Danny Drinkwater

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Wikiwernerbot (overleg | bijdragen) op 19 mrt 2020 om 20:01. (Minus lege parameter "Bijnaam": zie overleg in het Sportcafé (permalink) met AWB)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Danny Drinkwater
Drinkwater in 2017
Persoonlijke informatie
Volledige naam Daniel Noel Drinkwater
Geboortedatum 5 maart 1990
Geboorteplaats Manchester, Vlag van Engeland Engeland
Lengte 178 cm
Been Rechts
Positie Centrale middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Aston Villa
Rugnummer 4
Contract tot 2022 (bij Chelsea)
Jeugd
–2008 Vlag van Engeland Manchester United
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2008–2012
2009–2010
2010–2011
2011
2011
2012–2017
2017–
2019–2020
2020 		Vlag van Engeland Manchester United
→ Vlag van Engeland Huddersfield
→ Vlag van Wales Cardiff City
→ Vlag van Engeland Watford
→ Vlag van Engeland Barnsley
Vlag van Engeland Leicester City
Vlag van Engeland Chelsea
→ Vlag van Engeland Burnley
→ Vlag van Engeland Aston Villa 		0(0)
35(2)
9(0)
12(0)
17(1)
195 (13)
12(1)
1(0)
3(0)
Interlands **
2008–2009
2016– 		Vlag van Engeland Engeland –19
Vlag van Engeland Engeland 		12(1)
3(0)
* Bijgewerkt op 21 januari 2020
** Bijgewerkt op 30 mei 2019
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Daniel Noel 'Danny' Drinkwater (Manchester, 5 maart 1990) is een Engels voetballer die doorgaans als centrale middenvelder speelt. Hij tekende in augustus 2017 een contract tot medio 2022 bij Chelsea, dat circa €38.300.000,- voor hem betaalde aan Leicester City.[1] Sinds januari 2020 komt de middenvelder op huurbasis uit voor Aston Villa.[2] Drinkwater debuteerde in 2016 in het Engels voetbalelftal.

Clubcarrière

Manchester United

Drinkwater werd op negenjarige leeftijd opgenomen in de jeugdopleiding van Manchester United. Daarvoor tekende hij in juli 2006 hij zijn eerste contract. Op 24 juli 2009 zat Drinkwater op de bank tijdens een wedstrijd tegen Hull City. Om speelervaring op te doen, verhuurde Manchester hem aan achtereenvolgens Huddersfield Town, Cardiff City, Watford en Barnsley.

Leicester City

Manchester United verkocht Drinkwater in januari 2012 aan Leicester City, op dat moment actief in de Championship.[3] In december 2013 werd hij uitgeroepen tot Championship Player of the Month. Daarnaast was hij een van de drie genomineerden voor de Championship Player of the Year Award, de prijs voor beste speler van de competitie. Drinkwater promoveerde na afloop van het seizoen 2013/14 met Leicester naar de Premier League, waarin hij in het seizoen 2014/15 debuteerde. Hij won in mei 2016 met Leicester City de Premier League. Het was het eerste landskampioenschap in het bestaan van de club.

Middenvelder N'Golo Kanté vertrok na het kampioenenjaar meteen naar Chelsea. Andere sterkhouders zoals hijzelf, Jamie Vardy en Riyad Mahrez bleven de club langer trouw om aan te treden in de UEFA Champions League. Drinkwater bleef uiteindelijk 5,5 seizoen bij Leicester, waarvoor hij 195 competitiewedstrijden speelde.

Chelsea

Drinkwater tekende op 31 augustus 2017 een contract tot medio 2022 bij Chelsea, de kampioen van de Premier League in het voorgaande jaar. Chelsea betaalde circa €38.300.000,- voor hem, maar zijn verhuis naar Stamford Bridge luidde uiteindelijk een moeilijke periode in voor de middenvelder.[4] Drinkwater kon zich niet doorzetten bij Chelsea vanwege de aanwezigheid van spelers als oude bekende N'Golo Kanté, Mateo Kovačić en Jorginho. Twee jaar na zijn komst en een totaal van 23 optredens voor Chelsea, stalde de club hem bij Burnley. Aan zijn verblijf op Turf Moor kwam in januari 2020 al een einde. Drinkwater verloor de strijd van spelers als Jack Cork en Ashley Westwood en speelde slechts één duel. Zijn verhuurperiode liep ten einde op 6 januari 2020 en werd niet verlengd, waardoor hij terugkeerde naar Chelsea.[5]

Drinkwater verhuisde op huurbasis naar Aston Villa, dat op dat punt van de competitie tegen degradatie vocht. Op 12 januari 2020 debuteerde hij met een spectaculaire 1–6 nederlaag tegen Manchester City (en een record-hattrick van Sergio Agüero incluis).[2] Drinkwater stond op 21 januari 2020 gelijk weer in de basis voor de volgende thuiswedstrijd op Villa Park, tegen mede-degradatiekandidaat Watford. Deze wedstrijd werd met 2–1 gewonnen door Villa na een laat doelpunt van Tyrone Mings.[6]

Clubstatistieken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2008/09 Manchester United Vlag van Engeland Premier League 0 0 0 0 0 0 0 0
2009/10 → Huddersfield Town Vlag van Engeland League One 35 2 2 0 — 37 2
2010/11 → Cardiff City Vlag van Engeland Championship 9 0 3 0 — 12 0
→ Watford 12 0 0 0 — 12 0
2011/12 → Barnsley 17 1 1 0 — 18 1
Leicester City 19 2 0 0 — 19 2
2012/13 44 1 2 0 — 46 1
2013/14 45 7 4 1 — 49 8
2014/15 Vlag van Engeland Premier League 23 0 1 0 — 24 0
2015/16 35 2 2 0 — 37 2
2016/17 29 1 3 0 10 0 42 1
2017/18 Chelsea 12 1 7 0 3 0 22 1
2018/19 0 0 0 0 0 0 0 0
Carrière totaal 280 17 25 1 13 0 318 18

Bijgewerkt t/m 30 mei 2019

Interlandcarrière

Drinkwater maakte één doelpunt in twee wedstrijden voor Engeland –18 en één doelpunt in twaalf wedstrijden voor Engeland –19. Op donderdag 17 maart 2016 werd Drinkwater door bondscoach Roy Hodgson voor het eerst opgeroepen voor de Engelse selectie voor twee vriendschappelijke wedstrijden tegen Duitsland en Nederland. In de met 1–2 verloren interland tegen het Nederlands voetbalelftal maakte Drinkwater zijn debuut. Op 16 mei 2016 werd hij opgenomen in de voorselectie van Engeland voor het Europees kampioenschap voetbal 2016.[7]

Erelijst

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Engeland Leicester City
Kampioen Premier League 1x 2015/16
Kampioen Championship 1x 2013/14
Vlag van Engeland Chelsea
UEFA Europa League 1x 2018/19
FA Cup 1x 2017/18
Zie de categorie Danny Drinkwater van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Danny_Drinkwater&oldid=55879249"