Gebruiker:RainbowDancer66/Kladblok
| Liesbeth van der Pol | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsinformatie | ||||
| Nationaliteit |  Nederlands
| |||
| Geboortedatum | 20 januari 1959 | |||
| Geboorteplaats | Amsterdam | |||
| Werken | ||||
| Praktijk | Atelier Zeinstra van der Pol | |||
| Belangrijke gebouwen | Nederlands Scheepvaartmuseum | |||
| Prijzen | Charlotte Köhlerprijs, Maaskantprijs | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Liesbeth van der Pol (Amsterdam, 20 januari 1959)[1] is een Nederlands architect en was van 2008 tot 2011 Rijksbouwmeester.
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Liesbeth van der Pol studeerde in 1988 cum laude af aan de TU Delft. In 1989 vestigde zij zich als zelfstandig architect. In 1995 richtte zij samen met haar partner Herman Zeinstra het bureau Atelier Zeinstra van der Pol op. Een bureau dat snel groeide en bekendheid kreeg met een grote verscheidenheid aan projecten, waaronder woningbouw en bouwen voor cultuur en industrie. Atelier Zeinstra van der Pol en Blue Architects Amsterdam verenigden zich in 2007 in het in Amsterdam gevestigde bureau Dok architecten, waar Van der Pol samen met Zeinstra, aan het hoofd staat.
Naast haar werk als architect was en is Van der Pol verbonden als gastdocent aan verschillende universiteiten en academies en heeft ze zitting genomen in meerdere jury's. Ze was hoofd Man and Public Space aan de Design Academy Eindhoven en regelmatig te gast als spreker tijdens lezingen, debatten, congressen en workshops.
Op 15 augustus 2008 volgde zij Mels Crouwel op als Rijksbouwmeester, de eerste vrouw ooit in die positie. Op 1 augustus 2011 gaf ze het stokje door aan Frits van Dongen.
Gebouwen[bewerken | brontekst bewerken]
Van der Pols werk kenmerkt zich door aandacht voor de locatie en gebruiker, kracht, kleur en expressie. Haar gebouwen zijn uitgesproken karakters. In de zoektocht naar het karakter van de gebouwen gebruikt ze aquarellen en schetsen, waarin de kern van de ontwerpen ligt besloten. Bekende projecten zijn onder meer het Depotgebouw (1997-2001) en de vernieuwing van het Nederlands Scheepvaartmuseum in Amsterdam (2005-2010), de duurzame en geheel uit hout opgetrokken Brede School in Osdorp in Amsterdam (2000-2006), de Mediatheek in Delft (2000-2007) en, in samenwerking met landschapsarchitect Lodewijk Baljon, het Masterplan voor het Waalfront in Nijmegen (2005-2025), de Rooie Donders in Almere (1994-1998), Aquartis in Amsterdam (1996-2001) en de Warmtekrachtkoppelingscentrale op de Uithof in Utrecht (2002).
In 2007 maakte zij een ontwerp voor een (niet uitgevoerd) Nationaal Historisch Museum in Den Haag.
De bouwwerken van Liesbeth van der Pol, verwijzen behalve monumenten, doorgaans naar uiteenlopende onderdelen, die nooit echt een plaats in hebben genomen in de architectuurgeschiedenis.
Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]
In 1992 ontving Van der Pol van het Prins Bernhardfonds de Charlotte Köhlerprijs voor architectuur en in 1993 kreeg ze in Rotterdam de Maaskantprijs voor jonge architecten en de Aanmoedigingsprijs Bouwkunst van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst.
In de loop der tijd kwam daar een keur aan prijzen bij, van prijzen voor materiaalgebruik tot publieksprijzen.
De publieksprijs die zij mocht ontvangen voor de beste Bossche architectuur, ging naar het ontwerp De Amazones in 2014.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
| Bronnen, noten en/of referenties |
