Dorothy Dandridge

Dorothy Dandridge
	Dandridge in 1962, als gast in de tv-serie Cain's Hundred
Algemene informatie
Volledige naam	Dorothy Jean Dandridge
Geboren	9 november 1922
Overleden	8 september 1965
Land	Verenigde Staten
Werk
Beroep	actrice en zangeres
	Handtekening
	(en) IMDb-profiel
	(en) IBDB-profiel
	(mul) TMDb-profiel; (en) Allmusic-profiel; (en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

Dorothy Jean Dandridge (Cleveland, 9 november 1922 – West Hollywood, 8 september 1965) was een Amerikaans actrice en zangeres. Dandridge was de eerste Afro-Amerikaanse die genomineerd werd voor een Oscar voor Beste Actrice.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Dandridge in 1958 in *The Decks Ran Red*

Dandridge begon jong met zingen en acteren in de baptistengemeenschap van Ohio. Onder de naam "The Wonder Children", opgericht door haar alleenstaande moeder Ruby Dandridge, toerde ze samen met haar zus Vivian voor enkele jaren door de Zuidelijke Verenigde Staten. Nadat de Grote Depressie zijn intrede deed, verhuisde de familie naar Hollywood, waar "The Wonder Children" werd herdoopt tot "The Dandridge Sisters". In Californië kregen de zusters in 1935 een cameo in de film The Big Broadcast of 1936. Volgende filmrollen, onder meer in de korte film Our Gang en A Day at the Races van de Marx Brothers, leidden ertoe dat de twee werden geboekt voor het prestigieuze Cotton Club in New York.

Dandridge ambieerde een solocarrière en kreeg in 1940 een rol in de film Four Shall Die. Ze kreeg voornamelijk stereotiepe Afro-Amerikaanse rollen als dienstmeisje aangeboden, maar had meer succes als nachtclubzangeres. Ze was de eerste zwarte vrouw die optrad in het Waldorf-Astoria Hotel en speelde regelmatig in soundies, een voorloper van de videoclip.

In 1954 ontving Dandridge voor haar rol in de musical Carmen Jones van de regisseur Otto Preminger een Oscarnominatie voor Beste Actrice. Na Hattie McDaniel en Ethel Waters was Dandridge de derde Afro-Amerikaan die een Oscarnominatie kreeg, wel de eerste voor Beste Actrice. Toen ze in 1955 op de cover van Life Magazine prijkte, leek ze voorbestemd om de eerste niet-blanke filmster te worden. Toch kreeg ze maar weinig rollen aangeboden. Ze werd in 1960 voor haar rol in de film Porgy and Bess genomineerd voor een Golden Globe in de categorie Beste Actrice in een Komedie of Musical.

Persoonlijk leven[bewerken | brontekst bewerken]

Dandridge huwde danser en entertainer Harold Nicholas op 6 september 1942, met wie ze een kind kreeg, Harolyn Suzanne Nicholas. Harolyn was zwakzinnig als gevolg van zuurstofgebrek tijdens de bevalling doordat ze te laat het ziekenhuis bereikte. Het huwelijk liep stuk in 1951. Ze hertrouwde op 22 juni 1959 met restauranteigenaar Jack Denison. Denison mishandelde haar en het huwelijk eindigde in een scheiding twee jaar later. In 1963 leidde een mislukte investering in de zaak van haar echtgenoot Dandridge tot een persoonlijk faillissement. Als gevolg daarvan plaatste ze haar kind in een psychiatrisch ziekenhuis en verkocht ze haar huis in Hollywood. Nadien zakte ze weg in een depressie en zocht ze haar toevlucht in de alcohol.

Met behulp van haar manager Earl Mills probeerde ze haar carrière als nachtclubzangeres te hervatten, maar op 8 september 1965 werd Dandridge dood aangetroffen in haar badkamer. Over de ware doodsoorzaak zijn de meningen verdeeld. Volgens sommige pathologen stierf ze aan een onopzettelijke overdosis antidepressiva^[1] terwijl anderen het houden op een long- en hersenembolie ten gevolge van een vijf dagen eerder opgelopen voetbreuk.^[2]

Haar leven staat centraal in de televisiefilm Introducing Dorothy Dandridge (1999), waarvoor Halle Berry als Dandridge een Emmy, een Golden Globe, en een Screen Actors Guild Award won.