Acanthocercus
Acanthocercus | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||||||
Blauwkeelagame, koppeltje met het mannetje boven. | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||||
Acanthocercus Fitzinger, 1843 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||||||
Acanthocercus op ![]() | |||||||||||||||||
|
Acanthocercus is een geslacht van hagedissen uit de familie agamen (Agamidae).
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Leopold Fitzinger in 1843. Er zijn dertien soorten, inclusief de pas in 2012 beschreven soort Acanthocercus branchi. Veel soorten behoorden eerder tot andere geslachten, zoals Agama, Stellio en Laudakia.[1]
De wetenschappelijke geslachtsnaam Acanthocercus betekent vrij vertaald 'doornstaart'; Acantho- = doorn en cercus = staart.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]Alle soorten komen voor in Afrika en het Midden-Oosten en leven in de landen Angola, Botswana, Congo-Kinshasa, Djibouti, Eritrea, Ethiopië, Jemen, Kenia, Malawi, Mozambique, Namibië, Oeganda, Oman, Saoedi-Arabië, Somalië, Swaziland, Tanzania, Zambia, Zimbabwe en Zuid-Afrika.[1] De blauwkeelagame heeft het grootste verspreidingsgebied en is ook de bekendste soort van het geslacht; deze hagedis komt zuidelijk voor tot in Zuid-Afrika en westelijk tot Angola en Namibië.
De habitat bestaat uit rotsige omgevingen, maar ook in savannen en in bossen komen verschillende soorten voor.[2] Van de blauwkeelagame (Acanthocercus atricollis) is bekend dat de dieren familiegroepen vormen rond grote bomen.[3]
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan vijf soorten een beschermingsstatus toegewezen. Al deze soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC).[2]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Referenties
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Acanthocercus.
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Acanthocercus - IUCN Red List.
- ↑ Graham Alexander en John Marais (2007). A Guide to the Reptiles of Southern Africa. Struik Nature, Pagina 194-197. ISBN 978 1 77007 386 9.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database - Acanthocercus - Website Geconsulteerd 19 maart 2025