Zinkacetaat is het zout dat gevormd wordt door de inwerking van azijnzuur op zinknitraat[1] of op zinkmetaal. Het komt gewoonlijk voor onder de vorm van het dihydraat. Zinkacetaat-dihydraatkristallen slaan neer uit verdund azijnzuur.
Zinkacetaat is toegelaten als smaakversterker met het E-nummer E650; het mag enkel aan kauwgom toegevoegd worden, met een maximaal gehalte van 1 gram per kilogram.
Zinkacetaat wordt ook als geneesmiddel verkocht, voor de onderhoudsbehandeling van de ziekte van Wilson. Het zinkkation kan de absorptie van koper in het bloed uit het maag-darmkanaal, die bij de ziekte van Wilson optreedt, tegengaan. Zinkacetaat wordt gemakkelijk via de dunne darm in het lichaam opgenomen.
Zinkacetaat is ook een ingrediënt van sommige voedingssupplementen of hoestbonbons en soortgelijke middelen ter bestrijding van een verkoudheid.[2]
Industriële toepassingen van zinkacetaat zijn o.a. het aanbrengen van een beschermende laag van zinkoxide op glazen voorwerpen bij hoge temperatuur (meer dan 400 °C)[3]; de behandeling van hout (waterafstotend maken)[4] en van textiel (antibacteriële behandeling).[5]
Zinkacetaat kan gebruikt worden als katalysator in bepaalde chemische reacties, waarbij de interactie met het zink-ion zorgt voor de verloop van de reactie zoals bij de synthese van Lactide uit Polymelkzuur oligomeren
Bronnen, noten en/of referenties
↑Ernst Späth: Über die Einwirkung von Essigsäurehydrid auf Nitrate. Monatshefte für Chemie 33 (1912) blz. 235-251. DOI: 10.1007/BF01519254
