Rudolf Harbig

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rudolf Harbig
Rudolf Harbig op een Duitse postzegel.
Volledige naam Rudolf Harbig
Geboortedatum 8 november 1913
Geboorteplaats Dresden
Overlijdensdatum 5 maart 1944
Overlijdensplaats Kirovohrad
Lengte 1,74 m
Gewicht 63 kg
Sportieve informatie
Discipline sprint, middellange afstand
Trainer/coach Woldemar Gerschler
Eerste titel Duits kampioen 800 m 1936
OS 1936
Extra Wereldrecordhouder 400 m 1939-1948, 800 m 1939-1955, 1000 m 1941-1946,
ex-wereldrecordhouder 4 x 800 m;
Europees recordhouder 400 m 1939-1955
Portaal  Portaalicoon   Atletiek

Rudolf (Rudi) Harbig (Dresden, 8 november 1913 - Kirovohrad, 5 maart 1944) was een Duitse middellangeafstandsloper. Op de Olympische Spelen van 1936 won Harbig de bronzen medaille op de 4 x 400 m estafette. In 1938 werd hij Europees kampioen op de 800 en de 4 x 400 m. Hij veroverde in totaal zeven nationale titels.[1]

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Start atletiekloopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

De start van de atletiekloopbaan van Harbig begon in 1934. In Duitsland, waar dat jaar de voorbereidingen van de Olympische Spelen in Berlijn waren begonnen, werden talloze sportevenementen georganiseerd om nieuw talent te ontdekken. In dat verband vond op 24 juni 1934 in Dresden de Dag van de Onbekende Sportman plaats. Harbig, die in zijn schooltijd al veel aan sport had gedaan, waaronder hardlopen, nam die dag deel aan de 800 m. Hij versloeg zijn tegenstanders in 2.04, een overwinning die nauwelijks door het publiek werd opgemerkt. Slechts één sportexpert was in de aspirant-loper geïnteresseerd, Woldemar Gerschler, het toenmalige hoofd van de olympische trainingsgemeenschap in Dresden, die Harbig gedurende zijn gehele race had geobserveerd en die vervolgens besloot om de jongeman te steunen en te verzorgen. Hij zorgde ervoor dat Harbig toetrad tot de olympische trainingsgemeenschap, nam hem op in het team van de Dresder SC en trainde hem daar fysiek, technisch en tactisch, daarbij gebruik makend van de toen nog weinig bekende intervaltraining.
Binnen enkele jaren werd Harbig door Gerschler gekneed tot een uitzonderlijke atleet, die in 1936 voor de eerste maal Duits kampioen werd op de 800 m en die vervolgens werd opgenomen in de Duitse olympische ploeg.

Twee jaar lang ongeslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Spelen in Berlijn veroverde Harbig samen met zijn landgenoten Helmut Hamann, Friedrich von Stülnagel en Harry Voigt brons op de 4 x 400 m estafette. Het leek het begin van een imposante carrière, die zijn top had moeten vinden op de Olympische Spelen van 1940 of 1944. Velen zijn ervan overtuigd, dat hij op een van deze Spelen zeker een gouden medaille zou hebben veroverd.[2] In de periode 1938-1940 won hij 55 achtereenvolgende wedstrijden op verschillende afstanden, met daarbij gouden medailles op de Europese kampioenschappen van Parijs in 1938 op de 800 m en de 4 x 400 m estafette.[1]

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Op 15 juli 1939 bereikte Harbig het hoogtepunt van zijn vorm, toen hij tijdens een landenwedstrijd van Duitsland tegen Italië in Milaan met een tijd van 1.46,6 een wereldrecord vestigde op de 800 m.[1] Hiermee liep hij in één keer 1,8 seconden af van de 1.48,4 die Sydney Wooderson een jaar eerder als wereldrecord had gevestigd. Harbigs record zou pas zestien jaar later met minder dan één seconde worden verbeterd door de Belgische atleet Roger Moens. Een maand later voegde hij daar een tweede wereldrecord aan toe, toen hij op de 400 m in een rechtstreeks duel aartsrivaal Mario Lanzi versloeg in 46,0 s.[1] Als wereldrecord zou deze tijd tot 1948 overeind blijven, maar als Europees record hield zijn prestatie het bijna even lang uit als zijn wereldrecord op de 800 m. Later voegde hij aan zijn palmares nog wereldrecords toe op de 1000 m en de 4 x 800 m estafette.

WO II-slachtoffer[bewerken | brontekst bewerken]

Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kreeg Harbig geen kans om te schitteren op de Spelen van 1940 of 1944. Bovendien werd hij zelf een van de slachtoffers. Op 5 maart 1944 sneuvelde hij als Oberfeldwebel aan het oostfront.

Omwille van zijn bijdragen aan de sport is het Rudolf-Harbig-Stadion in zijn geboortestad naar hem vernoemd.

Titels[bewerken | brontekst bewerken]

  • Europees kampioen 400 m - 1938
  • Europees kampioen 4 x 400 m - 1938
  • Duits kampioen 400 m - 1942
  • Duits kampioen 800 m - 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1941

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel Prestatie Datum Plaats
400 m 46,0 s (ex-WR) 12 augustus 1939 Frankfurt am Main
800 m 1.46,6 (ex-WR) 15 juli 1939 Milaan
1000 m 2.21,5 (ex-WR) 24 mei 1941 Dresden

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

400 m[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1942: Goud Duitse kamp. - 48,1 s

800 m[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1936: Goud Duitse kamp. - 1.54,1
  • 1936: 6e in serie OS - 1.56,8
  • 1937: Goud Duitse kamp. - 1.50,9 (NR)
  • 1938: Goud Duitse kamp. - 1.52,8
  • 1938: Goud EK - 1.50,6
  • 1939: Goud Duitse kamp. - 1.49,4 (NR)
  • 1940: Goud Duitse kamp. - 1.51,6
  • 1941: Goud Duitse kamp. - 1.54,0

4 x 400 m estafette[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1936: Brons OS - 3.11,8
  • 1938: Goud EK - 3.13,7
Zie de categorie Rudolf Harbig van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.