Roeien op de Olympische Zomerspelen 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Roeien op de Olympische Zomerspelen 2012
Dorney Lake
Gehouden in Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen
Jaar 2012
Data 28 juli t/m 4 augustus
Sport Roeien
Accommodatie(s) Dorney Lake
Evenementen 14
Vorige: 2008     Volgende: 2016
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Roeien op de
Olympische Zomerspelen 2012
Skiffmannenvrouwen
Lichte dubbel-tweemannenvrouwen
Dubbel-tweemannenvrouwen
Twee-zondermannenvrouwen
Dubbel-viermannenvrouwen
Lichte vier-zondermannen
Vier-zondermannen
Achtmannenvrouwen

Roeien is een van de sporten die beoefend werden tijdens de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen. De wedstrijden vonden van 28 juli tot en met 4 augustus plaats op Dorney Lake, de roeibaan van het Eton College.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

In totaal mochten er maximaal 550 roeiers aan de wedstrijden deelnemen, 353 mannen en 197 vrouwen. Twee quotaplaatsen waren voorbehouden aan gastland Groot-Brittannië, voor het geval er geen Britten waren die zich hadden weten te kwalificeren. Vier quotaplaatsen werden vergeven door de olympische tripartitecommissie in samenwerking met de wereldroeibond FISA aan landen die geen quotaplaatsen in de wacht hadden gesleept. Ieder land mocht maximaal een boot per klasse afvaardigen en maximaal 20 vrouwen en 28 mannen afvaardigen. Belangrijkste kwalificatiewedstrijd was de WK roeien 2011 in Bled.

Mannen

Tijdens de wereldkampioenschappen behaalden de beste elf boten per klasse, de beste acht in de achten, een quotaplaats. Daarnaast werden quotaplaatsen vergeven tijdens continentale regatta's in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. De resterende quotaplaatsen werden verdeeld tijdens een mondiaal kwalificatietoernooi.

Vrouwen

Tijdens de wereldkampioenschappen behaalden de beste negen boten in de skiff, de beste acht in de twee zonder, de dubbeltwee en de lichte dubbeltwee, de beste zeven in de dubbelvier en de beste vijf in de acht, een quotaplaats. Daarnaast werden quotaplaatsen vergeven tijdens continentale regatta's in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. De resterende quotaplaatsen werden verdeeld tijdens een mondiaal kwalificatietoernooi.

Programma[bewerken | brontekst bewerken]

De wedstrijden beginnen elke dag om 10:30 (MEZT).

S Series H Herkansingen KF Kwartfinale HF Halve finale Goud Finale
Onderdeel Juli/Augustus
28 29 30 31 1 2 3 4 T
Skiff (m) S H KF HF Goud 1
Lichte dubbel-twee (m) S H HF Goud 1
Dubbel-twee (m) S H HF Goud 1
Twee-zonder (m) S H HF Goud 1
Dubbel-vier (m) S H HF Goud 1
Lichte vier-zonder (m) S H HF Goud 1
Vier-zonder (m) S H HF Goud 1
Acht (m) S H Goud 1
Skiff (v) S H KF HF Goud 1
Lichte dubbel-twee (v) S H HF Goud 1
Dubbel-twee (v) S H Goud 1
Twee-zonder (v S H Goud 1
Dubbel-vier (v) S H Goud 1
Acht (v) S Goud 1
Totaal 3 3 5 3 14

Medailles[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons
Skiff Vlag van Nieuw-Zeeland NZL Mahe Drysdale Vlag van Tsjechië CZE Ondřej Synek Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Alan Campbell
Lichte dubbel-twee Vlag van Denemarken DEN Rasmus Quist
Mads Rasmussen
Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Mark Hunter
Zac Purchase
Vlag van Nieuw-Zeeland NZL Peter Taylor
Storm Uru
Dubbel-twee Vlag van Nieuw-Zeeland NZL Nathan Cohen
Joseph Sullivan
Vlag van Italië ITA Romano Battisti
Alessio Sartori
Vlag van Slovenië SLO Iztok Cop
Luka Spik
Twee-zonder Vlag van Nieuw-Zeeland NZL Hamish Bond
Eric Murray
Vlag van Frankrijk FRA Germain Chardin
Dorian Mortelette
Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR George Nash
William Satch
Dubbel-vier Vlag van Duitsland GER Tim Grohmann
Lauritz Schoof
Karl Schulze
Philipp Wende
Vlag van Kroatië CRO Damir Martin
David Šain
Martin Sinković
Valent Sinković
Vlag van Australië AUS Karsten Forsterling
James McRae
Chris Morgan
Daniel Noonan
Lichte vier-zonder Vlag van Zuid-Afrika RSA Matthew Brittain
Sizwe Ndlovu
John Smith
James Thompson
Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Chris Bartley
Richard Chambers
Peter Chambers
Rob Williams
Vlag van Denemarken DEN Jacob Barsoe
Eskild Ebbesen
Morten Jørgensen
Kasper Winther
Vier-zonder Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Alex Gregory
Tom James
Pete Reed
Andrew Triggs-Hodge
Vlag van Australië AUS James Chapman
Joshua Dunkley-Smith
Drew Ginn
William Lockwood
Vlag van Verenigde Staten USA Charlie Cole
Scott Gault
Glenn Ochal
Henrik Rummel
Acht Vlag van Duitsland GER Filip Adamski
Eric Johannesen
Andreas Kuffner
Florian Mennigen
Lukas Müller
Maximilian Reinelt
Martin Sauer
Richard Schmidt
Kristof Wilke
Vlag van Canada CAN Gabriel Bergen
Jeremiah Brown
Andrew Byrnes
Will Crothers
Douglas Csima
Robert Gibson
Malcolm Howard
Conlin McCabe
Brian Price
Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Richard Egington
James Foad
Phelan Hill
Matt Langridge
Constantine Louloudis
Alex Partridge
Tom Ransley
Greg Searle
Mohamed Sbihi

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons
Skiff Vlag van Tsjechië CZE Miroslava Knapková Vlag van Denemarken DEN Fie Udby Erichsen Vlag van Australië AUS Kim Crow
Lichte dubbel-twee Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Katherine Copeland
Sophie Hosking
Vlag van China CHN Dongxiang Xu
Wenyi Huang
Vlag van Griekenland GRE Christina Giazitzidou
Alexandra Tsiavou
Dubbel-twee Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Katherine Grainger
Anna Watkins
Vlag van Australië AUS Kim Crow
Brooke Pratley
Vlag van Polen POL Magdalena Fularczyk
Julia Michalska
Twee-zonder Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Helen Glover
Heather Stanning
Vlag van Australië AUS Kate Hornsey
Sarah Tait
Vlag van Nieuw-Zeeland NZL Juliette Haigh
Rebecca Scown
Dubbel-vier Vlag van Oekraïne UKR Jana Dementjeva
Natalija Dovhodko
Anastasija Kozjenkova
Kateryna Tarasenko
Vlag van Duitsland GER Carina Bär
Britta Oppelt
Julia Richter
Annekatrin Thiele
Vlag van Verenigde Staten USA Natalie Dell
Megan Kalmoe
Kara Kohler
Adrienne Martelli
Acht Vlag van Verenigde Staten USA Erin Cafaro
Caryn Davies
Susan Francia
Caroline Lind
Esther Lofgren
Elle Logan
Meghan Musnicki
Taylor Ritzel
Mary Whipple
Vlag van Canada CAN Ashley Brzozowicz
Janine Hanson
Krista Guloien
Darcy Marquardt
Natalie Mastracci
Andréanne Morin
Cristy Nurse
Lesley Thompson
Rachelle Viinberg
Vlag van Nederland NED Chantal Achterberg
Claudia Belderbos
Carline Bouw
Sytske de Groot
Annemiek de Haan
Nienke Kingma
Roline Repelaer van Driel
Jacobine Veenhoven
Anne Schellekens

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

 Gastland
 Plaats  Land NOC Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië GBR 4 2 3 9
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland NZL 3 0 2 5
3 Vlag van Duitsland Duitsland GER 2 1 0 3
4 Vlag van Denemarken Denemarken DEN 1 1 1 3
5 Vlag van Tsjechië Tsjechië CZE 1 1 0 2
6 Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten USA 1 0 2 3
7 Vlag van Oekraïne Oekraïne UKR 1 0 0 1
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika RSA 1 0 0 1
9 Vlag van Australië Australië AUS 0 3 2 5
10 Vlag van Canada Canada CAN 0 2 0 2
11 Vlag van China China CHN 0 1 0 1
Vlag van Frankrijk Frankrijk FRA 0 1 0 1
Vlag van Italië Italië ITA 0 1 0 1
Vlag van Kroatië Kroatië CRO 0 1 0 1
15 Vlag van Griekenland Griekenland GRE 0 0 1 1
Vlag van Nederland Nederland NED 0 0 1 1
Vlag van Polen Polen POL 0 0 1 1
Vlag van Slovenië Slovenië SLO 0 0 1 1
Totaal 14 14 14 42

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]