Fred De Bruyne
| Fred De Bruyne | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Fred De Bruyne (1954)
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Volledige naam | Alfred De Bruyne | |||
| Geboortedatum | 21 oktober, 1930 | |||
| Geboorteplaats | .svg){kind=small} Berlare, België
| |||
| Overlijdensdatum | 4 februari, 1994 | |||
| Overlijdensplaats | Seillans, Frankrijk | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline(s) | Weg | |||
| Ploegen | ||||
| 1953 1956 1957 - 1958 1959 1960 1961 - 1961 |
Mercier-Hutchinson Mercier-BP-Hutchinson Carpano-Coppi Peugeot-BP-Dunlop Carpano Baratti-Milano | |||
| Beste prestaties | ||||
| Milaan-San Remo | 1e (1956) | |||
| Ronde van Vlaanderen | 1e (1957) | |||
| Parijs-Roubaix | 1e (1957) | |||
| Luik-Bastenaken-Luik | 1e (1956, 1958, 1959) | |||
| Ronde van Lombardije | 2e (1955) | |||
| Ronde van Italië | 16e (1958) | |||
| Ronde van Frankrijk | 17e (1955) 6 etappezeges | |||
| WK op de weg | 5e (1956, 1957) | |||
| ||||
Alfred De Bruyne (Berlare, 21 oktober 1930 – Seillans (Frankrijk), 4 februari 1994) was een Belgisch wielrenner en sportjournalist.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]In 1947 werd De Bruyne wielrenner. Hij won drie keer Luik-Bastenaken-Luik en verder enkele belangrijke klassiekers, zoals Milaan-San Remo, Parijs-Nice (2x) en Parijs-Roubaix. Van 1956 tot en met 1958 werd hij driemaal op rij eerste in de Challenge Desgrange-Colombo, de voorloper van de Super Prestige, een regelmatigheidsklassement in het wielerseizoen.
Op de weg waren Rik Van Steenbergen en Rik Van Looy zijn grootste concurrenten. Op de baan waren De Bruyne en van Steenbergen kompanen. Zij zegevierden in de zesdaagse van Gent zowel in 1956 als 1957.
Na een zwaar verkeersongeval in 1960 beëindigde hij zijn wielerloopbaan. Hij werd sportjournalist bij de BRT-televisie van 1961 tot 1977. Zijn reportages werden erg gewaardeerd in Vlaanderen en delen van Nederland, en lange tijd was hij de belangrijkste Belgische wielerreporter op het scherm. Na zestien jaar werd zijn contract echter niet verlengd, waarna hij de eer aan zichzelf hield en ontslag nam.
Vanaf 1978 werd hij ploegleider bij verschillende wielerploegen. In zijn eerste jaar werd Michel Pollentier tijdens de Ronde van Frankrijk betrapt op dopingfraude. Meer plezier beleefde De Bruyne als ploegleider van de DAF Trucks ploeg. Kopman Hennie Kuiper won onder zijn leiding onder andere de Ronde van Vlaanderen.
De laatste jaren van zijn leven woonde De Bruyne in de Franse Provence. Hij publiceerde 4 boeken met biografieën van wielrenners en een boek met zijn memoires. Hij overleed op 63-jarige leeftijd na een slepende ziekte. In zijn woonplaats Seillans is een plein naar hem vernoemd. Er werd ook in Berlare een straat naar hem genoemd.
Belangrijkste overwinningen
[bewerken | brontekst bewerken]1954
- 8e etappe Ronde van Frankrijk
- 13e etappe Ronde van Frankrijk
- 22e etappe Ronde van Frankrijk
1955
1956
- Milaan-San Remo
- Luik-Bastenaken-Luik
- Parijs-Nice
- 1e etappe Ronde van Frankrijk
- 6e etappe Ronde van Frankrijk
- 10e etappe Ronde van Frankrijk
1957
- Ronde van Vlaanderen
- Parijs-Roubaix
- Parijs-Tours
- Sassari-Cagliari
1958
- Luik-Bastenaken-Luik
- Parijs-Nice
1959
1961
Belangrijkste ereplaatsen
[bewerken | brontekst bewerken]- 2e in Parijs-Tours
- 2e in de Ronde van Lombardije
- 3e in de Midi Libre
- 2e in Parijs-Roubaix
- 4e in Parijs-Tours
- 5e in Bordeaux-Parijs
- 5e in het Wereldkampioenschap op de weg
- 2e in Milaan-San Remo
- 2e in Milaan-Turijn
- 4e in Parijs-Brussel
- 5e in het Wereldkampioenschap op de weg
- 2e in Parijs-Tours
- 3e in Gent-Wevelgem
- 4e in Parijs-Brussel
- 4e in de Waalse Pijl
- 2e in de Omloop Het Volk
- 5e in Bordeaux-Parijs
- 5e in de Ronde van Sardinië
Resultaten in voornaamste wedstrijden
[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
Ploegen
[bewerken | brontekst bewerken]| Periode | Ploegnaam |
|---|---|
| 1953-1955 | Mercier-Hutchinson |
| 1956 | Mercier-BP-Hutchinson |
| 1957 | Carpano-Coppi |
| 1958 | Carpano |
| 1959 | Peugeot-BP-Dunlop |
| 1960 | Carpano |
| 1961 | Baratti-Milano |
Boeken van Fred De Bruyne
[bewerken | brontekst bewerken]- Rik Van Steenbergen, Mechelen 1963
- Rik Van Looy, Mechelen 1963
- Patrick Sercu, Borgerhout 1965
- Peter Post, Borgerhout 1965
- De memoires van Fred De Bruyne, Berchem 1978