Jef Roos
| Jef Roos | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke informatie | ||||
| Volledige naam | Jozef René Roos | |||
| Geboren | 15 maart 1943 | |||
| Geboorteplaats | Aalst | |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Beroep | Bestuurder Hoogleraar | |||
| Bedrijf | Arcelor Groep | |||
| Functies | ||||
| 1990 - 1994 | Voorzitter VRWB | |||
| 1992 - 1997 | Voorzitter VITO | |||
| 1997 - 2002 | Gedelegeerd bestuurder ALZ | |||
| 2002 - 2003 | Voorzitter Ugine-ALZ Belgium | |||
| 2002 - 2003 | Vicepresident Arcelor Groep | |||
| 2000 - 2003 | Voorzitter Vlaams Economisch Verbond | |||
| 2004 - 2011 | Voorzitter raad van bestuur KU Leuven | |||
| 2010 - 2018 | Voorzitter raad van bestuur VDAB | |||
| ||||
Jozef (Jef) René Roos (Aalst, 15 maart 1943) was een Belgisch bestuurder en hoogleraar.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Academische carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Roos studeerde in 1966 af als burgerlijk ingenieur metaalkunde aan de Katholieke Universiteit Leuven. Na het behalen van zijn doctoraat aan de Colorado School of Mines in 1969, begon hij een academische carrière aan de KU Leuven. In 1969 werd hij docent, in 1974 hoogleraar en in 1976 gewoon hoogleraar. Hij was gespecialiseerd in de metallurgie en de siderurgie en was medeoprichter van het Materials Research Centre. Tevens was hij van februari 1990 tot september 1994 voorzitter van de Vlaamse Raad voor Wetenschapsbeleid en van maart 1992 tot mei 1997 voorzitter van de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek.
Aan de KU Leuven bleef hij gewoon hoogleraar tot 1994, waarna hij gasthoogleraar werd. In 2008 ging hij met emeritaat. In 2004 werd hij voorzitter van de raad van bestuur van de KU Leuven. Hij volgde in deze functie André Oosterlinck op, die tevens rector was. Roos werd de eerste persoon die voorzitter van de universiteit werd nadat de functies van rector en voorzitter gesplitst werden.[1] Op 1 januari 2012 werd hij opgevolgd door Herman Daems.[2]
Vervolgens werd Roos lid van de Senaat van de KU Leuven en lid van de adviesraad van het documentatiecentrum KADOC.
Bedrijfsleven[bewerken | brontekst bewerken]
In 1994 stapte Roos over naar het bedrijfsleven. Hij stapte over naar ALZ in Genk, waar hij enkele jaren later gedelegeerd bestuurder werd. Na de fusie van Arbed, de groep waartoe ALZ behoorde, met Usinor en Acelaria ging hij aan de slag als vicepresident bij de Arcelor Groep en werd hij voorzitter van Ugine-ALZ Belgium. Ugine-ALZ ontstond door de fusie van Ugine met ALZ.
Daarnaast was hij voorzitter van het Vlaams Economisch Verbond van 2000 tot 2003.[3] Hij volgde in deze hoedanigheid Karel Vinck op,[4] zelf werd hij opgevolgd door Ludo Verhoeven.[5]
Bovendien werd Roos in 2010 voorzitter van de raad van bestuur van de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB). In deze hoedanigheid volgde hij Danny Pieters op,[6] zelf werd hij in 2018 opgevolgd door Karel Van Eetvelt.[7]
Verder bekleedde hij bestuursmandaten bij Distrigas (tot 2003), Telenet, SD Worx, Cegeka,[8] LRM[9] en Stichting De Tijd.
Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]
Op 11 juli 2016 ontving Roos uit handen van Vlaams minister-president Geert Bourgeois het Groot Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap voor zijn verdiensten voor Vlaanderen.[10]
| Voorganger: Theo Peeters |
Voorzitter van de VRWB 1990 - 1994 |
Opvolger: André Oosterlinck |
| Voorganger: Karel Vinck |
Voorzitter van het VEV 2000 - 2003 |
Opvolger: Ludo Verhoeven |