1,2-difluorbenzeen
| 1,2-difluorbenzeen | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van 1,2-difluorbenzeen
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C6H4F2 | |||
| IUPAC-naam | 1,2-difluorbenzeen | |||
| Andere namen | o-difluorbenzeen | |||
| Molmassa | 114,10 g/mol | |||
| SMILES | C1=CC=C(C(=C1)F)F
| |||
| InChI | 1S/C6H4F2/c7-5-3-1-2-4-6(5)8/h1-4H
| |||
| CAS-nummer | 367-11-3 | |||
| PubChem | 9706 | |||
| Wikidata | Q425257 | |||
| Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||
| ||||
| H-zinnen | H225 | |||
| EUH-zinnen | geen | |||
| P-zinnen | P210 | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Aggregatietoestand | vloeibaar | |||
| Kleur | kleurloos | |||
| Dichtheid | 1,158 g/cm³ | |||
| Smeltpunt | -34 °C | |||
| Kookpunt | 92 °C | |||
| Oplosbaarheid in water | 1,14 g/L | |||
| Goed oplosbaar in | benzeen, dichloormethaan | |||
| Onoplosbaar in | water | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
1,2-difluorbenzeen is een organische verbinding met als brutoformule C6H4F2. Het is een van de drie isomere difluorbenzenen: de andere zijn 1,3-difluorbenzeen en 1,4-difluorbenzeen. In zuivere toestand komt de stof voor als een kleurloze vloeistof, die nagenoeg niet oplosbaar is in water.
Synthese[bewerken | brontekst bewerken]
1,2-difluorbenzeen kan bereid worden door behandeling van fluorbenzeen met fluorgas. Daarbij worden ook de isomere difluorbenzenen gevormd, voornamelijk 1,4-difluorbenzeen.
Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]
1,2-difluorbenzeen wordt gebruikt als oplosmiddel in elektrochemische analysen van transitiemetaalcomplexen. Daartoe heeft het de ideale eigenschappen: 1,2-difluorbenzeen is relatief chemisch inert, zwak coördinerend en heeft een voldoende hoge diëlektrische constante ( = 13,8 bij 28°C) om een breed gamma aan elektrolyten en zouten te kunnen oplossen.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|