Gebruiker:BloemenV/Kladblok
Clariet Kok-van Alphen[bewerken | brontekst bewerken]
Clara Corryta van Alphen (6-4-1917 te Rotterdam – 6-11-1987 te Oegstgeest), ook bekend als Clarita of Clariet, was arts en lid van de Binnenlandse Strijdkrachten. Op 6 september 1945 trouwde zij met de apotheker Dirk C. Kok. Zij studeerde geneeskunde en promoveerde in 1951 bij de (Rijks)Universiteit van Leiden te Leiden op haar proefschrift “Bijdrage tot de Keratoplastiek”. Na de tweede wereldoorlog vestigde zij zich als oogarts te Leiden. In werd op 14 mei 1977 benoemd tot bijzondere lector –later hoogleraar- bij de Faculteit Geneeskunde te Leiden op het vakgebied Oogheelkunde met de leeropdracht Ziekte van de Cornea.
Clariet Kok-van Alphen heeft –evenals haar echtgenoot- tijdens de tweede wereldoorlog meegewerkt aan het verzet in Leiden en omstreken, ook al gebeurde dat in alle beslotenheid en bescheidenheid. Door dit werk werd zij lid van de Binnenlandse Strijdkrachten.
In Leiden, in de Dobbewijk-zuid, is de Clariet Kok-van Alphenstraat naar haar vernoemd.
Zij overleed op 70-jarige leeftijd en vond haar laatste rustplaats op de N.H. begraafplaats Hillegersberg aan de Kerkdreef te Rotterdam.
Bronnen, noten en/of referenties
|
_________________________________________________
Mies Nolte[bewerken | brontekst bewerken]
Dr. Maria Elisabeth Nolte (3 juli 1899 te Amsterdam - 13 maart 1986), beter bekend als Mies Nolte, was docente, verzetsstrijdster tijdens de Tweede Wereldoorlog, Nederlands bestuurder en eerste vrouwelijke wethouder van de gemeente Bloemendaal.
Jeugd en studie[bewerken | brontekst bewerken]
Nolte’s ouders waren Josephus Gerardus Nolte (1852 – 1914) en Wilhelmina Maria van Haasbergen (1863 – 1940). Zij waren Rooms-katholiek en zij had twee zusters en twee broers. Zij begon haar loopbaan bij de Rooms-katholieke Kweekschool voor onderwijzers in Amsterdam. Na het behalen van haar onderwijsbevoegdheid, kwam zij meteen in dienst bij deze kweekschool en werd zij docent in het schoolvak geschiedenis en Duits. Daarnaast studeerde zij verder voor haar hoofdacte en later geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Ná haar doctoraal examen werd zij docente in het Middelbaar Onderwijs.
Werkzaamheden voor de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]
Mies Nolte was werkzaam op voornoemde Rooms Katholieke school als lerares Duits en kunstgeschiedenis.
Verzetswerk[bewerken | brontekst bewerken]
Samen met haar partner, Gezina van der Molen, was Nolte actief in het Nederlands verzet. Ze heeft veel Joodse kinderen gered van transport naar concentratiekampen door ze te smokkelen uit de kinderopvang tegenover de Hollandsche Schouwburg[1]. De kinderen werden veelal ondergebracht bij onderduikadressen in Friesland en Limburg (Nederlandse provincie).
Werkzaamheden na de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]
Na de oorlog behaalde Nolte haar PhD in geschiedenis en ging de lokale politiek in. Nolte was –sinds 1949 voor de KVP- lid van de Gemeenteraad te Bloemendaal en vanaf 1953 wethouder Onderwijs van die gemeente tot 1966. Elk jaar werd de Nationale dodenherdenking op 4 mei te Bloemendaal in die periode door haar ingeleid. Op 5-10-1951 promoveerde zij tot Doctor in de Letteren en Wijsbegeerte, cum laude, op het proefschrift “Georgius Cassander en zijn oecumenisch streven". Haar promotor was Prof. Dr.L.J. Rogier. In sept.1954 werd zij benoemd tot Rectrix van het meisjeslyceum Sancta Maria aan de Dreef in Haarlem tot juli 1964.
Levenspartner[bewerken | brontekst bewerken]
Mies Nolte was partner van de Gereformeerde Gezina van der Molen. Zij ontmoetten elkaar eind jaren twintig en gingen in 1930 samenwonen. Van der Molen werd in belangrijke mate beïnvloed door Nolte. Ze bleven tot aan de dood van Van der Molen in 1978 elkaar trouw. Nolte beschreef het archief van Van der Molen en droeg het over aan het Historisch Documentatiecentrum voor het Nederlands Protestantisme (1800-heden).
Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]
Bevolkingsregister, Burgerlijke Stand Amsterdam, Bloemendaal, Noord-Hollands-Archief. Nieuwe Haarlemse Courant, 19-10-1951, pag.2; Haarlems Dagblad, 2 sept.1953, pag.7; Nieuwe Haarlemse Courant, 22-3-1958, pag.3; Nieuwe Haarlemse Courant, 5-7-1958, pag.3; Nieuwe Haarlemse Courant, 8-1-1960, pag.3; Haarlems Dagblad, 25-9-1961, pag.9; Nieuwe Haarlemse Courant, 2-7-1964, pag.3; Nieuwe Haarlemse Courant, 6-7-1964, pag.2; Haarlem’s Dagblad, 25-2-1966, pag.11; Haarlem’s Dagblad, 3-7-1974, pag.5
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Jantina Christina Langerhorst (Amsterdam, 18 mei 1922 – 7 juni 1943 te Ravensbrück), beter bekend als Tini, was dienstmeisje en
- ↑ (15 februari 2022). Kindersmokkel Hollandsche Schouwburg. Wikipedia.
}} in de Tweede Wereldoorlog.
Zij was de dochter van Dirk Langerhorst (*15 april 1894 te Sloten) en Theresia Sophia Diels (*28 augustus 1896 te Amsterdam).
Zij gaf bepaalde personen - of bemiddelde daarbij voor - betrouwbare onderduikadressen. Uit het bevolkingsregister van Amsterdam blijkt dat zij zelfstandig een woning huurde, waar zij slechts enkele maanden woonde, hooguit 14 maanden. Op 14 juli 1941 kreeg zij haar persoonsbewijs nr. 309449.
Nadat een door haar geregelde onderduiker werd gearresteerd, werd zij - en de echtgenote van de onderduiker - ook gearresteerd op 11 november 1941 en op 18 september 1942 – met reisgenoot To Stolz - overgebracht naar de gevangenis in Scheveningen.
Per 8 maart 1943 wordt zij van het bevolkingsregister van Amsterdam overgeschreven naar het Centraal Bevolkingsregister.
Vanuit Scheveningen werd zij overgeplaatst naar Ravensbrück waar zij op 21 jarige leeftijd op 7 juni 1943 overleden.
eerbetoon[bewerken | brontekst bewerken]
Rachel kreeg een blijvende herinnering met andere vrouwen uit het verzet in de vorm van een standbeeld in Heerhugowaard, waar ook een straat naar haar vernoemd is.
Bronnen, noten en/of referenties
|
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ Christina Maria Smoorenburg (Amsterdam, 24 december 1910 – Ravensbrück, 8 december 1944), was een verzetsstrijdster in de 2e wereldoorlog.
Zij was de dochter van Gerardus Henricus Antonius Smoorenburg (Amsterdam, 4 november 1881) en Anna Jacoba Zijbrands (Amsterdam, 25 januari 1876 – Amsterdam, 1 januari 1937). Op 5 december 1935 te Amsterdam trad zij in het huwelijk met Frans A. Bierenbroodspot. Op 11 augustus 1941 kreeg zij haar Persoonsbewijsnr.401221.
Zij nam deel aan het verzet, zo blijkt uit de administratie die tijdens de oorlog werd vastgelegd, ook al is het vooralsnog niet duidelijk in welke vorm zij dat deed. Het concentratiekamp Vught werd op 13 januari 1943 in gebruik werd genomen tot 16 september 1944. Zij werd daarom tussen 13 januari 1943 en 16 september 1944 gearresteerd en overgebracht naar Vught en vandaar op transport gezet naar Ravenbrück.
Op 8 december 1944 is Christina Maria Smoorenburg op 33-jarige leeftijd door ziekte en uitputting omgekomen in Ravensbrück (Duitsland, Brandenburg). Christina Maria kreeg een blijvende herinnering met andere vrouwen uit het verzet in de vorm van een standbeeld in Heerhugowaard, waar ook een straat naar haar vernoemd is.
Bronnen, noten en/of referenties
|
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Maria Clasina Zegwaart-de Korte (Haarlem, 29 juni 1889 – Ravensbrück, 15 januari 1945) was een verzetsstrijdster in de 2e wereldoorlog.
Maria Clasina de Korte was de dochter van Wilhelmus Gijsbertus de Korte en Catharina Helena Sikman. Zij woonde te Haarlem aan de Kalverstraat 8. Op 10 juni 1914 te Haarlem trad zij in het huwelijk met de timmerman Alissio Bacilico Petrus Johannes Zegwaart (Haarlem, rond 1892 – Haarlem, 23 april 1943), zoon van Petrus Johannes Zegwaart en Anna Wijnands. Zij nam zelfstandig -op een vooralsnog onbekend terrein- deel aan het verzet en werd daarom gearresteerd en op 12 augustus 1944 in de vrouwengevangenis te Vught gevangen gezet. Later werd zij overgeplaatst naar Ravensbrück waar zij op 9 september 1944 is aangekomen. Zij kreeg het kampnummer 67174 en is daar op 56 jarige leeftijd op 15 januari 1945 overleden.
Maria Clasina kreeg een blijvende herinnering met andere vrouwen uit het verzet in de vorm van een standbeeld in Heerhugowaard, waar ook een straat naar haar vernoemd is: M. Zegwaart-de Korte erf.
Bronnen:
Oorlogsbronnen en Noord-Hollands Archief: lijst van vrouwen in verzet.
Noord-Hollands Archief, archief 358.46, reg.nr.21914, Huwelijksaktenummer 273
en Bevolkingsregister Haarlem.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
De twist is een partnerdans en sociale dans die is ontstaan in de jaren in het begin van de jaren 1960.
ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]
Hank Ballard bracht al in 1959 met zijn band Hank Ballard and the Midnighters een single uit die The Twist heette. Danskampioen Jan Daniëls volgde zijn voorbeeld en gaf in 1962 de lessingle uit, met op de achterzijde nadere dans-instructies voor de uitvoering van deze dans.
dansuitvoering[bewerken | brontekst bewerken]
Bij de twist (van het Engels: draaien) wordt door het bovenlichaam een draaiende beweging gemaakt, waarbij de gebogen armen worden opgetild. Ondertussen maakt het onderlichaam een tegengestelde beweging. Men dient daarbij tegelijk de benen iets gebogen te houden (alsof men een beetje hurkt). Ieder danst individueel; de dansers raken elkaar niet aan.
Rage[bewerken | brontekst bewerken]
Toen Chubby Checker het nummer coverde en er ook een specifieke dans bij ontwikkelde, groeide de twist uit tot een rage. Verschillende zangers brachten hun eigen twistnummers uit, waaronder Checker zelf met Let's Twist Again, Sam Cooke met Twistin' the Night Away en The Isley Brothers met Twist and shout.
Bronnen, noten en/of referenties
|
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Hulp voor onbehuisden
In 1904 werd de vereniging Hulp voor onbehuisden opgericht. Voor die tijd richtte een groeiend aantal instellingen zich op de opvang van dak- en thuisloze mannen, vrouwen en kinderen, maar die waren dan in de regel uitgesproken christelijk, zoals het Leger des Heils.
moet wel iets langer, ga zo door. Item is nog steeds ROOD. Bron GAA is ook voldoende foto gebouw erbij
bronnen: Basisboek geschiedenis sociaal werk in Nederland door Maarten van der Linde, 2010, uitgave SWP te Amsterdam; Canon Maatschappelijke opvang
DGA beschrijven, zie ook visit Aalsmeer