Naar inhoud springen

Bruinkapbergvink

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door KafiRobot (overleg | bijdragen) op 31 jan 2020 om 17:08. (Algemene wijzigingen met Wikipedia:Wikiproject/Check Wikipedia, removed: ‎ met AWB)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Bruinkapbergvink
IUCN-status: Bedreigd[1] (2018)
Bruinkapbergvink
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Fringillidae (Vinkachtigen)
Geslacht:Leucosticte (Bergvinken)
Soort
Leucosticte australis
Ridgway, 1874[2]
Verspreidingsgebied van de bruinkapbergvink.
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Bruinkapbergvink op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De bruinkapbergvink (Leucosticte australis) is een zangvogel uit de familie Fringillidae (vinkachtigen). De vogel werd in 1874 geldig als ondersoort Leucosticte tephrocotis var australis) door Robert Ridgway beschreven. Het is sinds 2018 een bedreigde, endemische vogelsoort in Noord-Amerika.

Kenmerken

De vogel is 14 tot 16,6 cm lang, een middelgrote, forse vinkachtige met een dikke snavel. Het mannetje heeft een zwarte kruin en is verder kaneelkleurig op de borst, nek en rond het oog. Op de rug is de vogel bruin met zwarte strepen. De buik, staartveren en de bovenkant van de vleugelveren zijn donkerrood. Het vrouwtje is wat fletser gekleurd, maar lijkt verder op het mannetje.[3]

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor in de bergen van zuidoostelijk Wyoming, Colorado en het noordelijke deel van Centraal-New Mexico. Het leefgebied bestaat uit toendra-achtige landschappen met rotsen en sneeuwvelden, boven de boomgrens op 3350 tot 4330 meter boven zeeniveau.[1]

Status

De grootte van de populatie werd in 2018 door BirdLife International geschat op 45 duizend volwassen individuen. De laatste decennia nemen de populatie-aantallen in hoog tempo af door habitatverlies. Door klimaatverandering rukt het bos op en verdwijnt het toendra-achtige landschap in de bergen. Om deze redenen staat deze soort sinds 2018 als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN, terwijl in 2016 de status nog niet bedreigd was.[1]