Ancel Keys

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ancel Keys
Ancel Keys
Ancel Keys
Algemene informatie
Land Verenigde Staten van Amerika
Geboortedatum 26 januari 1904
Geboorteplaats Colorado Springs
Overlijdensdatum 20 november 2004
Overlijdensplaats Minneapolis
Werk
Beroep voedingsdeskundige, fysioloog, arts
Werkveld voedingsmiddel, geneeskunde, hart- en vaatziekte, nutritional epidemiology, volksgezondheid
Werkgever(s) Universiteit van Minnesota
Bekende werken Seven Countries Study
Studie
School/universiteit Universiteit van Californië - Berkeley, King's College, Scripps Institution of Oceanography
Academische graad Doctor of Philosophy
Religie
Religie atheïsme
Familie
Echtgenoot Margaret Keys
Moeder Carolyn Emma Keys
Persoonlijk
Woonplaats Minneapolis, Pioppi
Talen Engels
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie hier bewerken.

Ancel Benjamin Keys (Colorado Springs, 26 januari 1904 - Minneapolis, 20 november 2004) was een Amerikaans wetenschapper die de invloed bestudeerde van voeding op de gezondheid. Hij is vooral bekend door zijn onderzoek naar de invloed van voeding op hart- en vaatziekten. Zijn naam is ook verbonden met het K-rantsoen (Engels: K-ration) dat in 1944 het dagrantsoen vormde voor de luchttroepen van de geallieerden.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Keys behaalde in 1925 een diploma economie en politieke wetenschappen aan de Universiteit van Berkeley, en in 1929 een doctoraat biologie en oceanografie aan de Universiteit van San Diego. In 1938 behaalde hij een tweede doctoraat in de fysiologie aan de universiteit van Cambridge in Massachusetts. Van 1934 tot 1936 was hij assistent-professor aan de Harvard-universiteit en in 1937 aan de Universiteit van Minnesota. Aan die laatste universiteit stichtte hij een onderzoekscentrum naar fysiologische hygiëne, waar hij directeur bleef tot het einde van zijn carrière in 1975. Hij was de wetenschapper die in 1972 de waarden van de BMI, ook bekend als Quetelet-index, koppelde aan een mager, gezond of te zwaar lichaam[1].

Na zijn pensioen woonde hij in Italië aan de kust van Cilento te Pioppi, een vissersdorp. Hier bleef hij meerdere decennia.

Keys stierf in Minneapolis, twee maanden voor hij 101 zou worden.

Keys stond op het titelblad van Time in januari 1961.

Onderzoek naar uithongering[bewerken | brontekst bewerken]

In 1944 startte onder leiding van Keys The Minnesota Starvation Experiment, waarbij 36 gezonde jongemannen, allen dienstweigeraars, zich gedurende een jaar vrijwillig lieten uithongeren, met als motto: 'Will you starve that they be better fed?' Het Amerikaanse leger wilde namelijk onderzoeken hoe het de hongerende bevolking in Europa zo snel mogelijk weer op de been kon krijgen.[2][3]

Zevenlandenstudie[bewerken | brontekst bewerken]

In 1956 zette Keys een epidemiologische langetermijnstudie op om systematisch het verband te onderzoeken tussen levenswijze, voeding, cardiovasculaire ziekte en beroerte. De studie volgde meer dan twaalfduizend mannen uit diverse populaties gedurende meer dan vijftig jaar.

Door een eerdere studie in Napels in de jaren 1950 had Keys geobserveerd dat hartziekte alleen de rijke Napolitanen trof, die een voeding rijker aan vlees hadden dan de gewone bevolking.[4]

In de zogenaamde zevenlandenstudie vergeleek hij eetgewoontes in zeven verschillende landen.[5][6] Deze studie wordt vaak geciteerd als het bewijs dat cholesterol gelinkt is aan hart- en vaatziekten. De landen waren Griekenland, Finland, Nederland, Verenigde Staten, Joegoslavië, Japan, Italië.[7]

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) Ancel Keys, Josef Brozek en Austin Henschel, The Biology of Human Starvation, 2 dln., 1950
  • (en) Ancel en Margaret Keys, Eat Well and Stay Well, 1959 (heruitgave: How to Eat Well and Stay Well. The Mediterranean Way, 1975)
  • (en) Ancel Keys, Indices of relative weight and obesity (Journal of Chronical Diseases, July 1st 1972)

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) Todd Tucker, The Great Starvation Experiment. The Heroic Men Who Starved So That Millions Could Live, 2006. ISBN 9780743270304
  • (en) Jean‐Pierre Montani, "Ancel Keys: The Legacy of a Giant in Physiology, Nutrition, and Public Health" in: Obesity Reviews, 2021. DOI:10.1111/obr.13196

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Keys, Ancel, Indices of relative weight and obesity (1 juli 1972).
  2. Hongeren voor Holland, Andere Tijden. Gearchiveerd op 29 september 2020.
  3. Hongeren voor Holland, Andere Tijden. Gearchiveerd op 5 maart 2021.
  4. António José Marques da Silva, La diète méditerranéenne. Discours et pratiques alimentaires en Méditerranée (vol. 2), L'Harmattan, Paris, 2015 ISBN 978-2-343-06151-1, p. 49-51. Gearchiveerd op 11 juli 2021.
  5. (en) « Coronary heart disease in seven countries » Circulation 1970;41(4, Suppl.):1-211. PMID 5442782
  6. (en) Zevenlandenstudie webpagina
  7. De 7 landen waar data werd verzameld. Gearchiveerd op 1 november 2021.
Zie de categorie Ancel Keys van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.