Jean Bouise

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jean Bouise
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam Jean-Joseph Bouise
Geboren Le Havre, 3 juni 1929
Overleden Lyon, 6 juli 1989
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Jaren actief 1951 - 1989
Beroep Acteur
(en) IMDb-profiel
(en) IBDB-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Jean Bouise (Le Havre, 3 juni 1929 - Lyon, 6 juli 1989) was een Frans acteur. Hij was vooral bekend voor de talrijke bijrollen die hij vertolkte vanaf het midden van de jaren zestig tot aan zijn vroegtijdig overlijden. Hij had ook een intense theatercarrière.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Opleiding en toneel[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat Jean Bouise studies in de chemie succesvol had beëindigd in Rouen vatte hij een toneelstage aan in 1950. Wat later maakte hij kennis met Roger Planchon en hij stond samen met hem mee aan de wieg van de Comédie de Lyon. In 1957 kreeg Planchon de leiding van het théâtre de la Cité de Villeurbanne, waar in 1972 het Théâtre national populaire onderdak vond. Jean Bouise bleef dertig jaar (1951-1981) lang bij die toneelgezelschappen spelen, bijna altijd in een regie van Planchon. Hij vertolkte niet alleen rollen in stukken van klassieke auteurs (Shakespeare, Molière, Christopher Marlowe ...) maar ook rollen in werk van hedendaagse auteurs (Brecht, Pinter, Adamov ...) en in creaties van Planchon zelf.

1963-1990: een kwarteeuw specialist van de bijrollen in de film[bewerken | brontekst bewerken]

Tien jaar na zijn toneeldebuut begon hij voor de film te werken. In een van zijn eerste films, de avonturenfilm Tintin et les oranges bleues (1963), vertolkte hij een hoofdrol, die van kapitein Haddock. Hij maakte echter naam door vanaf het einde van de jaren zestig de ene bijrol na de andere te spelen in films van talentvolle filmregisseurs zoals Costa-Gavras (Z, L'Aveu, Section spéciale), Claude Sautet (Les Choses de la vie, Mado), Yves Boisset (L'Attentat, Folle à tuer, Dupont Lajoie, Le Juge Fayard dit Le Shériff), Robert Enrico (Les Caïds, Le Vieux Fusil, Au nom de tous les miens, La Révolution française ...), Joseph Losey, Claude Lelouch .... Hij werd twee keer genomineerd voor een César voor beste acteur in een bijrol (Le Vieux Fusil en Le Juge Fayard dit Le Shériff) maar pas voor de tragikomedie Coup de tête kreeg hij de prijs ook daadwerkelijk te pakken.

In de jaren tachtig werd hij een van de favoriete acteurs van Luc Besson. Hij speelde mee in alle films die de regisseur maakte tot aan zijn dood. Zijn rol van ambassade-attaché in de thriller Nikita zou zijn laatste worden.

Acteerspel[bewerken | brontekst bewerken]

Bouise viel op door zijn sobere vertolkingen van de rollen van dokter, politiecommissaris, procureur, priester... Zijn sonore stem, zijn stevige zwarte snor en zijn kleine, pientere maar bijziende ogen die steevast schuilgingen achter zijn bril, droegen bij tot zijn opvallende verschijning.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Bouise was gehuwd met actrice Isabelle Sadoyan (1928-2017) die hij had ontmoet bij Roger Planchon.

Hij overleed ten gevolge van longkanker in 1989 in Lyon op 60-jarige leeftijd.

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Lange speelfilms (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Televisie (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1965 - Ubu roi (Jean-Christophe Averty) (film)
  • 1971 - Vidocq (serie)
  • 1974 - Madame Bovary (film)
  • 1982 - Mérette
  • 1982 - Paris-Saint-Lazare (serie)
  • 1983 - Credo (Jacques Deray) (film)
  • 1984 - Le Mystérieux Docteur Cornélius (miniserie)
  • 1985 - La Petite Fille Modèle

Prijs en nominaties: César voor beste acteur in een bijrol[bewerken | brontekst bewerken]

Prijs[bewerken | brontekst bewerken]

Nominaties[bewerken | brontekst bewerken]