Echymiperinae
| Echymiperinae | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Langstaartbuideldas (Microperoryctes longicauda) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Onderfamilie | |||||||||||||
| Echymiperinae McKenna & Bell, 1997 | |||||||||||||
Echymiperinae op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De Echymiperinae is een onderfamilie van de echte buideldassen die voorkomt op Nieuw-Guinea, in het uiterste noordoosten van Australië (Kaap York-schiereiland) en op nabijgelegen eilanden als Ceram, Nieuw-Brittannië en Kiriwina. De wetenschappelijke naam van de onderfamilie werd in 1997 gepubliceerd door McKenna & Bell.[1]
Indeling
[bewerken | brontekst bewerken]Deze onderfamilie is wel samen met Peroryctes in de familie Peroryctidae geplaatst, maar genetisch onderzoek geeft aan dat dat waarschijnlijk geen natuurlijke groep is. De nauwste verwanten van deze onderfamilie zijn de Australische Peramelinae. Naast de drie levende geslachten behoren fossielen uit Halmahera ook tot deze onderfamilie; deze buideldas, die nog geen naam heeft, is verwant aan Rhynchomeles of misschien Echymipera.
De onderfamilie bestaat uit de geslachten Echymipera, Microperoryctes en Rhynchomeles.[1][2]
- Onderfamilie Echymiperinae
- Geslacht Echymipera
- Echymipera clara (Clarabuideldas) Stein, 1932
- Echymipera davidi Flannery, 1990
- Echymipera echinista Menzies, 1990
- Echymipera kalubu (Kortstaartbuideldas) (Fischer, 1829)
- Echymipera rufescens (Peters & Doria, 1829)
- Geslacht Microperoryctes
- Microperoryctes aplini Helgen & Flannery, 2004[3]
- Microperoryctes longicauda (Langstaartbuideldas) (Peters & Doria, 1876)
- Microperoryctes murina (Kleine buideldas) Stein, 1932
- Microperoryctes papuensis (Laurie, 1952)
- Geslacht Rhynchomeles
- Rhynchomeles prattorum (Cerambuideldas) Thomas, 1920
- Geslacht Echymipera
- ↑ a b Groves, C. P. (2005). "Order Peramelemorphia". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. pp. 41-42. ISBN 978-0-8018-8221-0.
- ↑ Mammal Diversity Database (2023). Mammal Diversity Database (Version 1.11) [Data set]. Zenodo. DOI: 10.5281/zenodo.7830771. Gearchiveerd van origineel op 22 mei 2023. Geraadpleegd op 22-06-2023.
- ↑ Helgen, K.M. & Flannery, T.F. 2004. A new species of bandicoot, Microperoryctes aplini, from western New Guinea. Journal of Zoology 264:117-124. Gearchiveerd op 19 juli 2018.
· 
· 