Bermooievaarsbek
| Bermooievaarsbek | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Geranium pyrenaicum Burm.f. (1759) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Bermooievaarsbek op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Bermooievaarsbek (Geranium pyrenaicum) is een vaste plant uit de ooievaarsbekfamilie (Geraniaceae).
Determinatie
[bewerken | brontekst bewerken]De plant wordt 20–60 cm hoog met aan de stengels naar boven toe steeds meer klierharen die er bij ouder worden vaak afslijten. De bladeren zijn rondachtig en vijf of meermaal tot de helft of tot twee derde ingesneden. De bermooievaarsbek bloeit van mei tot de herfst met tot 1-2 cm grote paarse, rode, rose of soms blauwe of witte bloemen. Ze staan in een losse bloeiwijze met twee bij elkaar. De vijf bloembladen zijn diep ingesneden en de vijf kelkbladen zijn 4–5 mm lang. De vrucht is een dopvrucht.
Ecologie
[bewerken | brontekst bewerken]Bermooievaarsbek heeft een voorkeur voor zonnige open standplaatsen. Ze komt voor in ruderaal terrein, zoals open grond in bermen, rivierdijken en spoordijken. De plant voelt zich ook thuis in verstedelijkt gebied.
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]De plant komt van nature voor in West-Europa en Azië. In Nederland komt de plant algemeen voor, ze is er in de negentiende eeuw ingeburgerd. In België is de soort vrij algemeen in de Leemstreek, het Maasgebied en het kustgebied, elders zeldzaam.[1]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- Flora van Nederland; videodeterminatie ooievaarsbek
- ↑ Bermooievaarsbek verspreiding NDFF Verspreidingsatlas
· 
· 
