Yara van Kerkhof

Yara van Kerkhof
	Van Kerkhof tijdens een wereldbekerwedstrijd in 2015.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	31 mei 1990
Geboorteplaats	Zoetermeer
Geboorteland	Nederland
Nationaliteit	Nederlandse
Sportieve informatie
Discipline(s)	Shorttrack
Specialisatie(s)	500 meter, 3000 meter aflossing
Huidige ploeg	Nationale trainingselectie shorttrack
Trainer/coach	Niels Kerstholt
Actieve jaren	2008–heden
Medailleoverzicht
Medailles
Olympische Winterspelen
Wereldkampioenschappen
Europese kampioenschappen
Portaal	Schaatsen

Yara van Kerkhof (Zoetermeer, 31 mei 1990) is een Nederlands shorttrackster. Ze is de jongere zus van oud-shorttrackster Sanne van Kerkhof. Ze won in haar carrière negenmaal een gouden medaille op de 3000 meter aflossing tijdens de Europese kampioenschappen shorttrack.

Tijdens de Olympische Winterspelen 2018 in Pyeongchang, Zuid-Korea, won ze een zilveren medaille op de 500 meter en daarmee werd ze de eerste Nederlandse medaillewinnaar in het vrouwenshorttrack. Tevens behaalde ze een bronzen medaille op de 3000 meter aflossing, waar ze met Jorien ter Mors, Lara van Ruijven en Suzanne Schulting een nieuw wereldrecord tijdens de B-finale en het team door (twee) straffen in de A-finale van China en Canada toch nog doorschoof naar de derde plaats.

Op 13 februari 2022 won ze met de Nederlandse vrouwenploeg Olympisch goud op de shorttrack relay.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

In 2008 maakte Van Kerkhof haar debuut tijdens het NK. In het seizoen 2010-2011 maakte Van Kerkhof haar internationale debuut. Met de aflossingsploeg was het een zeer succesvol seizoen. Tijdens de Europese kampioenschappen in eigen land (Thialf, Heerenveen) verzekerde de Nederlandse ploeg (Jorien ter Mors, Sanne van Kerkhof, Annita van Doorn en Yara van Kerkhof) zich van de Europese titel, het eerste goud voor Nederland bij een EK in de historie.

Bij de wereldkampioenschappen in Sheffield stuntte de ploeg met zilver, achter China. Eerder dat seizoen won de ploeg bij wereldbekerwedstrijden in Changchun, China, brons op de aflossing. Dat was voor de Nederland de eerste medaille in acht jaar in de wereldbeker. In 2011 werden Van Kerkhof en haar ploeggenotes beloond met de Peter van der Velde-bokaal voor de Europese titel en het zilver bij de WK op de aflossing. Van Kerkhof werd met haar ploeggenoten door NOC*NSF genomineerd voor sportploeg van het jaar 2011. In zowel 2011 als 2012 werd Van Kerkhof sportvrouw van het jaar in Zoetermeer.

In 2010 werd Yara van Kerkhof Nederlands kampioene. In 2011 won ze brons, achter Jorien ter Mors en Annita van Doorn. In 2012, 2013 en 2014 won zij zilver achter Jorien ter Mors.

Op 29 januari 2012 prolongeerde Van Kerkhof met het relayteam (Annita van Doorn, Jorien ter Mors, Sanne van Kerkhof en Yara van Kerkhof) de Europese titel in Mladá Boleslav (Tsjechië). Het relayteam versloeg Italië en Hongarije. Op de 500 meter werd Van Kerkhof in Mladá Boleslav vijfde. Met hetzelfde team werd in februari 2012 tijdens de worldcupwedstrijd in Moskou de bronzen medaille veroverd.

Op 20 januari 2013 behaalde Van Kerkhof in Malmö (Zweden) met het Nederlandse relayteam (Jorien ter Mors, Sanne van Kerkhof, Yara van Kerkhof en Lara van Ruijven) voor de derde achtereenvolgende keer de Europese titel. In de finale werden de Duitsers en de Polen verslagen. Met hetzelfde team werd in februari 2013 tijdens de worldcupwedstrijd in Dresden de gouden medaille op de aflossing veroverd.

Op 19 januari 2014 behaalde Van Kerkhof in Dresden (Duitsland) met het Nederlandse relayteam (Jorien ter Mors, Sanne van Kerkhof, Yara van Kerkhof en Lara van Ruijven) voor de vierde achtereenvolgende keer de Europese titel. In de finale werden de Britten en de Hongaren verslagen. Nog nooit in de geschiedenis van de Europese Kampioenschappen shorttrack wist een land vier keer op een rij het kampioenschap binnen te halen.

De derde en de vierde wereldbekerwedstrijd in het najaar van 2013, in Turijn en Kolomna, golden als olympisch kwalificatietoernooi. Tijdens deze wedstrijden plaatste Van Kerkhof zich voor de individuele afstanden van het shorttrack op de Olympische Winterspelen 2014, ook plaatste ze zich met onder meer haar zus voor de aflossing. Op de Olympische Spelen werd het relay-team na een penalty in de halve finale achtste. Op haar individuele afstanden reed Van Kerkhof naar de 14e (500m), 15e (1500m) en 18e (1000m) plaats. Op het wereldkampioenschap in Montréal bleken de Italiaansen net te snel, het Nederlandse shorttrackteam werd vijfde. Van Kerkhof reikte op de individuele afstanden naar de 12e plaats in het eindklassement.

Ten gevolge van een rugblessure moest Van Kerkhof de eerste vier worldcups van seizoen 2014-2015 missen. De Europese kampioenschappen in Dordrecht kwamen nog te vroeg voor een topprestatie. Toch veroverde het vernieuwde team met Yara van Kerkhof, Lara van Ruijven, Rianne de Vries en Suzanne Schulting achter Rusland de zilveren medaille op de relay. Hongarije en Italië werden in de finale verslagen. In het individuele eindklassement werd Van Kerkhof 12e.

Seizoen 2015-2016 begon met een sleutelbeenbreuk in september 2015. In de Worldcups in Montréal en Toronto wist Van Kerkhof op de individuele afstanden een A-finale (1500m) en B-finales te bereiken. Met het team werd na bijna drie jaar weer een Worldcupmedaille gewonnen. Achter Korea en Canada werd in Shanghai de bronzen medaille veroverd. Op de Europese kampioenschappen in Sotsji (Rusland) werd door het Nederlandse relayteam (Jorien ter Mors, Yara van Kerkhof, Lara van Ruijven, Suzanne Schulting en Rianne de Vries) de Europese titel heroverd. Met grote overmacht werden in een kampioenschapsrecord van 4.12,556 Rusland, Italië en Hongarije overklast.

Op de eerste Worldcup van seizoen 2016-2017 in Calgary behaalde Van Kerkhof de bronzen medaille op de 500 meter. Dit was haar eerste Worldcupmedaille op een individueel nummer. Op de relay werd zelfs driemaal een Nederlands Record gereden. Dat leverde in de finale een tweede plaats op vlak achter de Koreanen. Die reden in deze race een Wereldrecord. Tijdens Worldcup 2 verbeterde Van Kerkhof drie Nederlandse records. Op de 500 meter en 1500 meter schreef zij Ter Mors uit de boeken. Op de relay werd de tweede tijd ooit gereden. In de finale van de relay werd voor de tweede keer op rij zilver veroverd.

Op 13 februari 2018 haalde Van Kerkhof de zilveren medaille op de 500 meter op de Olympische Winterspelen in Pyeongchang. Een week later won ze met de achtervolgingsploeg de B finale van de 3000 meter in een nieuw olympisch en wereldrecord. Deze overwinning leverde uiteindelijk een bronzen medaille op omdat China en Canada in de A finale een penalty kregen en Nederland daardoor opschoof naar de derde plaats.

Hieraan vooraf ging een tuchtzaak toen zij in juni 2017 door de ISU werd beschuldigd van afwijkende bloedwaarden, veroorzaakt door een aangeboren hartafwijking en een afwijking in de doorbloeding van haar longen. Door de Disciplinaire Commissie werd zij op 24 januari vrijgesproken, maar Van Kerkhof verzweeg dit alles voor de buitenwereld. In seizoen 2015-2016 waren er twee afwijkende bloedwaardes gezien in haar biomedisch paspoort, metingen van december 2015 en maart 2016, waarmee zij op 15 mei 2018 naar buiten trad in Nieuwsuur. Het wereldantidopingagentschap (WADA) ging tegen de vrijspraak in hoger beroep, maar trok zich in oktober dat jaar terug.^[1]^[2]

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Yara en haar zus Sanne bezochten beide het Alfrink College, waar hun vader leraar aardrijkskunde was. Yara heeft vervolgens in 2015 de bachelor Bewegingstechnologie aan de Haagse Hogeschool afgerond, en daarna in 2020 de Master Human Movement Sciences van de Vrije Universiteit Amsterdam.

Op jonge leeftijd onderging ze een hartoperatie in het Sophia Kinderziekenhuis. Voor de operatie had ze een gaatje in de wand tussen de boezems van haar hart, waardoor ze veel moe was, niet goed groeide en veel ziek was. Ruim 25 jaar later werkte ze als stagiaire in hetzelfde ziekenhuis en deed onderzoek om het registreren van de hartslag bij kinderen aangenamer te maken.^[3]

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Afstand	Tijd	Datum	Locatie		Overig
Afstand	Tijd	Datum	Baan	Plaats	Overig
500 meter	42,530	9 april 2022	Maurice Richard Arena	Montréal, Canada
1000 meter	1.28,101	10 november 2018	Utah Olympic Oval	Salt Lake City, Verenigde Staten
1500 meter	2.18,181	12 november 2016	Utah Olympic Oval	Salt Lake City, Verenigde Staten
3000 meter	5.09,536	6 januari 2014	Jaap Edenbaan	Amsterdam, Nederland
3000 meter aflossing	4.02,809	23 oktober 2021	Capital Indoor Stadium	Beijing, China	WR

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Olympische Winterspelen & Wereld-, Europese en Nederlandse kampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Evenement	Locatie	500 meter	1000 meter	1500 meter	3000 meter (superfinale)	Klassement	3000 meter aflossing
2008	Wereldkampioenschappen	Gangneung, Zuid-Korea	Niet deelgenomen
	Europese kampioenschappen	Ventspils, Letland	Niet deelgenomen
	Nederlandse kampioenschappen	Amsterdam, Nederland	10e	12e	9e		10e	–
2009	Wereldkampioenschappen	Wenen, Oostenrijk	Niet deelgenomen
	Europese kampioenschappen	Turijn, Italië	Niet deelgenomen
	Nederlandse kampioenschappen	Zoetermeer, Nederland	4e	14e	3	5e	4e	–
2010	Olympische Winterspelen	Vancouver, Canada	Niet deelgenomen
	Wereldkampioenschappen	Sofia, Bulgarije	Niet deelgenomen
	Europese kampioenschappen	Dresden, Duitsland	Niet deelgenomen
	Nederlandse kampioenschappen	Tilburg, Nederland	1	1	1	1	1	–
2011	Wereldkampioenschappen	Sheffield, Engeland						2
	Europese kampioenschappen	Heerenveen, Nederland						1
	Nederlandse kampioenschappen	Groningen, Nederland	2	3	3	3	3	–
2012	Wereldkampioenschappen	Shanghai, China						6e
	Europese kampioenschappen	Mladá Boleslav, Tsjechië	5e	18e	23e		19e	1
	Nederlandse kampioenschappen	Heerenveen, Nederland	2	2	2	6e	2	–
2013	Wereldkampioenschappen	Debrecen, Hongarije	PEN	15e	PEN		36e	6e
	Europese kampioenschappen	Malmö, Zweden	13e	19e	16e		17e	1
	Nederlandse kampioenschappen	Amsterdam, Nederland	3	2	3	3	2	–
2014	Olympische Winterspelen	Sotsji, Rusland	11e	18e	15e	–	–	PEN
	Wereldkampioenschappen	Montréal, Canada	14e	11e	15e		12e	5e
	Europese kampioenschappen	Dresden, Duitsland	5e	7e	6e		8e	1
	Nederlandse kampioenschappen	Amsterdam, Nederland	2	2	2	2	2	–
2015	Wereldkampioenschappen	Moskou, Rusland	27e	20e	PEN		30e
	Europese kampioenschappen	Dordrecht, Nederland	11e	7e	20e		12e	2
	Nederlandse kampioenschappen	Amsterdam, Nederland	3	4e	4e	4e	4e	–
2016	Wereldkampioenschappen	Seoel, Zuid-Korea	10e	7e	PEN		11e	6e
	Europese kampioenschappen	Sotsji, Rusland						1
	Nederlandse kampioenschappen	Amsterdam, Nederland	3	3	3	4e	5e	–
2017	Wereldkampioenschappen	Rotterdam, Nederland	12e	29e	25e		21e	4e
	Europese kampioenschappen	Turijn, Italië	9e	4e	10e		10e	3
	Nederlandse kampioenschappen	Amsterdam, Nederland	2	2	2	2	2	–
2018	Olympische Winterspelen	Pyeongchang, Zuid-Korea	2	14e		–	–	3
	Wereldkampioenschappen	Montréal, Canada	9e	8e	8e		12e	2
	Europese kampioenschappen	Dresden, Duitsland	6e	PEN	2	7e	5e	6e
	Nederlandse kampioenschappen	Heerenveen, Nederland	1	1	8e	1	1	–
2019	Wereldkampioenschappen	Sofia, Bulgarije						4e
	Europese kampioenschappen	Dordrecht, Nederland	9e	9e	9e		16e	1
	Nederlandse kampioenschappen	Heerenveen, Nederland	2	4e	5e	4e	4e	–
2020	Wereldkampioenschappen	Seoel, Zuid-Korea	Afgelast ivm Covid-19
	Europese kampioenschappen	Debrecen, Hongarije	6e	16e	18e		12e	1
	Nederlandse kampioenschappen	Leeuwarden, Nederland	2	8e	9e	6e	5e	–