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

The Senior Open Championship van 2010 was een golftoernooi dat werd gespeeld van 22-25 juli op de Championship Course van Carnoustie. De baan heeft een par van 71.

Een week na Brits Open staat het Senior Open voor de spelers, die de 50-jarige leeftijd hebben bereikt, op het programma. Er doen 144 spelers mee, waaronder 8 amateurs.

Tom Watson[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de aanvang van het toernooi werd Tom Watson door George O'Grady het erelidmaatschap van de Europese PGA Tour aangeboden. De 60-jarige Watson heeft 8 Majors en 5 Senior Majors gewonnen, waaronder 3 Britse Senior Opens (Turnberry, Aberdeen en Muirfield). Eerder werden Arnold Palmer, Bob Charles en Gary Player erelid gemaakt.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Pro-Am[bewerken | brontekst bewerken]

John Cook, die twee jaar geleden de play-off van het Senior Open verloor en in 2010 al driemaal op de 2de plaats bij de Champions Tour eindigde, won nu de Pro-Am. Met zijn drie amateurs maakte hij een score van 60.
Andy Stubbs, die als amateur in het toernooi meedoet, is de manager van de Senior Tour en mocht met Tom Watson spelen samen met Michael Robichaud (Mr Master Card) en Mike Tate (directeur Royal & Ancient). Zij maakten 63.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Bernhard Langer kwam als eerste speler de baan af met een score van 67. Hoewel hij onder andere 42 toernooien op de Europese PGA Tour won, is het hem pas één keer gelukt op de Senior Tour te winnen. Later kreeg hij gezelschap van Carl Mason, die al 23 overwinningen op de Senior Tour heeft behaald, maar bij het Senior Open in 2005 de play-off van Tom Watson verloor, en van Jay Don Blake, die sinds 2009 op de Champions Tour speelt. In de top 10 staan verder onder andere Sam Torrance, rookie Corey Pavin, John Cook, Dan Forsman die zes weken geleden de Regions Charity Classic won, en Larry Mize, winnaar van de Masters in 1987. Na de eerste ronde zijn 20 spelers in de top 25 Amerikaans.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

16:00 uur: Carl Mason is weggezakt en staat op dit moment op de 18de plaats. Bernhard Langer heeft pas vier holes gespeeld. Hij staat op -4 en deelt de leiding met Corey Pavin, die al binnen is. In totaal staan maar 12 spelers onder par.
20:00 uur: De cut is +7 geworden, 73 spelers zijn door naar het weekend.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Carl Mason lijkt de vorm van de eerste dag weer te hebben gevonden. Hij maakte vanmiddag -2 en staat op de gedeeld 9de plaats. Bernhard Langer heeft de leiding behouden en gaat met een voorsprong van vier slagen morgen de laatste ronde in.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

De laatste partij is om 14:55 uur gestart. Bernhard Langer heeft het hele Open aan de leiding gestaan en kon op de laatste hole een bogey maken en toch het toernooi winnen.

Bernhard Langer, leider vanaf het begin
Eindstand Naam R1 Score Nr R2 Score Totaal Nr R3 Score Totaal Nr R4 Score Totaal
1 Vlag van Duitsland Bernhard Langer 67
-4
T1
71
par
-4
T1
69
-2
-6
1
72
+1
-5
2
Vlag van Verenigde Staten Corey Pavin 69
-2
T7
69
-2
-4
T1
72
+1
-3
2
70
-1
-4
T3
Vlag van Verenigde Staten Fred Funk 75
+4
T46
69
-2
+2
T19
67
-4
-2
T3
72
+1
-1
T3
Vlag van Verenigde Staten Jay Don Blake 67
-4
T1
74
+3
-1
T8
70
-1
-2
T3
72
+1
-1
T3
Vlag van Verenigde Staten Russ Cochran 70
-1
T13
71
par
-1
T8
70
-1
-2
T3
72
+1
-1
T8
Vlag van Wales Ian Woosnam 72
+1
T27
67
-4
-3
T3
72
+1
-2
T3
74
+3
+1
T8
Vlag van Verenigde Staten Jay Haas 68
-3
T4
71
par
-3
T3
72
+1
-2
T3
74
+3
+1
T14
Vlag van Verenigde Staten Larry Mize 68
-3
T4
71
par
-3
T3
72
+1
-2
T3
76
+5
+3
T14
Vlag van Verenigde Staten Mark Calcavecchia 70
-1
T13
70
-1
-2
7
75
+4
+2
T18
72
+1
+3
T18
Vlag van Verenigde Staten Dan Forsman 68
-3
T4
71
par
-3
T3
74
+3
par
T11
75
+4
+4
T26
Vlag van Engeland Carl Mason 67
-4
T1
76
+5
+1
T13
69
-2
-1
T9
79
+8
+7

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Amateurs

  • Vlag van Verenigde Staten Steve Rogers
  • Vlag van Verenigde Staten Paul Simson
  • Vlag van Schotland David Gilchrist
  • Vlag van Verenigde Staten Michael Mercier
  • Vlag van Verenigde Staten Tom Lockwood
  • Vlag van Verenigde Staten Randy Haag
  • Vlag van Engeland Andy Stubbs
  • Vlag van Bermuda Robert Vallis