Rupes (planetaire geologie)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een rupes (meervoud: rupēs) is in de planetaire nomenclatuur een steile helling of lange klif die twee relatief vlakke gebieden met verschillende hoogtes scheidt, op het oppervlak van een buitenaards lichaam, zoals een planeet of maan.[1]

De term, die in het Latijn "klif" betekent, wordt gebruikt door de United States Geological Survey (USGS) en de International Astronomical Union (IAU) voor 88 structuren in het zonnestelsel, op de planeten Mars (26), Mercurius (39)[2] en Venus (7)[3], de Maan (8), de planetoïden Vesta (3) en Lutetia (2) en de satellieten van Uranus, Miranda (2) en Titania (1).

Hoe rupes gevormd worden, is sinds 2008 louter speculatief. Deformatie door de afkoeling van de korst van terrestrische planeten en grootschalige verplaatsing als gevolg van inslagen zijn de twee overheersende theorieën.[4]

Rupes op Mars[bewerken | brontekst bewerken]

Rupes op Mercurius[bewerken | brontekst bewerken]

De rupes op Mercurius werden genoemd naar beroemde schepen en vaartuigen van over de hele wereld.[2]

Rupes op Venus[bewerken | brontekst bewerken]

Rupes op Venus werden genoemd naar godinnen van de haard of het haardvuur uit verschillende mythologieën.[3]

Rupes op de Maan[bewerken | brontekst bewerken]