Zilver(I)oxide
| Zilver(I)oxide | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | |||||
-oxide-sample.jpg)
| |||||
Zilver(I)oxide in poedervorm
| |||||
| Algemeen | |||||
| Molecuulformule | Ag2O | ||||
| IUPAC-naam | zilver(I)oxide | ||||
| Andere namen | zilverroest | ||||
| Molmassa | 231,7148 g/mol | ||||
| CAS-nummer | 20667-12-3 | ||||
| Wikidata | Q407815 | ||||
| Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | |||||
| |||||
| H-zinnen | H271 - H318 - H410 | ||||
| EUH-zinnen | geen | ||||
| P-zinnen | P210 - P280 - P305+P351+P338+P310 - P370+P378 - P371+P380+P375 | ||||
| Fysische eigenschappen | |||||
| Aggregatietoestand | vast | ||||
| Kleur | bruin/zwart | ||||
| Dichtheid | 7,2 g/cm³ | ||||
| Smeltpunt | (ontleedt) 280 °C | ||||
| Oplosbaarheid in water | 0,013 g/L | ||||
| Geometrie en kristalstructuur | |||||
| Kristalstructuur | kubisch | ||||
| Evenwichtsconstante(n) | Ksals AgOH = 1,52 × 10−8 | ||||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | |||||
| |||||
Zilver(I)oxide is een verbinding met de formule Ag2O. De verbinding komt voor als een fijn, donkerbruin tot zwart poeder. De verbinding wordt gebruikt om andere zilververbindingen te bereiden of om halogenen te binden.
Synthese
[bewerken | brontekst bewerken]Zilver(I)oxide wordt commercieel geleverd maar is ook eenvoudig te bereiden door een waterige oplossing van zilvernitraat te mengen met die van een alkali-hydroxide (bijvoorbeeld NaOH).[1] Belangrijk is dat in deze reactie nauwelijks zilver(I)hydroxide wordt gevormd ten gevolge van de energetisch gunstige reactie naar zilver(I)oxide:[2]
Eigenschappen
[bewerken | brontekst bewerken]Zoals veel binaire oxiden vormt Ag2O een driedimensionaal polymeer met covalente metaal-zuurstof bindingen. Om die reden is te verwachten dat Ag2O onoplosbaar is in vrijwel alle oplosmiddelen,[3] behalve als er een reactie optreedt. In water is het een beetje oplosbaar door de vorming van Ag(OH)2− en mogelijk daaraan via hydrolyse gerelateerde producten.[4] In water hydrolyseert het slecht (1 deel op 40.000). Zilver(I)oxide lost wel op in ammonia.
Een suspensie van Ag2O reageert snel met oplossingen van de waterstofhalogeniden:
waarbij HX = HF, HCl, HBr, of HI of HO2CCF3. Met oplossingen van de alkali-chloriden slaat snel zilverchloride neer, waarbij een oplossing van het corresponderende alkali-hydroxide ontstaat.[4][5]
Zoals veel zilververbindingen is ook zilver(I)oxide lichtgevoelig. Boven 280 °C ontleedt de stof.[3]
Toepassingen
[bewerken | brontekst bewerken]Zilver(I)oxide wordt gebruikt in de zilveroxidebatterij.
Zilver(I)oxide reageert makkelijk met liganden, zoals 1,3-digesubstitueerde imidazolium- of benzimidazolium-zouten, waarbij de overeenkomstige N-heterocyclische carbeencomplexen ontstaan. Deze stoffen worden gebruikt om carbenen te koppelen aan overgangsmetalen.[6]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Zilver(I,III)oxide (AgO)
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Annealing of Silver Oxide Demonstration experiment: Instruction and video
- Silver Oxide, Ag2O
- Material Safety Data Sheet
- ↑ De bereiding van zowel Ag2O als zilvertrifluoracetaat wordt beschreven in: Janssen, D.E.; Wilson, C.V. - 4-Iodoveratrole, Organic Syntheses, Collected Volume 4, pp. 547 (1963)
- ↑ Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5.
- ↑ a b Merck Index of Chemicals and Drugs, 14th ed. monograph 8521
- ↑ a b Cotton, F. Albert; Wilkinson, Geoffrey (1966). Advanced Inorganic Chemistry (2nd Ed.). New York:Interscience. Advanced Inorganic Chemistry by Cotton and Wilkinson, 2nd ed. p1042
- ↑ General Chemistry by Linus Pauling, 1970 Dover ed. p703-704
- ↑ Wang, H. M. J.; Lin, I. J. B. "Facile Synthesis of Silver(I)-Carbene Complexes. Useful Carbene Transfer Agents" Organometallics 1998, 17, 972-975. DOI:10.1021/om9709704