Elisabeth Zillich
| Elisabeth Zillich | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Anna Natalie Elisabeth Zillich | |||
| Geboren | Radebeul, 31 augustus 1904 | |||
| Overleden | Dresden, 10 december 1968 | |||
| Geboorteland |  Duitsland
| |||
| Nationaliteit | Duitse | |||
| Opleiding | Akademie für Bildende Künste Dresden Kunstacademie van München | |||
| Beroep(en) | schilderes maakster van keramiek | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Leermeester | Max Feldbauer Ferdinand Dorsch Karl Caspar | |||
| Jaren actief | 1938-1968 | |||
| ||||
Anna Natalie Elisabeth Zillich (Radebeul, 31 augustus 1904 – Dresden, 10 december 1968) was een Duits schilderes en maakster van keramiek.
Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]
Zillichs vader, Edwin Zillich, was een apotheker in Alt-Radebeul (anno 2024: Alte Apotheke, Gellertstraße 18) en vanaf 1908 in Elstra. In 1932 studeerde Elisabeth Zillich schilderkunst aan de Akademie für Bildende Künste Dresden onder Max Feldbauer en Ferdinand Dorsch. Van 1934 tot 1938 vervolgde ze haar opleiding aan de Kunstacademie van München onder Karl Caspar. Tijdens haar opleiding ondernam ze verschillende studiereizen in binnen- en buitenland en werkte vervolgens de rest van haar leven als freelance schilderes in Elstra. Ze maakte onder andere een serie schilderijen genaamd Uit Lausitz. Door haar grote liefde voor dieren maakte ze daar ook veel portretten van, waaronder een serie aquarellen genaamd Mijn katten. Zillich was met haar schilderijen na 1945 vertegenwoordigd op enkele van de eerste kunsttentoonstellingen in Oost-Saksen.
Naast schilderen maakte Zillich al sinds haar jeugd aardewerk, met name kruiken, kannen en vazen, die ze beschilderde met blauwe verf op een witte ondergrond. De objecten bevatten figuratieve taferelen, stadsgezichten, dierenmotieven en onder andere stip- en rozetornamenten. Daarbij gebruikte ze een techniek die al in de steen- en bronstijd werd gebruikt in de streek van Lausitz. Haar keramische werken waren te zien op vele belangrijke tentoonstellingen, waaronder de Grassimessen in Leipzig, kunstnijverheidsbeurzen in München en in het buitenland, waaronder in de Sovjet-Unie, Tsjecho-Slowakije, Finland, Hongarije, China en Zuid-Afrika.
Zillich kreeg tegen het einde van haar leven ook enkele kerkelijke opdrachten, zoals het ontwerpen van de mozaïek van het altaarkruis en tabernakel van de katholieke parochiekerk in Sdier, die in 1968 werden ingewijd.
Er is weinig kunst van Zillich overgeleverd. Naast de hierboven genoemde kerk is ten minste een van haar vazen (klei, geglazuurd, beschilderd) van 1950-1955 tentoongesteld in het Kunstgewerbemuseum Dresden.[1]
Tentoonstellingen (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]
- 1937: Dresden, Städtische Kunsthalle (zomertentoonstelling van Deutschen Künstler-Verbands Dresden en de Deutschen Künstlervereinigung Dresden)
- 1946: Dresden, Kunstausstellung Sächsische Künstler[2]
- 1948: Bautzen, tweejaarlijkse tentoonstelling van beeldend kunstenaren uit de regio Lausitz[3]
- 1949: Görlitz, driejaarlijkse tentoonstelling van beeldend kunstenaren uit de regio Lausitz[4]
- 1960: Bautzen, Museum Bautzen (met Max Langer, Helmut Gebhardt, Gottfried Zawadzki en Maria-Luise Bürnker)[5]
- 2005: Dresden, Galerie Drei
- 2018: Elstra, kerk
- 2020: Elstra, kerk[6]
Bronnen, noten en/of referenties
|