Naar inhoud springen

Aangezichtsverlamming van Bell: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 6: Regel 6:
| DiseasesDB =
| DiseasesDB =
| ICD10 =
| ICD10 =
| ICD9 = {{ICD9|351}}
| ICD9 = {{ICD9|351.0}}
| ICDO =
| ICDO =
| DSMIV =
| DSMIV =

Versie van 27 feb 2012 17:22

Esculaap
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Aangezichtsverlamming van Bell
Diagram van een gezicht met Bellse parese.
Coderingen
ICD-9 351.0
eMedicine plastic/522
standaarden
NHG-standaard D005158/samenvatting
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

De aangezichtsverlamming van Bell, ook wel Bellse parese genoemd, is een plotseling optredende perifere verlamming van de zevende hersenzenuw, de nervus facialis, de belangrijkste motorische aangezichtszenuw.

Dit is niet zeldzaam en kan op elke leeftijd optreden. De patiënt merkt bijvoorbeeld bij het opstaan dat zijn gezicht scheef is; een mondhoek hangt naar beneden, en het oog aan die kant kan niet goed worden gesloten. (Als alleen de mond aangedaan is wijst dit op een centrale parese, meestal door een CVA, een heel ander ziektebeeld) Soms bestaat er ook wat oorpijn aan de aangedane zijde. Breed grijnzen lukt niet symmetrisch, evenmin als fluiten. Bij de ogen dichtknijpen lukt dit aan de aangedane zijde niet, en de oogbol rolt zichtbaar naar boven. Ook fronsen leidt tot een asymmetrisch beeld.

Over de oorzaak bestaan vele theorieën. Sommigen wijten het aan een infectie met een herpesvirus. Een ontsteking door Borrelia burgdorferi, de verwekker van de lymeziekte, komt wel eens voor. Hierop moet worden getest omdat deze oorzaak goed behandelbaar is.

De 'echte' Bellse parese, dat wil zeggen: een zonder duidelijke oorzaak, wordt veelal behandeld met corticosteroiden in vrij hoge dosering, wat de kans op volledige genezing iets vergroot[1]; en met antivirale middelen tegen herpesvirussen, waarvan nooit is aangetoond dat het enig verschil maakt. Vroeger werd er ook wel een decompressie-operatie uitgevoerd van de zenuw waar deze door het benige kanaal in de schedel loopt, eveneens zonder bewezen effect.

In alle gevallen moet er gezorgd worden dat het oog dat niet goed kan worden gesloten niet uitdroogt, door zalf en zo nodig ook door afdekkende verbanden.

Het spontane beloop is vrij gunstig: in 75 - 85 % van de gevallen een volledig herstel in enkele weken tot maanden. Bij de overige 15-25% treedt meestal wel een aanzienlijke verbetering op maar geen volledig herstel. Pas na 9 maanden kan in het algemeen de eindtoestand en de mate van genezing worden beoordeeld.

Beroemdheden met de aangezichtsverlamming van Bell

Dit is een lijst van beroemde personen die de aangezichtsverlamming van Bell hebben of hebben gehad: