Grote zeenaald

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Grote zeenaald
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2013)
Grote zeenaald
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Superklasse:Osteichthyes (Beenvisachtigen)
Klasse:Actinopterygii (Straalvinnigen)
Orde:Syngnathiformes (Zeenaaldachtigen)
Familie:Syngnathidae (Zeenaalden en Zeepaardjes)
Geslacht:Syngnathus
Soort
Syngnathus acus
Linnaeus, 1758
Synoniemen
Lijst
  • Syngnathus alternans Günther, 1870
  • Syngnathus brachyrhynchus Kaup, 1856
  • Syngnathus delalandi Kaup, 1856
  • Syngnathus rubescens Risso, 1810
  • Sygnathus acus (Linnaeus, 1758)
  • Typhle heptagonus Rafinesque, 1810
  • Dermatostethus punctipinnis Gill, 1862
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Grote zeenaald op Wikispecies Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vissen

De grote zeenaald (Syngnathus acus) is een straalvinnige vis uit de familie van de zeenaalden en zeepaardjes (Syngnathidae), die voorkomt in de Grote, Atlantische en Indische Oceaan. Daarnaast komt de grote zeenaald voor in de Middellandse Zee.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De grote zeenaald kan een lengte bereiken van 50 centimeter. Het lichaam van de vis heeft een aalachtige vorm. De mond is buisvormig. De vis heeft één rugvin met 34 tot 45 vinstralen en één aarsvin met 3-4 vinstralen.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De grote zeenaald is een zout- en brakwatervis en komt voor tot op 110 meter diep. Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel. Hij voedt zich voornamelijk met roeipootkreeftjes (Harpacticoida en Calanoida) en aasgarnaaltjes (Mysida),[2] maar ook vislarven.

Relatie tot de mens[bewerken | brontekst bewerken]

De grote zeenaald is voor de visserij van geen belang.[3] De soort staat niet op de Rode Lijst van de IUCN. De grote en kleine zeenaald (Syngnathus rostellatus) komen voor langs de Nederlandse kust. De kleine zeenaald is minder algemeen, maar wordt vaak verward met jonge grote zeenaalden.[4] Trends in het voorkomen van deze zeenaalden worden sinds 1994 door de stichting ANEMOON met behulp van waarnemingen door sportduikers in de Oosterschelde en het Grevelingenmeer bijgehouden.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]