Naar inhoud springen

Arie van der Vlis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door AGL (overleg | bijdragen) op 15 mrt 2020 om 23:18.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Arie van der Vlis
Arie van der Vlis
Bijnaam De Lachende generaal
Geboren 20 augustus 1940
Leeuwarden
Land/zijde Vlag van Nederland Nederland
Onderdeel Koninklijke Landmacht
Dienstjaren 1958-1994
Rang Generaal
Eenheid Verbindingsdienst
Bevel Chef-Defensiestaf
(1992-1994)
Onderscheidingen zie lijst
Ander werk Adjudant in buitengewone dienst van H.M de Koningin

Adrianus Kornelis (Arie) van der Vlis (Leeuwarden, 20 augustus 1940) is een Nederlands bestuurder en een generaal b.d. van de Verbindingsdienst. Vanwege zijn uitstraling wordt hij door vele militairen De Lachende generaal genoemd.

Militaire loopbaan

Arie van der Vlis werd tijdens de Tweede Wereldoorlog geboren als zoon van Kornelis van der Vlis. Hij startte in 1958 zijn militaire carrière als cadet op de Koninklijke Militaire Academie te Breda, waarna hij in 1961 slaagde en benoemd werd tot tweede luitenant. Het jaar dat er daarna volgde werd hij pelotonscommandant van de verbindingsdienst. Jaren daarna volgde hij cursussen op de Krijgsschool (1971 tot 1973) te Den-Haag, Camberly in Groot-Brittannië (1973) en op het US Army War College in de VS (1983). Hierna volgde de benoeming van commandant van het 11e bataljon verbindingstroepen in Schaarsbergen. In 1985 werd hij brigadegeneraal en commandant van de 12e panserinfanteriebrigade in Nunspeet. Twee jaar later volgde de bevordering tot generaal-majoor en benoeming tot plaatsvervangend bevelhebber der Landstrijdkrachten, tevens inspecteur Reserve Personeel KL en drie jaar later commandant van het 1e Legerkorps in de rang van luitenant-generaal. Op 14 mei 1992 volgde zijn bevordering tot generaal (4 sterren) en benoeming tot chef-Defensiestaf. In zijn functie als CDS kreeg hij in 1993 te maken met het besluit van de Nederlandse regering om Nederlandse militairen van de Luchtmobiele Brigade te sturen naar het voormalige Joegoslavië in Srebrenica, terwijl hijzelf tegen Peace Keeping was, omdat de Luchtmobiele Brigade naar zijn mening te licht bewapend was en niet goed voorbereid op de missie die in 1995 dramatisch uitliep op de Val van Srebrenica.

In augustus 1994 legde van der Vlis zijn functie als CDS neer, omdat hij zich niet kon vinden in het nieuwe regeerakkoord van het nieuwe kabinet-Kok I (Paars I). Bij zijn afscheid werd hij benoemd tot adjudant in buitengewone dienst van H.M de Koningin. In die functie heeft hij met een aantal andere vlagofficieren de dodenwacht gehouden bij Prins Claus, prinses Juliana en prins Bernhard. Ook na zijn militaire carrière geeft van der Vlis op radio en tv zijn visie op de militaire wereld.

Persoonlijk

Van der Vlis is weduwnaar en heeft drie kinderen en acht kleinkinderen. Zijn grootste hobby is modeltreinen.[1]

Bestuursfuncties

Van der Vlis bekleedt/bekleedde diverse bestuursfuncties waaronder:

  • lid Nederlands instituut voor Internationale betrekkingen
  • lid Adviesraad Internationale Vraagstukken
  • lid Koninklijke Vereniging ter Beoefening van de Krijgswetenschap
  • voorzitter Raad van Toezicht Legermuseum te Delft (2003-2010)
  • voorzitter Nationaal Comité Herdenking Capitulatie 1940 Wageningen (1995-2001)
  • lid Comité van Aanbeveling Stichting Taptoe Katwijk

Onderscheidingen

Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw
Onderscheidingsteken voor Langdurige Dienst als Officier, cijfer XXX
Vierdaagsekruis
Kruis van Verdienste van de Koninklijke Vereniging van Nederlandse Reserve-Officieren
Kruis voor de Tweedaagse Militaire Prestatietocht
Commandeur in de Legion of Merit van Amerika
Grootofficier in de Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland

Onderscheidingsteken Hogere Militaire Vorming (HMV) ('Gouden zon‘)

Voorganger:
P.J. Graaff
Chef-Defensiestaf
1992-1994
Opvolger:
H.G.B. van den Breemen