Gebruiker:Chescargot/De Galz de Malvirade (geslacht)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Noten: 1) Cursief gedrukte teksten zijn teksten die nader geverifieerd dienen te worden. 2) De familielijn die gevolgd wordt is gericht op de naamdragers die in het kasteel van Malvirade verbleven.


Het schild van het nobele geslacht De Galz de Malvirade. Devies: Constante animo.[1][2]

De Galz de Malvirade was een oud geslacht van Franse adel, van oorsprong afkomstig uit Agen, gelegen in de voormalige Franse provincie Guienne. De wortels zouden volgens de overlevering in Engeland liggen.[3]

De leden van De Galz de Malvirade waren bijzonder koningsgezind gedurende de Ancien régime en toen de Franse monarchie afgeschaft werd waren ze overwegend legitimistisch georiënteerd. Ze waren over de verschillende generaties vooral in de politiek (diplomatie) en als militair actief.

Etymologie[bewerken | brontekst bewerken]

Familiegeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Jean Degals (Degalz, De Galz)[4][5] was getrouwd met N. Desclaux-Lataponne[3]. Ze hadden twee zonen.[6]

De eerste zoon, Jean-Pierre Degalz (Tonneins, 1701 - Faudon, 1786), heer van Faudon en Cluzeau. Volgens een bron was hij lijfwacht van de koning (Lodewijk XIV van Frankrijk of Lodewijk XV van Frankrijk?) en trouwde hij in 1719 met Françoise Labat[4] alvorens naar Nederland te verhuizen.[6] Een andere bron suggereert dat hij rond 1734 met Marie-Anne Laperche trouwde, advocaat was in het Parlement van Bordeaux en luitenant in la grande louveterie. Volgens dezelfde bron had hij meerdere zonen, waarvan de oudste, Alexandre d'Égals, een officier in de cavalerie en heer van Faudon was en in 1789 in het Agense assemblées de la noblesse zat.[3]

De tweede zoon van Jean Degals, Pierre-Denis Degals (de Galz) de Malvirade (Tonneins, 1740 – Fauguerolles, 1804) was een landheer en een hoge officier in de infanterie. Hij was met name kapitein in het regiment van Vermandois en ridder in de orde van de Heilige Lodewijk.[3][7] Rond 1789 was hij de Franse schatkistbewaarder in Bordeaux. Hij werd heer van Malvirade[6] en trouwde aldaar (naam van regio of kasteel?) in 1779 met Françoise Lécuiller de Beaumanoir (1760-?[8])[3], dochter van een hoge officier in de cavalerie, ridder in de orde van de Heilige Lodewijk en gouverneur van de pages van de koningin ten tijde van de Franse koning Lodewijk XVI.[7] Het echtpaar de Galz de Malvirade kreeg drie zonen:[7]

Alexandrine de Swistounoff (1828), de vrouw van Pierre Edouard. (Aquarel van Pyotr Sokolov.)

De oudste, Jean Pierre-Edouard (Pierre-Edouard) (Fauguerolles, 11 september 1781 – aldaar, 1843), ridder, was een diplomaat. In 1814 werd hij benoemd tot 'Verzoekmeester' (maître des requêtes) van de Franse Raad van State en datzelfde jaar werd hij benoemd tot secretaris van de Franse ambassade bij de tsaar van Rusland. Hij was voorts Consul-generaal van Frankrijk in Rusland van 1819 tot 1831, toen het ambt werd opgeheven.[9][1] Hij was in 1822 in Sint-Petersburg getrouwd met de Russische Alexandrine de Swistounoff (of 'Swistanoff'[10]) (1802?? – Fauguerolles, 1891), dochter van Nicolas, kamerheer van de Russische tsaar[5] en prinses Redjeski (??), met wie hij vijf dochters kreeg, waaronder Marie-Léonide Olga[11] en Marie-Léontine-Alix.[10] Zoon Alix (1830-1903) Hij verkreeg de titel van baron in 1824[3] van Karel X van Frankrijk.[12]

De jongste van de drie broers, Pierre-Victor (Fauguerolles,1790? – aldaar, 1839) trouwde in 1817 met Zélie Alexandra Elisabeth Duvigneau (ca 1795-1822) en na haar overlijden trouwde hij met Annely Garreau (1805-1878).[8] Uit zijn huwelijken zijn geen kinderen voortgekomen. Pierre Victor was evenals zijn broers en voorvaders ridder in de Orde van de Heilige Lodewijk, en kapitein in de cavalerie.[13] Saint-Cyr (1806 -1808), Aide de Camp du Général-Comte de France (24 March 1813)[8]

Léonard de Galz de Malvirade, in het uniform van de pages van keizer Napoleon (Schilderij van Louis Léopold Boilly)
Léonard de Galz de Malvirade, toen hij kampmaarschalk was

De middelste van de drie broers, Léonard Jacques Stanislas (Léonard) de Galz de Malvirade (Fauguerolles, Lot-et-Garonne, 7 september 1786 – Agen, 2 maart 1847), was de enige die de familielijn voortzette. Hij was baron en ontving de volgende onderscheidingen: kampmaarschalk, commandant van het departement Lot-et-Garonne, commandant van de orde van het Legioen van Eer, ridder in de Orde van de Heilige Lodewijk, ridder in de Orde van de Heilige Ferdinand. Hij was in 1804, op 18-jarige leeftijd, de eerste page van keizer Napoleon. In die functie zag hij Napoleon in Frankrijk en in Italië gekroond worden. Hierna volgde hij hem naar het kamp van Boulogne en op alle slagvelden van Napoleons Grande Armée in de campagne van 1805. Bij Austerlitz gaf de keizer hem het zwaard van de eerste Russische generaal die gearresteerd was en benoemde Galz de Malvirade tot luitenant. Hij was kapitein gedurende de slagen van Eckmùhl, Aspern-Eßling en Wagram. Na twee jaar in de 7e Huzaren te hebben gediend, werd hij officier in de orde van keizer Napoleon. Tijdens de veldtocht van Napoleon naar Rusland ontving hij het Erekruis en werd hij squadronleider. Na de Saksische veldtocht deelde hij het lot van het garnizoen van Dresden waarvan de capitulatie door de vijand werd geschonden. Na zijn gevangenschap werd hij benoemd tot officier van het Legioen van Eer. Onder de Restauratie werd hij luitenant-kolonel en onderscheidde zich bij de slag bij Calders in 1823, en werd opgenomen in de grenadiers van de garde.[13] In 1827 werd hij Baron de Galz de Malvirade.[5] Hij trouwde dat jaar met Elisabeth Pauline Phelan (1807-1874)[8]. Uit dit huwelijk kwamen voort: Marie-Charlotte de Galz de Malvirade (1826-1902)[14]. Ook kwam er tenminste een zoon, die de geslachtslijn zou voortzetten.[3] Na 1830 vocht hij opnieuw in de Belgische veldtocht, en stond aan het hoofd van de 10e regiment van de Dragonders (die hij onder meer leidde bij het Beleg van Antwerpen in 1832) toen hij tot maarschalk van het kamp werd benoemd.[13]

Het kasteel[bewerken | brontekst bewerken]

Château de Malvirade (ca 1905), zuidzijde

De thuisbasis van familie De Galz de Malvirade was het 18e eeuwse kasteel van Malvirade (château de Malvirade), gelegen in het plaatsje Fauguerolles in het Franse department Lot-et-Garonne. Het kasteel stond in een grote park met oude bomen. Het gebouw had vier torens en smeedwerk op de gevels.

Het kasteel brandde in 1962 af. Haar laatste bewoner c.q. eigenaar was het echtpaar A. Teyssier OF de weduwe Rambaud (nazaten van de Malvirades?).[15][16]

Anno 1983 resteerden van dit kasteel slechts een serre en een toegangspoort.[17]

Oudstbekende foto van het kasteel (collage)
Oudstbekende foto van het kasteel (collage)

In het plaatsje Grézet-Cavagnan in dezelfde departement staat een gelijknamige kasteel,[18][19][20] maar daarmee lijkt geen relatie te bestaan.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen

Referenties

  1. ↑ a b Courcelles, L'abbé Lespine, De Saint-Pons, et al(1876)
  2. ↑ (fr) d'Eschavannes, Jouffroy (1848). Armorial universel, précédé d'un traité complet de la science du blason et suivi d'un supplément. Curmer.
  3. ↑ a b c d e f g C. d'E.-A. (1929), p.103-104
  4. ↑ a b (fr) Morénas, Henry Jougla de (1975). Grand armorial de France. Frankelve. ISBN 978-2-7013-0065-8.
  5. ↑ a b c (fr) Joseph dehergne (april-juni 965). Deux lettres inédites de Chateaubriand. Revue d'histoire littérature de la France 65 (2): pp.273-274
  6. ↑ a b c (fr) Christiaens, Daniel (2020). Les querelles d'Antoine Areilh, maire de Gontaud au XVIIIe siecle. Revue de l'Agenais 147  (1): 27-51
  7. ↑ a b c Saint Allais (1817)
  8. ↑ a b c d https://gw.geneanet.org/garric?lang=en&n=de+galz+de+malvirade&oc=0&p=pierre+victor (te verifieren)
  9. ↑ (en) Jean-Pierre-Edouard de Galz de Malvirade. The British Museum. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
  10. ↑ a b (fr) Ch. d'Hozier (1887). Etat présent de la noblesse francaise. Librairie des Bibliophiles.
  11. ↑ (fr) Digueres, Victor des (1865). Sévigni, ou une Paroisse rurale en Normandie pendant les trois derniers siècles, p.383.
  12. ↑ (fr) Magny, Ludovic de (1890). Armorial des princes, ducs, marquis, barons et comtes romains en France, créés de 1815 à 1890, et des titres pontificaux conférés en France par les papes, souverains du Comtat-Venaissin, p.32.
  13. ↑ a b c Mullié
  14. ↑ https://fr.rodovid.org/wk/Personne:1295952; http://heirsofeurope.blogspot.com/2010/01/caraman-chimay.html te verifieren
  15. ↑ (fr) Les châteaux de Fauguerolles. Fauguerolles (9 juni 2018). Geraadpleegd op 4 november 2022.
  16. ↑ (fr) "Un gigantesque incendie détruit un chateau de XIIe siècle à Fauguerolles (Lot-et-Garonne)", La Dépêche, 6 juni 1962.
  17. ↑ (fr) Demeure dite château de Malvirade. Ministere de la Culture. Geraadpleegd op 5 november 2022.
  18. ↑ (fr) Château de Malvirade - Castles in Grézet-Cavagnan. Guide du Lot et Garonne. Geraadpleegd op 4 november 2022.
  19. ↑ (fr) Le Château de Malvirade, le mal orienté…. Grand Sud Insolite. Geraadpleegd op 4 november 2022.
  20. ↑ (fr) Grézet-Cavagnan. Château de Malvirade. ladepeche.fr (31 mei 2013).
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Chescargot/De_Galz_de_Malvirade_(geslacht)&oldid=66419528"