Airbus A220
Airbus A220
| ||||
| ||||
| Fabrikant | Bombardier (Airbus) | |||
| Type(s) | Airbus A220-100 / Airbus A220-300 | |||
| Stoelen voor passagiers | 125 / 160 | |||
| Vleugeloppervlak | 112.3 m² | |||
| Max. startgewicht | 59.000 kg / 65.000 kg | |||
| Motoren | 2 Pratt & Whitney PW1500G | |||
| Kruissnelheid | 828 km/h | |||
| Max. reikwijdte | 5.463 km | |||
| Eerste vlucht | 16 september 2013 | |||
| Status | In productie | |||
| Voornaamste gebruikers | Swiss International airBaltic | |||
| Aantal gebouwd | 16 (juli 2017) | |||
| Stukprijs | $71,8 miljoen / $82 miljoen[1] | |||
| ||||
De Airbus A220 (voorheen Bombardier C-serie) is een familie van verkeersvliegtuigen, ontwikkeld door de Canadese fabrikant Bombardier en verkocht door Airbus. De A220 is een narrow-body, tweemotorig toestel voor de middellange afstand. Het toestel is in 2016 op de markt gebracht. In juni 2016 passeerde het aantal orders de grens van 370. In juli 2017 waren er 360 openstaande orders en 16 geleverde toestellen, 8 CS100 en 8 CS300 toestellen.
Sinds 2017 was de verkoop van de C-serie in handen van Airbus, in juli is de naam veranderd in Airbus A220 [2][3]
Achtergrond[bewerken]
Bombardier had in de jaren 90 al plannen voor een groter toestel dan haar Canadair Regional Jet (CRJ). Het bedrijf overwoog Fokker te kopen om zo de beschikking te krijgen over de Fokker 100, maar dit plan werd begin 1996 afgeblazen. Een volgend plan, de ontwikkeling van de Bombardier Regional Jet eXpansion (BRJX), werd ook geannuleerd ten faveure van de nieuwe CRJ-900. Inmiddels bracht concurrent Embraer in 2002 de Embraer 170 op de markt (70-86 passagiers), en in 2004 de Embraer 190 (94-118 passagiers). Bombardier had geen product om deze toestellen serieus te beconcurreren.
Ontwikkeling[bewerken]
In juli 2004 werd de C-serie aangekondigd met een beoogde capaciteit van 110 tot 130 passagiers. De start van de levering stond initieel gepland voor 2013. Het model moet niet alleen de strijd aan gaan met de Embraer 170 en 190, maar ook het marktsegment van de kleinste verkeersvliegtuigen van Boeing en Airbus betreden. Belangrijke concurrenten van de C-serie zijn daarom de Airbus A318, Airbus A319, Boeing 737 en de Embraer 190/195.
Bombardier besloot twee modellen te ontwikkelen: de CS100 met 110 zitplaatsen en de CS300 met 135 zitplaatsen in normale configuratie. De CS100 staat in officiële certificaten te boek als de Bombardier BD-500-1A10, de CS300 als Bombardier BD-500-1A11.[4] In eerste instantie zou van beide modellen een gewone en een extended range (ER) versie komen, maar die laatste is in 2012 geannuleerd.
Op 31 januari 2006 kondigde Bombardier aan de ontwikkeling van de C-serie stil te leggen vanwege een gebrek aan orders. Een jaar later werd de ontwikkeling hervat en in juli 2008 begon de officiële verkoop van het toestel. Op 16 september 2013 maakte een CS100 de eerste testvlucht vanaf Mirabel in Montreal, Québec, Canada.[5] Tot en met 1 mei 2014 was 280 uur aan testvluchten gemaakt met de C-serie, terwijl er 2400 uur vereist is voordat het toestel in dienst genomen mag worden.[6] Begin februari 2015 waren 900 vlieguren gemaakt met vijf CS100-toestellen. Op 27 februari 2015 voltooide de CS300 haar eerste vlucht.[7]
Vanwege vertragingen tijdens de testfase is de levering van de CS100 uitgesteld tot de tweede helft van 2015.[8] De eerste CS300 moet zes maanden later volgen. Bombardier schat de totale ontwikkelingskosten van de C-serie op 4,4 miljard dollar.[6]
Door de aanhoudende onzekerheid rond de C-serie werd in oktober 2017 bekendgemaakt dat Airbus een meerderheidsbelang neemt in het C-serie-programma. Airbus neemt een belang van 50,01%. Bombardier behoudt een aandeel van 31 procent en houdt ook de productie van de toestellen in Canada. De marketing en verkoop van de toestellen gaat onder de vlag van Airbus. De introductie van de C-serie in het gamma van Airbus betekent het einde van de Airbus A319. De C-serie is een toevoeging op de A320-familie van Airbus.[9]
Op 10 juli 2018 maakte Airbus bekend dat de C-serie voortaan Airbus A220 gaat heten.[10]
Orders[bewerken]
| Jaar | CS100 | CS300 | Totaal |
|---|---|---|---|
| 2008 | 0 | 0 | 0 |
| 2009 | 33 | 17 | 50 |
| 2010 | 0 | 40 | 40 |
| 2011 | 28 | 15 | 43 |
| 2012 | 5 | 10 | 15 |
| 2013 | 0 | 34 | 34 |
| 2014 | 0 | 61 | 61 |
| 2015 | 0 | 0 | 0 |
| 2016 | 60 | 57 | 117 |
| 2017 | 0 | 12 | 12 |
| 2018 | 0 | 90 | 90 |
| Totaal | 126 | 336 | 462 |
Orders (exclusief opties) per 10 juli 2018.[11] Eventuele annuleringen zijn verrekend in het desbetreffende jaar.
Specificaties[bewerken]
| Airbus A220[12][13] | |||
|---|---|---|---|
| A220-100 | A220-300 | ||
| Interieur | |||
| Interieurbreedte | 3,28 m | ||
| Interieurhoogte | 2,11 m | ||
| Aantal stoelen | |||
| Maximum | 125 | 160 | |
| 1 klasse | 110 | 135 | |
| 2 klassen | 108 | 130 | |
| Stoelconfiguratie in economy class | 3-2 | ||
| Afmetingen | |||
| Lengte | 35,0 m | 38,7 m | |
| Rompbreedte | 3,7 m | ||
| Hoogte | 11,5 m | ||
| Spanwijdte | 35,1 m | ||
| Vleugeloppervlakte | 112,3 m² | ||
| Gewicht | |||
| Operationeel leeggewicht | 33.300 kg | (nog) niet bekend | |
| Maximaal startgewicht | 58.967 kg | 65,317 kg | |
| Maximaal gewicht bij landing | 50.802 kg | 57.606 kg | |
| Maximaal laadvermogen | 14.583 kg | 18.552 kg | |
| Motoren (x2) | |||
| Producent, type en stuwkracht |
Pratt & Whitney[14] | PW1519G 84,1 kN PW1521G 93,4 kN PW1524G 103,6 kN |
PW1521G 93,4 kN PW1524G 103,6 kN |
| Snelheid | |||
| Kruissnelheid | Mach 0,78 (828 km/u) | ||
| Maximale snelheid | Mach 0,82 (870 km/u) | ||
| Vlieghoogte | |||
| Maximale hoogte | 12.497 m | ||
| Overige | |||
| Maximale reikwijdte | 5.463 km | ||
| Reikwijdte bij volledige belading | (nog) niet bekend | ||
| Benodigde startbaanlengte bij volledige belading | 1.463 m | 1.890 m | |
| Vrachtcapaciteit | 23,7 m³ | 31,6 m³ | |
| Maximale hoeveelheid brandstof | (nog) niet bekend | ||
Externe links[bewerken]
|
Zie de categorie Bombardier CSeries van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
