Antarctische aalscholver
| Antarctische aalscholver IUCN-status: Niet geëvalueerd | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Leucocarbo bransfieldensis (Murphy, 1936) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Antarctische aalscholver op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De Antarctische aalscholver (Leucocarbo bransfieldensis, synoniem: Phalacrocorax bransfieldensis) is een vogel uit de familie Phalacrocoracidae (Aalscholvers). Dit taxon wordt ook wel beschouwd als een ondersoort van de keizeraalscholver (L. atriceps).
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De lichaamslengte bedraagt 77 cm, de spanwijdte 124 cm en het gewicht 2,5 tot 3 kg.
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
Het voedsel bestaat voornamelijk uit vis en schaaldieren.
Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]
Deze soort broedt bovenop kliffen en rotsen in kegelvormige nesten of platgemaakte hopen zeewier, mos, gras, guano en modder. De vogel legt 2 tot 3 eieren in oktober of november die door beide ouders wordt uitgebroed. Na 40 tot 45 dagen zijn de jonge vogels zelfstandig.
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Deze soort komt voor op de Zuidelijke Shetlandeilanden en Antarctica.
Status[bewerken | brontekst bewerken]
BirdLife International beschouwt dit als een ondersoort van de keizeraalscholver en die heeft de status niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
| Bronnen, noten en/of referenties |