Naar inhoud springen

Bermooievaarsbek

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bermooievaarsbek
Bermooievaarsbek
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (planten)
Stam:Embryophyta (landplanten)
Klasse:Spermatopsida (zaadplanten)
Clade:Bedektzadigen
Clade:'Nieuwe' tweezaadlobbigen
Clade:Rosiden
Orde:Geraniales
Familie:Geraniaceae (ooievaarsbekfamilie)
Geslacht:Geranium (ooievaarsbek)
Soort
Geranium pyrenaicum
Burm.f. (1759)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Bermooievaarsbek op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Bermooievaarsbek (Geranium pyrenaicum) is een vaste plant uit de ooievaarsbekfamilie (Geraniaceae).

De plant wordt 20–60 cm hoog met aan de stengels naar boven toe steeds meer klierharen die er bij ouder worden vaak afslijten. De bladeren zijn rondachtig en vijf of meermaal tot de helft of tot twee derde ingesneden. De bermooievaarsbek bloeit van mei tot de herfst met tot 1-2 cm grote paarse, rode, rose of soms blauwe of witte bloemen. Ze staan in een losse bloeiwijze met twee bij elkaar. De vijf bloembladen zijn diep ingesneden en de vijf kelkbladen zijn 4–5 mm lang. De vrucht is een dopvrucht.

Bermooievaarsbek heeft een voorkeur voor zonnige open standplaatsen. Ze komt voor in ruderaal terrein, zoals open grond in bermen, rivierdijken en spoordijken. De plant voelt zich ook thuis in verstedelijkt gebied.

De plant komt van nature voor in West-Europa en Azië. In Nederland komt de plant algemeen voor, ze is er in de negentiende eeuw ingeburgerd. In België is de soort vrij algemeen in de Leemstreek, het Maasgebied en het kustgebied, elders zeldzaam.[1]

Blad van bermooievaarsbek
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Geranium pyrenaicum op Wikimedia Commons.