Austin Powers: The Spy Who Shagged Me
| Austin Powers: The Spy Who Shagged Me | ||||
|---|---|---|---|---|
| (Filmposter op en.wikipedia.org) | ||||
| Regie | Jay Roach | |||
| Producent | Suzanne Todd Jennifer Todd Demi Moore Eric McLeod John Lyons Mike Myers | |||
| Scenario | Michael McCullers Mike Myers | |||
| Hoofdrollen | Mike Myers Heather Graham Michael York Robert Wagner Seth Green Elizabeth Hurley | |||
| Muziek | George S. Clinton | |||
| Montage | Debra Neil-Fisher Jon Poll | |||
| Cinematografie | Ueli Steiger | |||
| Productiebedrijf | Eric's Boy Moving Pictures Team Todd Lyons/Myers Productions | |||
| Distributie | New Line Cinema | |||
| Première |  8 juni 1999 9 september 1999.svg){kind=small} 3 november 1999
| |||
| Genre | Komedie | |||
| Speelduur | 95 minuten | |||
| Taal | Engels | |||
| Land | Verenigde Staten
| |||
| Budget | 33 miljoen US$ | |||
| Opbrengst | 312 miljoen US$ | |||
| Voorloper | Austin Powers: International Man of Mystery (1997) | |||
| Vervolg | Austin Powers in Goldmember (2002) | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| MovieMeter-profiel | ||||
| ||||
Austin Powers: The Spy Who Shagged Me is een Amerikaanse filmparodie uit 1999 onder regie van Jay Roach. De productie is het tweede deel uit een reeks satires op James Bond en werd in 1997 voorgegaan door Austin Powers: International Man of Mystery. Austin Powers 3: Goldmember volgde in 2002.
Austin Powers: The Spy Who Shagged Me werd genomineerd voor de Academy Award voor beste grime. Meer dan vijftien filmprijzen werden de productie daadwerkelijk toegekend, waaronder een American Comedy Award (voor komiek Mike Myers, die meerdere hoofdrollen speelt) en een Grammy Award voor Madonna's nummer Beautiful Stranger.
Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]
Dr. Evil (Mike Myers) heeft een tijdmachine uitgevonden waarmee hij Austin Powers' (eveneens Myers) 'mojo' (zijn seksuele verlangen) steelt. Powers gaat met een tijdmachine terug naar de jaren 60 (Swinging Sixties) om zijn mojo terug te halen. Ondertussen ontmoet hij zijn nieuwe liefde Felicity Shagwell (Heather Graham).
Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]
- Mike Myers - Austin Powers / Dr. Evil / Fat Bastard
- Heather Graham - Felicity Shagwell
- Michael York - Basil Exposition
- Robert Wagner - Number Two
- Rob Lowe - Number Two, jaren 60-versie
- Seth Green - Scott Evil
- Mindy Sterling - Frau Farbissina
- Verne Troyer - Mini-Me
- Elizabeth Hurley - Vanessa
- Gia Carides - Robin Swallows
- Oliver Muirhead - Britse Colonel
- Muse Watson - KKK-lid
- Will Ferrell - Mustafa
- Kristen Johnston - Ivana Humpalot
- Tim Robbins - President
- Fred Willard - Missiecommandant
Stemmen[bewerken | brontekst bewerken]
- Jon Van Eerd (Nederlands) - Austin Powers / Dr. Bad / Fat Bastard
- Elaine Hakkaart (Nederlands) / Aline Goffin (Vlaams) - Felicity Shagwell
- Eddy Zoëy (Nederlands) / Jos Dom (Vlaams) - Basil Exposition
- Peter Paul Muller (Nederlands) / Wim Opbrouck (Vlaams) - Number Zwee / Britse Colonel / President
- Huub Dikstaal (Nederlands) / Tom Van Dyck (Vlaams) - Number Zwee, jaren 60-versie
- Frans van Deursen / Tom Van Dyck (Vlaams) - Scott Bad
- Katja Schuurman (Nederlands ) / Roos van Acker (Vlaams) - Frau Farbissina / Vanessa / Ivana
- Verne Troyer (Nederlands / Vlaams) - Mini-Me
- Elise Fennis (Nederlands) / Roos van Acker (Vlaams) - Robin Swallows
- Muse Watson (Nederlands / Vlaams) - KKK-lid
- Reindeer van der Naalt (Nederlands) Chris van den Durpel (Vlaams) - Mustafa
- Jan Nonhof (Nederlands) / Ian Thomas Hoelen (Vlaams) - Missiecommandant
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
- Het lied Beautiful Stranger van Madonna is afkomstig van de soundtrack. In de begeleidende videoclip zijn Mike Myers en Michael York te zien.
- Burt Bacharach, Elvis Costello, Woody Harrelson, Willie Nelson, Rebecca Romijn en Jerry Springer verschijnen in de film als zichzelf.
- De titel van de film is een parodie op de James Bondtitel The Spy Who Loved Me.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 