Exhibitionisme
Exhibitionisme is het zichzelf ontbloten in de publieke ruimte, zonder dat er sprake is van gewoon nudisme. Voorbeelden van exhibitionisme zijn flashing, publieke seks, moonen en streaken.
Onder exhibitionisme valt ook 'potloodventer', het gedrag van mannen die zichzelf onverwacht en ongevraagd door het openslaan van een lange jas zichzelf tonen aan een voorbijganger. Iemand die ermee geconfronteerd wordt, kan schrikken, maar in het algemeen is de exhibitionist niet uit op verdere seksuele toenadering.[1]
In engere zin is exhibitionisme een voorkeur van een persoon voor het tonen (bekeken worden) boven aanraken. Het begrip exhibitionisme wordt ook gebruikt wanneer men veel over zichzelf prijsgeeft aan vreemden en/of graag veel aandacht krijgt, bijvoorbeeld door middel van het laten zien van zijn of haar website of door zich veelvuldig te tonen in een televisieprogramma. Iemand die daarmee behept is, wordt wel ‘mediageil’ genoemd.
Sigmund Freud zag exhibitionisme als het antoniem van voyeurisme, die beide een faciliterende rol spelen bij het tot stand komen van het Ik.[2]
Wetgeving
Exhibitionisme kan gezien worden als een zedendelict, met name wanneer er sprake is van het opzettelijk lastigvallen van een slachtoffer.[3]
Exhibitionistische stoornis
WHO stelt dat exhibitionisme onder bepaalde voorwaarden een parafilie kan zijn; het is terug te vinden in hoofdstuk V van de ICD-10 als seksuele afwijking (F65-2).
Zie ook
- ↑ exhibitionisme NVSH, bezocht 5-9-2016
- ↑ Jens De Vleminck, De schaduw van Kaïn: Freuds klinische antropologie van de agressiviteit, 2013
- ↑ De wip en de wet: waar mag je het doen?, hetrechtenstudentje.nl, 16 februari 2017
