Hippolytustriptiek

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hippolytustriptiek
Het martelaarschap van de heilige Hippolytus
Hippolytustriptiek
Algemene gegevens
Kunstenaar Dirk Bouts en atelier
Hugo van der Goes (het echtpaar Berthoz)
Datering ca. 1475-1480
Techniek olieverf op eiken paneel
Soort triptiek, altaarstuk
Stijl Vlaamse Primitieven, gotiek
Verblijfplaats Brugge, Sint-Salvatorskathedraal
Inventarisnummer S.S.004
Afmetingen
Middenpaneel 91 × 91 cm
Zijpanelen 91 × 40 cm
VOORSTELLINGEN
Binnenzijde
Linkervleugel Hippolyte Berthoz en Elisabeth Huyghens
Middendeel Martelaarschap van de heilige Hippolytus
Rechtervleugel prefect Decius voor keizer Valerianus (?)
Buitenzijde
Linkervleugel H. Hippolytus (grisaille)
Rechtervleugel H. Elisabeth (grisaille)
gesloten
RKD-gegevens
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

De Hippolytustriptiek is een altaarstuk uit circa 1475 dat is geschilderd door Dirk Bouts, Hugo van der Goes en een onbekende Vlaamse meester.

Voorstelling[bewerken | brontekst bewerken]

Het middenpaneel en het rechterpaneel verbeelden de marteling van de heilige Hippolytus, de patroonheilige van Berthoz. Op de buitenzijden van de zijpanelen zijn in grisaille de patroonheiligen van de stichters afgebeeld: Elisabeth en opnieuw Hippolytus. Berthoz was in dienst van de hertogen van Bourgondië. Het echtpaar was rond 1467-1468 getrouwd.[1]

Herkomst en toeschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De Hippolytustriptiek is een van de werken die Dirk Bouts bij zijn dood in 1475 onvoltooid achterliet. Sinds 1902 worden de portretten van de opdrachtgevers, Hippolyte Berthoz en Elisabeth Huyghens, op het linkerpaneel aan Hugo van der Goes toegeschreven. De voltooiing van de landschappen en de overige figuren zijn het werk van een andere, onbekende meester. De bijdrage van Van der Goes wordt in verband gebracht met zijn bezoek aan Leuven in 1480, toen hij werd uitgenodigd om de onvoltooide Gerechtigheidspanelen van Dirk Bouts te taxeren. Ook qua stijl sluiten de beide portretten aan bij andere werken die hij rond deze tijd maakte, in het bijzonder de Drievuldigheidspanelen.[2]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) Buskirk, Jessica (2014): Hugo van der Goes's Adoration of the Shepherds: Between Ascetic Idealism and Urban Networks in Late Medieval Flanders, Journal of Historians of Netherlandish Art 6 (1). Te lezen op academia.edu
  • Dhanens, Elisabeth (1998): Hugo van der Goes, Antwerpen: Mercatorfonds

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Dhanens (1998), p. 327
  2. Dhanens (1998), p. 57-58, 329