Bruno Nuytten

Bruno Nuytten
	Bruno Nuytten in 2013
Algemene informatie
Geboren	Melun, 28 augustus 1945
Land	Frankrijk
Werk
Jaren actief	1969 -
Beroep	Filmregisseur en cameraman
	(en) IMDb-profiel
	MovieMeter-profiel
	(mul) TMDb-profiel; (en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

Bruno Nuytten (Melun, 28 augustus 1945) is een Frans cameraman en filmregisseur.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Opleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Als adolescent speelde Nuytten amateurtoneel. Hij slaagde niet voor het toegangsexamen aan de École nationale supérieure des arts décoratifs (art deco) in Parijs, noch voor dat van het eveneens in Parijs gevestigde Institut des hautes études cinématographiques (IDHEC). Vervolgens ging hij in Brussel tussen 1967 en 1969 lessen volgen aan het Institut National Supérieur des Arts du Spectacle et des techniques de diffusion (INSAS). Nuytten kreeg er les van onder meer cameraman Ghislain Cloquet. Hij maakte zijn opleiding niet af, en uiteindelijk behaalde hij in Parijs een brevet de technicien supérieur (BTS) afdeling 'opnames'.

Cameraman[bewerken | brontekst bewerken]

Nuytten deed ervaring op als assistent bij zijn oud-leraar en vriend Cloquet en bij doorgewinterde cameramannen als Claude Lecomte en Ricardo Aronovitch. Hij maakte zijn debuut als zelfstandig cameraman met een aantal korte films. Met films als Les Valseuses (1974), Garde à vue (1981), Possession (1981) en La vie est un roman (1983) ontpopte hij zich tot een vermaard director of photography. Hij werkte ook even in de Verenigde Staten waar hij het camerawerk van het gevangenisdrama Brubaker (1980) verzorgde. In totaal verzorgde Nuytten de cameravoering van een dertigtal lange speelfilms. Hij werkte herhaaldelijk voor Marguerite Duras, André Téchiné en Claude Berri, voor wie hij de opnames van het Provence-tweeluik Jean de Florette-Manon des sources (1986) op zich nam.

Filmregisseur[bewerken | brontekst bewerken]

Op aandringen van zijn toenmalige partner Isabelle Adjani nam Nuytten in 1988 zijn eerste film als regisseur op: de dramatische biopic Camille Claudel (1988) waarvoor hij het scenario hielp schrijven. Adjani vertolkte de titelrol en was tevens coproducente, samen met Christian Fechner. Daarna verwezenlijkte Nuytten nog drie films.

Latere carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Bruno Nuytten geeft les aan La fémis, de Franse nationale filmschool en heeft tevens een lesopdracht aan de Université Sorbonne Nouvelle - Paris 3. Hij schreef ook artikels voor het blad Le cinéma pratique. Daarnaast gaf hij lezingen voor de filmclub van zijn geboortestad Melun. In Zwitserland richtte hij een productiehuis voor bedrijfsfilms.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Bruno Nuytten was de partner van Isabelle Adjani. Hij heeft een zoon met haar: Barnabé (1979). Sinds 1996 leeft hij samen met de regisseuse Tatiana Vialle met wie hij twee kinderen heeft.