Rotsooievaarsbek
Rotsooievaarsbek | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||||
Geranium macrorrhizum L. (1753) | |||||||||||||||||||
Meeeldraden zijn eerder rijp dan de stempel | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||||
Rotsooievaarsbek op Wikispecies | |||||||||||||||||||
|
De rotsooievaarsbek (Geranium macrorrhizum) is een vaste plant uit de ooievaarsbekfamilie (Geraniaceae).
Determinatie
[bewerken | brontekst bewerken]De rotsooievaarsbek heeft rechtopstaande stengels van 20–50 cm en vormt ongeveer 10 cm lange wortelstokken. De stengel is bedekt met korte klierharen en lange gewone haren. De zeer lang gesteelde, 10 cm grote bladeren zijn handdelig en hebben een vijf- tot zeshoekige omtrek. Op de met klierharen dichtbehaarde bladeren komen ook verspreid lange haren voor.
De tot 18 mm grote, karmijnrode bloemen zijn aan de basis behaard. De meeldraden zijn eerder rijp dan de stempel. De bloeitijd loopt van mei tot augustus.
De kluisvrucht met snavel is tot 6 cm lang.
Ecologie
[bewerken | brontekst bewerken]Ze groeit op 200–1700 m hoogte op stenige, kalkrijke grond en in rotsvegetatie.
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]Rotsooievaarsbek is inheems in het zuidwesten en zuiden van de Alpen, de Balkan en de Apennijnen.
Gebruik als sierplant
[bewerken | brontekst bewerken]De plant wordt vaak als bodembedekker gebruikt. Er zijn cultivars met witroze tot karmijnrode bloemen. De bladeren geven bij aanraking een sterke, aromatische geur af.
De farmacie gebruikt de uit de plant gewonnen Zdravec-olie.
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Gunter Steinbach (Hrsg.): Alpenblumen (Steinbachs Naturführer). Mosaik Verlag GmbH, München 1996, ISBN 3-576-10558-1.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Steckbrief. (deutsch)
- Eintrag in Plants for a Future. (engl.)
- Steckbrief.
- GRIN database.