Angelarctocyon
| Angelarctocyon Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Eoceen (circa 38 Ma) | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Bovenste gebit van Angelarctocyon australis | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Angelarctocyon Tomiya & Tseng, 2016 | |||||||||||
| Typesoort | |||||||||||
| Angelarctocyon australis | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
| |||||||||||
Angelarctocyon is een geslacht van uitgestorven roofdieren uit de familie van de beerhonden (Amphicyonidae). Dit dier leefde tijdens het Laat-Eoceen in Noord-Amerika. De typesoort is Angelarctocyon australis (synoniem Miacis australis)
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
Angelarctocyon werd aanvankelijk beschreven als Miacis australis. Inmiddels zijn diverse voormalige Miacis-soorten hernoemd tot afzonderlijke geslachten. Hetzelfde gebeurde in 2016 bij herevaluatie van het fossiele materiaal van Miacis australis.
Fossiele vondsten[bewerken | brontekst bewerken]
Fossielen van Angelarctocyon zijn gevonden in Chambers Tuffs in Texas en de Galisteo-formatie in New Mexico en dateren uit het Vroeg-Duchesnean, ongeveer 38 miljoen jaar geleden. In Chambers Tuffs zijn ook resten van de verwante Gustafsonia gevonden die iets later tijdens het Chadronian leefde. Het fossiel uit de Galisteo-formatie werd aanvankelijk beschouwd als behorend tot Uintacyon.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Angelarctocyon was een van de kleinste en vroegste beerhonden.
Bronnen, noten en/of referenties
|