Europese kampioenschappen wielrennen 2020

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Europese kampioenschappen wielrennen 2020
Gehouden in Vlag van Frankrijk Plouay
Jaar 2020
Data 24 t/m 28 augustus
Sport Wegwielrennen
Organisator UEC
Evenementen 13
Navigatie
2019     2021
Portaal  Portaalicoon   Sport

De Europese kampioenschappen wielrennen 2020 waren de 26e editie van de Europese kampioenschappen wielrennen die georganiseerd werden door de Union Européenne de Cyclisme (UEC) in de Franse stad Plouay van 24 t/m 28 augustus. Het was de derde keer dat het evenement in Frankrijk plaatsvond, na 2001 en 2016. Het was het 24e kampioenschap met tijdrit, het 16e kampioenschap voor junioren en het vijfde Europees kampioenschap voor elite mannen en vrouwen. Net als het jaar ervoor was er ook deze keer een gemengde ploegenestafette, een ploegentijdrit voor landenteams bestaande uit drie mannen en drie vrouwen.

Locatie en datum[bewerken | brontekst bewerken]

Aanvankelijk zou het evenement plaatsvinden van 9 t/m 13 september in de Italiaanse stad Trente. Door het uitbreken van de Coronapandemie en doordat met name het noorden van Italië hard werd getroffen, werd een nieuwe gaststad gevonden in het Bretonse Plouay. Doordat de Ronde van Frankrijk op de herziene wielerkalender naar september werd verplaatst, werd het EK naar voren gehaald naar eind augustus.[1] Op de nieuwe kalender werden de meeste nationale kampioenschappen verreden in het weekend van 22 en 23 augustus. Alle EK-tijdritten werden gehouden op maandag 24 augustus. Op dinsdag vond op dezelfde locatie de jaarlijkse World-Tourwedstrijd Bretagne Classic plaats. De EK-wegwedstrijden waren op 26, 27 en 28 augustus en op de vrijdag ook de ploegenestafette. De wegrit voor elite mannen stond op woensdag op het programma, omdat op zaterdag 29 augustus de Ronde van Frankrijk van start ging in Nice.

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Vanwege de Coronapandemie was het aantal deelnemers beperkt en verscheen een aantal favorieten niet aan de start.[2] Met name bij de elite mannen hadden de profploegen zich opgesplitst in zogenaamde bubbels die weinig tot geen contact met de buitenwereld of met de andere bubbels hadden om besmetting te voorkomen. Zo reden de Tourselecties enkel de Tour de l'Ain en Critérium du Dauphiné als voorbereiding op de Tour en mocht o.a. titelverdediger Elia Viviani van zijn ploeg Cofidis niet naar het EK.[3] Ook de ploegen Jumbo-Visma en Sunweb lieten hun renners niet deelnemen aan het EK, waardoor er geen Nederlanders deelnamen aan de tijdrit voor elite mannen en verdedigde Nederland niet de titel op de ploegenestafette.[4] Ook het Belgische Lotto Soudal liet geen renners deelnemen aan het EK.[5]

België en Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

Namens België stonden o.a. Greg Van Avermaet en Oliver Naesen aan de start.[6] Voor Tourrenners als Van Avermaet had de organisatie een vlucht naar de Tourstart in Nice geregeld.[7] Remco Evenepoel kon door zijn val in de Ronde van Lombardije zijn titel niet verdedigen. Namens Nederland deden bij de vrouwen wel alle toppers mee, met o.a. titelverdedigster Amy Pieters, wereldkampioene Annemiek van Vleuten, Olympisch kampioene Anna van der Breggen, titelverdedigster op de tijdrit Ellen van Dijk en oud-Europees kampioene Marianne Vos.[8] Bij de mannen was Mathieu van der Poel kopman, naast o.a. Pieter Weening, Koen de Kort en Sebastian Langeveld.

Selecties:

Wedstrijdschema[bewerken | brontekst bewerken]

Discipline Datum Tijd Categorie Afstand
Tijdrit Maandag 24 augustus 09:00 uur Vrouwen junioren 25,6 km
10:25 uur Mannen junioren 25,6 km
12:00 uur Vrouwen beloften 25,6 km
13:10 uur Mannen beloften 25,6 km
14:30 uur Vrouwen elite 25,6 km
16:10 uur Mannen elite 25,6 km
Wegrit Woensdag 26 augustus 09:00 uur Vrouwen beloften 81,9 km
12:00 uur Mannen elite 177,4 km
Donderdag 27 augustus 09:00 uur Mannen beloften 136,5 km
13:00 uur Vrouwen elite 109,2 km
Vrijdag 28 augustus 09:00 uur Vrouwen junioren 68,2 km
11:20 uur Mannen junioren 109,2 km
Gemengde ploegenestafette 14:30 uur M+V elite 54,6 km

Medaillewinnaars[bewerken | brontekst bewerken]

M+V elite
Goud
Zilver
Brons
Gemengde
ploegenestafette
Vlag van Duitsland Duitsland:
Lisa Brennauer
Mieke Kröger
Lisa Klein
Miguel Heidemann
Justin Wolf
Michel Hessmann
Vlag van Zwitserland Zwitserland:
Marlen Reusser
Elise Chabbey
Kathrin Stirnemann
Stefan Bissegger
Robin Froidevaux
Claudio Imhof
Vlag van Italië Italië:
Elena Cecchini
Vittoria Bussi
Vittoria Guazzini
Edoardo Affini
Liam Bertazzo
Davide Plebani
Mannen elite
Goud
Zilver
Brons
Wegrit Vlag van Italië Giacomo Nizzolo Vlag van Frankrijk Arnaud Démare Vlag van Duitsland Pascal Ackermann
Tijdrit Vlag van Zwitserland Stefan Küng Vlag van Frankrijk Rémi Cavagna Vlag van België Victor Campenaerts
Vrouwen elite
Goud
Zilver
Brons
Wegrit Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten Vlag van Italië Elisa Longo Borghini Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma
Tijdrit Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Nederland Ellen van Dijk Vlag van Zwitserland Marlen Reusser
Mannen beloften
Goud
Zilver
Brons
Wegrit Vlag van Noorwegen Jonas Iversby Hvideberg Vlag van Denemarken Anthon Charmig Vlag van Tsjechië Vojtěch Řepa
Tijdrit Vlag van Noorwegen Andreas Leknessund Vlag van Zwitserland Stefan Bissegger Vlag van België Ilan Van Wilder
Vrouwen beloften
Goud
Zilver
Brons
Wegrit Vlag van Italië Elisa Balsamo Vlag van Nederland Lonneke Uneken Vlag van Denemarken Emma Norsgaard
Tijdrit Vlag van Duitsland Hannah Ludwig Vlag van Duitsland Franziska Koch Vlag van Polen Marta Jaskulska
Mannen junioren
Goud
Zilver
Brons
Wegrit Vlag van Denemarken Kasper Andersen Vlag van Tsjechië Pavel Bittner Vlag van België Arnaud De Lie
Tijdrit Vlag van Tsjechië Mathias Vacek Vlag van Duitsland Marco Brenner Vlag van Italië Lorenzo Milesi
Vrouwen junioren
Goud
Zilver
Brons
Wegrit Vlag van Italië Eleonora Gasparrini Vlag van België Marith Vanhove Vlag van België Katrijn De Clercq
Tijdrit Vlag van Nederland Elise Uijen Vlag van Frankrijk Maeva Squibani Vlag van Italië Carlotta Cipressi

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

# Land Goud Zilver Brons Totaal
1 Vlag van Nederland Nederland 3 2 0 5
2 Vlag van Italië Italië 3 1 3 7
3 Vlag van Duitsland Duitsland 2 2 1 5
4 Vlag van Noorwegen Noorwegen 2 0 0 2
5 Vlag van Zwitserland Zwitserland 1 2 1 4
6 Vlag van Denemarken Denemarken 1 1 1 3
Vlag van Tsjechië Tsjechië 1 1 1 3
8 Vlag van Frankrijk Frankrijk 0 3 0 3
9 Vlag van België België 0 1 4 5
10 Vlag van Polen Polen 0 0 2 2
Totaal 13 13 13 39

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]