Benitoiet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Benitoiet
Benitoiet
Mineraal
Chemische formule BaTi(Si3O9)
Kleur blauw, glauwgrijs, kleurloos
Streepkleur wit
Hardheid 6 - 7
Glans glasglans
Kristaloptiek
Kristalstelsel Hexagonaal
Brekingsindices Ne 1,800 tot 1,804, No 1,756 - 1,757
Dubbele breking 0,047
Dispersie 0,044
Fluorescentie sterk blauw
Luminescentie intensief blauw
Pleochroïsme sterk dichroisme
Overige eigenschappen
Veredeling niet bekend
Vergelijkbare mineralen saffier, cordieriet, indigoliet
Bijzondere kenmerken geen
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Het mineraal benitoiet is een barium-titaniumsilicaat met de chemische formule BaTiSi3O9. Het behoort tot de cyclosilicaten.

Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]

Het mineraal benitoiet is genoemd naar de eerste vindplaats in 1907 in het gebied van San Benito Country Californië, waar het mineraal voor het eerst beschreven werd.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Het doorzichtig tot doorschijnend kleurloze, witte, roze, paarse of blauwe benitoiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en een slechte splijting volgens het kristalvlak [1011]. De gemiddelde dichtheid is 3,6 en de hardheid is 6 tot 6,5. Het kristalstelsel is hexagonaal en het mineraal is niet radioactief.

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

Het zeldzame benitoiet komt voor in natrolietaders die serpentijnhoudende groenschisten doorsnijden. De typelocatie is de Benitoiet edelsteenmijn langs de San Benito rivier in Californië, Verenigde Staten, het vormt 1 cm grote kristallen. Een andere vindplaats van benitoieten van edelsteenkwaliteit is Nieuw-Zeeland. In de collectie van het Smithsonian Institute in Washington D.C. bevindt zich een geslepen steen van 7,80 karaat.

Bewerking[bewerken | brontekst bewerken]

Facetslijpsel.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Benitoite van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.